استراليا ۲۰۱۵ از منظر سياست
مايكل كاكاريل٭/ توني ابوت، نخست‌وزير استراليا شايد در اين دوره از بازي‌هاي جام ملت‌هاي آسيا طرفدار فلسطين نباشد اما بسياري از هموطنانش در طول بازي‌ها از تيم فلسطين حمايت خواهند كرد. شواليه‌ها به سرعت در حال تبديل شدن به دومين تيم محبوب همه مردم در اين جام هستند و در اين يك مورد مي‌توان شعار قديمي «ورزش و سياست را نبايد با يكديگر قاطي كرد» را ناديده گرفت. يك بار ديگر فوتبال اين فرصت را پيدا كرده تا قدرتش را به عنوان عاملي براي ايجاد تغيير، در چند هفته آينده به رخ همگان بكشاند، چرا كه برگزاري اين بازي‌ها در استراليا آن‌هم درست چند روز پس از راي منفي اين كشور به قطعنامه «به رسميت شناختن كشور مستقل فلسطين» در شوراي امنيت سازمان ملل بسيار طعنه‌آميز است و شايد قدرت مردم بتواند سياستمداران را سر جاي خود بنشاند و درس به يادماندني به آنها بدهد. تيم ملي فوتبال فلسطين آخرين تيمي بود كه توانست از مرحله مقدماتي به اين بازي‌ها صعود كند و كمتر كسي انتظار صعود را از اين تيم داشت. آنها با رسيدن به اين مرحله توانستند براي نخستين بار پس از به رسميت شناختن فدراسيون فوتبال اين كشور توسط فيفا در سال ۱۹۹۸، در يك تورنمنت بزرگ حضور يابند. يك دهه بعد از به رسميت شناختن فلسطين توسط فيفا، در طول كنگره اين نهاد بين‌المللي فوتبال كه از اتفاق در سيدني استراليا برگزار مي‌شد، سپ بلاتر در مصاحبه‌يي با جورج نيگس، خبرنگار مشهور استراليايي اعتراف كرد كه تصميم فيفا وجهه سياسي داشته است و حالا پس از تصميم اخير سازمان ملل، موضع فيفا بيش از پيش سياسي شده است. صعود تيم ملي فلسطين به اين رقابت‌ها آن هم در حالي كه چهار نفر از آنها اقامت رژيم صهيونيستي اسراييل را اخذ كرده‌اند، يادآور تنوع سياسي، فرهنگي و مذهبي است كه به بازي‌هاي آسيايي تكيه زده است. فلسطين همين كه توانسته چنين تيم قابل احترامي را تشكيل دهد، كار قابل تقديري را انجام داده. اين مساله در مورد كشور جنگ زده عراق هم صدق مي‌كند. همچنين كره شمالي با حضور در اين بازي‌ها ثابت مي‌كند كه اگر سياستمداران در همه امور مردم دخالت مي‌كنند اما فوتبال داروي همه‌چيز است؛ دارويي كه حتي كيم- يونگ- اون هم نمي‌تواند از آن فرار كند. برگزاري اين بازي‌ها در استراليا تفاوت‌ها در اين كشور مهاجرپذير و البته در كل قاره كهن را به حداقل مي‌رساند و همه تماشاي يك فوتبال ناب را جشن مي‌گيرند. آسان نخواهد بود اما مردم استراليا اميدوارند با اين بازي‌ها راي سياستمداران‌شان عوض شود. بازي‌هاي جام ملت‌هاي آسيا دومين جام قاره‌يي قديمي در جهان فوتبال است ولي تا به حال اينچنين در كشوري چند فرهنگي همچون استراليا برگزار نشده بود. استراليا در نخستين بازي اين رقابت‌ها به مصاف كويت رفت و با نتيجه چهار بر يك آبي‌ها را در هم كوبيد. كانگوروها به خوبي از وظايف‌شان در قبال مردم آگاه هستند و براي همين نهايت تلاش‌شان را كردند تا در نخستين بازي اين رقابت‌ها، با قدرت ظاهر شوند. استراليا، ژاپن، كره جنوبي، ايران و عراق به عنوان تيم‌هاي قدرتمند اين جام شناخته شده‌اند. ازبكستان، عربستان سعودي و احتمالا قطر و امارات تيم‌هايي هستند كه احتمال صعود و قهرماني‌شان كمتر است. فلسطين و اردن هم تيم‌هايي هستند كه انتظار مي‌رود زودتر از بقيه حذف شوند. هيچ بعيد نيست كه يكي ديگر از جذابيت‌هاي اين جام، جدا از عملكرد تيم‌ها، عملكرد فردي بازيكنان باشد. كنفدراسيون فوتبال آسيا سال‌هاست كه نتوانسته بازيكنان بزرگي پرورش دهد و در بازار نقل و انتقالات جهان، آسيا هميشه ضعيف‌ترين امتياز را داشته است. به نظر مي‌رسد با برگزاري اين مسابقات در استراليا، جايي كه همه اخبار از تمامي ابعاد توسط رسانه‌هاي زيادي پخش مي‌شود، اين مشكل تا حدود زيادي حل خواهد شد و بازيكنان اين فرصت را دارند تا تبديل به ستاره‌هاي جهاني شوند. با بينندگاني از سراسر جهان، استعدادهاي جوان آسيا شانس زيادي دارند تا راه خود را به تيم‌هاي بزرگ اروپايي باز كنند. اما مهم اين است كه آنها بتوانند به خوبي از اين فرصت استفاده كنند. در نهايت علاوه بر تمام نكاتي كه در بالا گفتيم، براي نخستين بار است كه يك كشور غربي ميزبان بازي‌هاي آسيايي مي‌شود و اين خود نيرو و تجربه‌يي تازه براي تمام بازيكنان و تيم‌هاي حاضر در اين دوره از رقابت‌هاست. ٭روزنامه‌نگار استراليايي
مترجم: رومينا تيموري