جدي نگرفتن دو اصل «نظارت» و «پاسخگويي»؛ يك آسيب اساسي
مصطفي اقليما٭
يكي از دلايلي كه اخبار و حوادث مهم درمطبوعات پيگيري نمي‌شود، وجود نظارت‌هاي متفاوت در سيستم‌هاي مختلف رسانه‌يي است. گاهي خبرنگار يا تيم سردبيري تصميم مي‌گيرد اخبار وحوادث حساسيت برانگيز را بعد از مدتي پيگيري كرده و ريشه‌هاي آن را پيدا كند. اما اين خواسته خبرنگار و تيم سردبيري هميشه با پاسخ مثبت صاحب امتياز روبه‌رو نمي‌شود. علت مخالفت با انتشار اين اخبار اين است كه صاحب امتياز يك رسانه، پيگيري برخي اخبار را با منافع خود و رسانه‌اش در تعارض مي‌بيند. اما در كشورهايي كه سابقه و عمر مطبوعات در آنها بيشتر است، نوع برخورد با رسانه‌ها با حوادث حساسيت‌برانگيز فرق مي‌كند. در اين كشورها خبرنگاران براي به دست آوردن اخبار پيگيرانه از حوادث، مورد تشويق قرار مي‌گيرند. علت اين فرآيند متفاوت در كشورها اين است كه دو اصل «شايسته‌سالاري» و «پاسخگويي» كه بايد در مديران مملكت وجود داشته باشد، جدي گرفته نمي‌شود. بارها شده است مطالبي انتقاد آميز نسبت به برخي تصميمات مسوولان در نشريه‌يي نوشتم و بعد از مدتي هيچ واكنشي از سوي مسوولان دريافت نكرده‌ام. دليل اين امر، آن است كه مسوولان، وظيفه پاسخگويي به مردم را جدي نمي‌گيرند. موضوعي كه بارها مقام معظم رهبري نيز بر آن تاكيد فراوان داشته‌اند، درحالي كه رسانه‌ها گوش و چشم يك جامعه امروزي هستند كسي اين وظيفه مهم و كار ساز آنان را جدي تلقي نمي‌كند. به همين دليل است كه بسياري از مطبوعات ما خوانده و ديده نمي‌شوند. اگر دو اصل نظارت و پاسخگويي به دغدغه همه مسوولان مبدل شود باعث مي‌شود، گزارش‌هاي پيگيرانه بيشتري در مطبوعات نوشته شود. گزارش‌هايي كه نيازمخاطب را پاسخگو هستند و فقط براي رفع تكليف نوشته نمي‌شوند.
٭آسيب‌شناس اجتماعي