تفاوت اين طرف ميز با آن طرف ميز!
اين شكل برخورد متاسفانه در انحصار جناح و طيف سياسي خاصي نيست و افرادي از همه جريان‌ها و كساني از همه رسانه‌ها، مشغول استفاده از اين روش‌ها هستند و ظاهرا براي خود دليل هم دارند اما بنده استعداد فهميدن اين منطق را ندارم و نمي‌فهمم با كدامين ملاك اعتقادي و ارزشي و عقلاني مي‌شود ارتكاب اين اعمال را توجيه كرد. در اين روزها كه همگان در حال تبعيت از منطق قدرت هستند و انجام كارهايي را با استفاده از همه تاكتيك‌هاي جنگ رواني در دستور كار دارند، خيلي نمي‌توان توصيه اخلاقي داشت و به بازخواني سفارشات امام در رقابت انتخاباتي و تكرار روايات اخلاقي ديني مبادرت كرد اما دستكم مي‌توان به كساني كه در اين سوي ميز در جست‌وجوي قدرت و رسيدن به جايگاه نمايندگي هستند، يادآور شد كه خيلي شعار ندهند، نقدهاي تند و تيز عليه مديران و مسوولان را علم نكنند، وعده ندهند، راه‌حل مشكلات كشور را آسان نپندارند، خود را خيلي توانمندتر از ديگران جلوه ندهند و خلاصه كاري نكنند كه وقتي آن طرف ميز رفتند، از خودشان شرمنده باشند و به سرعت به سراغ مواضعي بروند كه قبلا خودشان منتقد آن بوده‌اند.