رسانه‌هاي محافظه‌كار و نبود گزارش‌هاي پيگيرانه
محمد مهدي فرقاني٭
نبود گزارش پيگيرانه در مطبوعات را بايد از دومنظر و دو وجه گوناگون بررسي كرد. مطلب نخست اين است كه چرا در همه ماجراهاي حساس، گزارش‌هاي پيگيرانه وجود ندارد. مطلب بعدي اين است كه چرا درباره حوادث خاصي مانند اسيدپاشي اين اتفاق رخ نمي‌دهد. درباره رويكرد اول مي‌توان گفت كه فقر آموزش و ضعف تجربه كه مقتضيات حرفه‌يي روزنامه‌نگاري است، در كشور ايران، به اين موضوع دامن مي‌زند. وجه ديگر اين ماجرا اين است كه در موارد خاص مانند ماجراي اسيدپاشي تمام مجراي اطلاعات به روي خبرنگاران بسته مي‌شود. در هنگام وقوع اين حادثه ما شاهد بوديم دستگاه‌هاي مربوطه به اشكال مختلف براي رسانه‌ها مانع‌تراشي كرده و بعضا براي آنها خط و نشان مي‌كشيدند. اين نوع برخورد و رفتار با رسانه‌ها سبب روحيه محافظه‌كارانه آنان در قبال حوادث، حساسيت‌برانگيز مي‌شود. فايده گزارش‌هاي پيگيرانه در مطبوعات هنوز براي برخي از مسوولان روشن نيست. گزارش‌هاي پيگيرانه با روشن كردن ابعاد يك حادثه كه جزو وظايف اوليه آنان است، به كمك دستگاه‌هاي نظارتي مي‌شتابند. چنين نظارتي سبب مي‌شود افشاي تخلفات از سوي خاطيان به راحتي بيشتر انجام پذيرد. اما به دلايل گوناگون، نگارش اين اخبار پيگيرانه جدي دنبال نشده و بر همين اساس رسانه‌هاي ما با حرفه‌يي بودن فاصله زيادي دارند. خبرنگاران ما هنوز موقع نگارش گزارش‌هاي پيگيرانه فكر مي‌كنند سري را كه درد نمي‌كند، نبايد دستمال بست و اين خطرناك‌ترين نوع نگاه يك خبرنگار به انجام وظايف حرفه‌يي و شغلي خودش است.
٭ استاد ارتباطات دانشگاه علامه طباطبايي