جلايي پور:
ايران به «رحمت 2» نياز دارد
كشور و جامعه ما در منطقه و جهان و دوره‌اي است كه با چالش‌هاي اساسي روبه‌رو است كه براي مهارش به «توافق و اراده مشترك بين نيروهاي درون حاكميت و جامعه مدني» نياز دارد. حالا اسمش را هر چه مي‌خواهيد بگذاريد.
«برجام يك»، «رحمت يك»، «توافق يك». اين «رحمت يك» چه بود؟ اين بود كه ايران زير بند ۷ شوراي امنيت و تحريم‌هاي اقتصادي گير كرده بود و با خطر جنگ و فروپاشي اقتصادي روبه‌رو شده بود.
برجام يك در واقع يك وفاق و اقدام مشترك در حاكميت و با حمايت جامعه ايران بود براي مهار چالش ناامني، خطر جنگ و تحريم‌ها. اين واقعا «رحمت يك» بود.
براي مهار مسائل اساسي كشور نياز به يك اجماع و اقدام مشترك همه نيروهاي جامعه در حكومت و جامعه مدني داريم. كه البته هنوز علايم مثبت آن چندان ديده نمي‌شود. فكر مي‌كنم نيروهاي مخالف «وفاق و رحمت دو» بيش از نگراني نسبت به معضلات كشور نگران حفظ قدرت خود هستند.
دغدغه اصلي آنها معضل بيكاري و فرسايش اقليم و حتي مسلمان‌ها در خاورميانه نيست.
دغدغه محوري‌شان مهار و تهديد منتقدان داخلي است. دغدغه آنها اين است كه الان هاشمي، روحاني و خاتمي محبوب مردمند و اينها اين محبوبيت را مضر مي‌دانند.
به نظر مي‌رسد مهم‌ترين دغدغه و برنامه آنها توسعه كشور و حل مشكل خانمان‌سوز بيكاري نيست.
بدتر از اين نمي‌شود ناسزا به نمايندگان پايتخت يك كشور حواله كنيد. قبلش هم به آنها مي‌گفتند انگليسي. چيزي كه در اين كشور ارزان و فراوان است «تهمت زدن از موضع قدرت» است. در حالي كه معضلات كشور بدون وفاق حل نمي‌شود.
يك نيرويي كه هميشه خواسته است به نام دين و عدالت انحصارطلبي بكند، نيروهاي مختلف جامعه را در برابر هم قرار مي‌دهد.
به جاي احترام گذاشتن به مردم مي‌گويند مردم تهران اصلا دين ندارند. بگذاريد يك مثالي بزنم. راجع به افرادي كه از حاميان بابك‌زنجاني هستند صحبت نمي‌كنم.
ببينيد بي‌اخلاقي تا كجا است كه فردي نظير هاشمي كه شناسنامه انقلاب است در ۳۷ سال گذشته بيشترين راي را در انتخابات اخير از مردم استان تهران كسب كرده است، اگر اين انحصارطلب‌ها احترام نمي‌گذارند حداقل در رسانه‌هاي رسمي لجن‌مال نكنند يا اگر مي‌خواهند تخريب كنند با امكانات خودشان در جامعه اين كار را بكنند نه با امكانات عمومي، پول مردم و رسانه‌هاي ملي. تداوم اين وضع به نفع مهار معضلات جامعه نيست.
حتي به نفع آينده انحصار‌طلبان هم نيست. واقعا اين جامعه به وفاق براي حل مسائل اساسي‌اش در بين نيروهاي اصلي‌اش نياز دارد.
اسمش مهم نيست. مهم اصل ضرورت اجماع براي حل مسائل اساسي جامعه ايران است و ايران مثل نان شب به «رحمت ۲» نياز دارد.
منبع: زيتون