در قالب 257 قطعه عكس در 29 مجموعه
عكس‌هاي پولارويدي تاركوفسكي حراج مي‌شوند
عكس‌هاي شبح‌وار از جهاني گم‌شده، عكس‌هاي دوربين پولارويدي كه آندري تاركوفسكي زماني كه ساخت فيلم «نوستالژي» (1983) را در دست داشت، در حراجي به فروش مي‌رسند. به گزارش گاردين؛ انتظار مي‌رود اين عكس‌ها به همراه مجموعه وسوسه‌برانگيزي كه متعلق به آندري‌اي. تاركوفسكي، پسر اين كارگردان است اكتبر در حراجي «بونهامز» به فروش برسند. اين عكس‌هاي محو كه نورزدگي آنها را تيره و تار كرده يا رنگ‌هاي رنگ‌ورو رفته‌اي كه به نقاشي‌هاي آبرنگ شباهت دارد، يادآور خصوصيت فضاي شبح‌وار بسياري از فيلم‌هاي اين كارگردان است كه بسياري از آنها بي‌واسطه فريم‌هايي از آثار تاركوفسكي را به خاطر مي‌آورند.
داريا چارننكا، مدير بخش هنري بونهامز مي‌گويد: «اين تصاوير براي تاركوفسكي به‌شدت شخصي هستند. زماني كه او دوربين پولارويد را كشف مي‌كند، دوستانش هميشه او را با اين دوربين مي‌بينند. پسر او به من گفت وقتي پدرم سفر مي‌كرد، او تجهيزات كامل دوربينش را با خود به همه جا مي‌برد. تمامي تصاوير عكس‌هارا شخصا انتخاب مي‌كرد: برخي از آنها كاملا تار هستند، اما اين عكس‌ها، تصاويري هستند كه تاركوفسكي قصد داشته براي خود نگه دارد و زماني كه عكس را برمي‌داشت، مرتبا عكس‌هايي را كه دوست نداشت، مي‌سوزاند.»
تونيو گوئرا، فيلمنامه‌نويس تاركوفسكي، در مقدمه آلبوم عكس «تابش لحظه‌اي، عكس‌هاي پولارويد تاركوفسكي» كه سال 2006 منتشر شد، مي‌نويسد: «تاركوفسكي اغلب گذر زمان را در عكس‌هايش انعكاس مي‌داد و دقيقا همين قصد را داشت؛ زمان را نگه دارد حتي با شات‌هاي سريع اين دوربين پولارويدي. » تاركوفسكي عكس‌هاي اين آلبوم را كه شامل 60 عكس مي‌شود از سال 1979 تا 1984 در روسيه و ايتاليا گرفت. جيوواني چيارامونته، عكاس ايتاليايي و پسر تاركوفسكي اين مجموعه را گردآوري كردند.
فيلم‌هاي تاركوفسكي از جمله «كودكي ايوان»، «سولاريس»، «آينه» و «استاكر» از سوي جشنواره‌هاي جهاني ستوده شده و بسياري از كارگردان‌ها اين آثار را تحسين كرده‌اند. اينگمار برگمان درباره تاركوفسكي گفته بود: «او براي من بزرگ‌ترين كارگردان است، او كسي است كه زباني جديد را ابداع كرد، به طبيعت فيلم وفادار بود به نوعي كه زندگي را به مثابه انعكاسي از آن به تصوير مي‌كشيد. » همچنين لارس فون تريه، كارگردان دانماركي فيلم «آنارشيست» خود را به او تقديم كرده است. اما مسائل و مشكلات تاركوفسكي با دولت شوروي بر سر سرمايه‌گذاري، پخش و سانسور آثارش تمامي نداشت. او سال 1986 زماني كه در تبعيدي خودخواسته به سر مي‌برد و تنها 54 سال داشت، از دنيا رفت. بر همين اساس شك‌وشبهه‌هايي در مورد مرگ او وجود دارد.
257 قطعه عكس پولارويدي در 29 مجموعه به فروش خواهند رسيد كه كارشناسان رقم فروش كل اين مجموعه را 500 هزار يورو تخمين زده‌اند. چارننكو مي‌گويد تصميم پسر تاركوفسكي مبني بر تقسيم‌بندي مجموعه بر اساس درونمايه آنها به اين دليل است كه خريد كل اين مجموعه براي دوستداران تاركوفسكي كه علاقه‌مند به نگهداري بخشي از عكس‌هاي او هستند، گران خواهد بود. مارك لو فانو، مورخ فيلم، استفاده تاركوفسكي از دوربين پولارويد را همانند «اعتياد» توصيف مي‌كند. او مي‌گويد: «تاركوفسكي در اينكه دوربين تصويري آني از منظره‌اي مي‌گرفت ويژگي مطلوب و سودمندي براي مكان‌يابي يافت. همين ويژگي و حقيقت اينكه او بازتوليد رنگي اشباع‌شده و در عين حال پراكنده را دوست داشت به هر كدام از اين تصاوير سكون فضايي رازآميز بخشيده است.»آندري تاركوفسكي پنج فيلم نخست خود را در شوروي و دو اثر آخرش را يعني «نوستالژي» (1983) و «قرباني» (1986) به ترتيب در ايتاليا و سوئد ساخت. برداشت‌هاي بلند، تصاوير خاطره‌انگيز از زيبايي‌هاي منحصربه‌فرد، ساختار نمايشي غيرقراردادي، تصويربرداري مولفانه و درونمايه‌هاي روحاني و ماوراءالطبيعي از ويژگي آثار اين فيلمساز هستند. اما روياها، خاطرات، كودكي، آب روان در كنار آتش، انعكاس تصاوير از موتيف‌هاي تكرارشونده آثار او به شمار مي‌روند.