تفكر سازنده ژاكه و موفقيت فرانسه
مترجم- علي ميرزايي
12 تير ماه 79 شور و شوق زيادي در ورزشگاه دكويپ هلند وجود داشت اما چهره يك مرد آرام بود. بازيكنان يكديگر را در آغوش مي‌كشيدند اما او بي‌حركت باقي مانده بود. فرانسه و لِمه، پس از جام جهاني افتخار ديگري به نام جام قهرماني يورو 2000 را نيز فتح كردند. اما درست 10 دقيقه پيش از آنكه « ديويد ترزگه» با زدن گل طلايي جام را به فرانسوي‌ها هديه كند، شرايط به گونه ديگري بود؛ در دقيقه سوم وقت تلف شده برابر ايتاليا، سرمربي كهنه‌كار فرانسه لحظه‌اي آرامش نداشت. پس از يك مبارزه 92 دقيقه‌اي تيم از آخرين انرژي‌اش براي كشاندن بازي به تساوي استفاده مي‌كرد. نيمكت ايتاليا نيزآماده ريختن به زمين و جشن گرفتن قهرماني بود كه ضربه سر اشتباه «فابيو كاناوارو» همه‌چيز را دگرگون كرد. ايتاليا در دقيقه 55 روي حركت محو‌كننده «فرانچسكو توتي» و ضربه تمام‌كننده «ماركو دلوكيو» از حريف پيش افتاده بود اما ضربه اشتباه كاناوارو در محوطه جريمه خودي توپ را تقديم «سيلوين ويلتورد»ي كرد كه اين موقعيت‌ها را به آساني از دست نمي‌داد. بدين‌ترتيب و با ضربه ويلتورد بازي به تساوي و تعيين تكليف قهرمان به وقت‌هاي اضافه كشيده شد. در نهايت نيز فرانسه با گل دقيقه 103 ترزگه و به لطف قانون گل طلايي قهرمان يورو لقب گرفت.
«روژه لِمه» ادامه‌دهنده راه «اِمه ژاكه»
لِمه تيمي را هدايت كرد كه با قهرماني يورو، دو سال بعد از قهرماني خانگي در جام جهاني 98 به توفيق بزرگي دست مي‌يافت، اين لحظه بزرگي براي سرمربي و بازيكنان مسن‌تر از جمله «امانوئل پتي» و «فرانك لبوف» بود. اما در ادامه بسياري از بازيكناني كه با اين تيم باقي ماندند تنها يك تجربه نااميد‌كننده بزرگ از حذف در مرحله گروهي جام جهاني 2002 را تجربه كردند؛ شايد پيروزي برابر ايتاليا بازسازي تيم را به تاخير انداخت اما تيم فرانسه با محوريت زين الدين زيدان و ديديه دشامپ خيلي خاص بود و دست بردن در تركيب آن به شجاعت زيادي احتياج داشت. در سال 1998 لِمه دستيار «اِمه ژاكه» در تيم فرانسه بود، مسابقاتي كه در نهايت به قهرماني فرانسه ميزبان انجاميد. مدتي پس از جام جهاني ژاكه به سِمت مدير فني فدراسيون فوتبال فرانسه منصوب شده و بدين‌ترتيب راه براي سرمربي شدن لِمه هموار شد. او مربي با سابقه و شناخته‌شده‌اي بود كه پيش از انتخاب شدن به عنوان مربي تيم ملي در چند باشگاه فرانسوي و همچنين تيم ارتش اين كشور نيز سرمربي‌گيري كرده اما دستياري ژاكه تجربه متفاوتي بوده و بسياري چيزها را به او ياد داد.
جنجال سال 96 اِمه ژاكه، زمينه ساز دگرگوني فوتبال فرانسه
ژاكه در يورو 96 و زماني كه تصميم گرفت با تزريق خون تازه به رگ‌هاي فرانسه تركيب تيم را تغيير دهد باعث جنجال در فوتبال اين كشور شده بود. نسل جديدي از بازيكنان از جمله «مارسل دسايي»، «زين‌الدين زيدان»، «يوري ژوركائف»، «امانوئل پتي»، «ديديه دشامپ» و چند بازيكن در حال رشد ديگر به تركيب تيم اضافه شده و تركيب حمله حول بازيكنان جوان شكل گرفته و از سوي ديگر بازيكنان پا به سن گذاشته‌اي چون «اريك كانتونا»، «ژان پير پاپن» و «ديويد ژينولا» حذف شدند. انتخاب تركيب ژاكه، سبب تنفر برخي هواداران نسبت به او شده بود اما همين تركيب جوان فرانسه را تا نيمه نهايي جام پيش برد، در نهايت نيز فرانسوي‌هاي كم تجربه در ضربات پنالتي تسليم جمهوري چك شده و از دور مسابقات كنار رفتند. با اين حال روند رو به رشد در بازي‌هاي فرانسه به خوبي مشهود بود،.
شروع انتقادات به عملكرد ژاكه
تاكيد روي ثبات خط دفاعي و نداشتن هيچ استراتژي موثري براي حمله در اين مسابقات، روزنامه‌ها و هواداران را به حمله مجدد به ژاكه واداشت؛ ادعاي منتقدين نيز اين بود كه فلسفه دفاعي او از رده خارج شده است اما مربي تيم ملي آرام باقي مانده و به جاي پرداختن به مسائل رسانه‌اي به برطرف كردن نقاط ضعف تيمش متمركز شد. متاسفانه يك نتيجه بد در سال 97 شرايط را سخت‌تر هم كرد؛ در مسابقات چهارجانبه‌اي كه پيش از جام جهاني در فرانسه برگزار مي‌شود، ميزبان به رتبه‌اي بهتر از سوم دست نيافت. بي‌اعتمادي رسانه‌ها به ژاكه در ماه‌هاي منتهي به آغاز جام جهاني و زماني كه مربي به جاي ليست 22 نفره، يك ليست 28 نفره را ارايه داد به اوج خود رسيد. همه اين اتفاقات سبب شد تا «سرويس ورزشي اكيپ» سرمقاله‌اي با اين مضمون منتشر كند كه ژاكه فرد مناسبي براي هدايت تيم ملي فرانسه نيست، با اين وجود باز هم ژاكه آرامش خود را حفظ كرده و نهايتا با رهبري‌اش فرانسه را به نخستين قهرماني جام جهاني رسانيد.
منبع: TheseFootballTimes