ضرورت واقع‌بيني در ارزيابي نتايج برجام
علي شكوهي
اين روزها در سالگرد تصويب «برجام» قرار داريم و در همه محافل داخلي و خارجي بحث ارزيابي نتايج برجام مطرح است. آنچه همچنان جلب‌توجه مي‌كند مخالفت افراطيون درون حاكميت به همراه جنگ‌طلبان در امريكا و اسراييل در كنار محافل ضدانقلاب با برجام و روندي است كه منجر به تصويب آن شده است. همين چند روزه ده‌ها مقاله از سوي چهره‌هاي تندروي سياسي در امريكا و اسراييل نوشته شده كه در آن به تصويب برجام اعتراض و دستاورد آن براي غرب را «در حد هيچ» ارزيابي كردند. در گردهمايي چند روز قبل منافقين در پاريس هم آنان از «خطرناك‌تر بودن روحاني نسبت به احمدي‌نژاد» سخن گفتند و از اينكه با تصويب برجام، محاصره همه‌جانبه جمهوري اسلامي با شكست مواجه شده، شكايت داشتند. جان بولتون و ديگر جنگ‌طلب‌هاي امريكايي شركت‌كننده در اين گردهمايي هم مدعي بودند كه در ايران كنوني، «ميانه‌رو» وجود ندارد و نبايد با برداشتن تحريم‌ها به حكومت يكدست ايران خدمت مي‌كرديم.
از مخالفان جمهوري اسلامي جز اين انتظاري نمي‌رود اما آنچه همچنان تلخ است اظهارات و قضاوت‌هاي دلواپسان داخلي است كه در اين سوي ماجرا، همان حرف‌هايي را مي‌زنند كه دشمنان نظام در آن سر طيف مطرح مي‌كنند. آنان هم به اشكال مختلف سعي در نفي دستاوردهاي برجام دارند و با وجود تصميم مشترك نظام به انجام اين مذاكرات و پايبندي به نتايج آن، به دولت و مذاكره‌كنندگان حمله مي‌كنند. واقع‌بيني در ارزيابي نتايج برجام عين اعتدال و انصاف است و ما را به درك درست‌تر ماجرا كمك مي‌كند. ما مدعي نيستيم كه دشمن را در همه زمينه‌ها وادار به عقب‌نشيني كرديم و تمامي خواسته‌هاي خودمان را بر كرسي نشانده‌ايم. طبعا در مذاكراتي از اين دست حتما بايد چيزهايي را از دست داد و چيزهايي را هم به‌دست آورد. برخي از اين كشورها همچنان دشمنند و بايد انتظار كارشكني هم داشته باشيم ولي انكار نمي‌توان كرد كه دستاوردهاي مورد نظر ما از جمله تثبيت ايران هسته‌اي و به رسميت شناختن حق ايران در اين زمينه و لغو تحريم‌ها محقق شده است.