تيمي با قلب بزرگ، فكري بزرگ‌تر

  رامتين جباري/ اين جام‌ملت‌هاي 2015 شايد براي تيم‌ملي ايران تحقق يك روياي شيرين باشد؛ رويايي سزاوار قواره «پسران سرزمين پارس» كه با پيراهن چشم‌نواز ايران، چرخش توپ بازي را روي چمن به ضربان نبض يك ملت پيوند مي‌زند. برگرديم به ارديبهشت 1390، روزي كه «كارلوس كي‌روش» در نخستين كنفرانس مطبوعاتي با عنوان «سرمربي تيم‌ملي ايران» گفت: «يك تيم، يك هدف، يك رويا و يك ملت». و اين يعني همان لحظه‌يي كه براي بار نخست جام‌جهاني را با امتياز شروع كرديم، يا وقتي 90 دقيقه تن به تن مسي و آلبي‌سلسته ايستاديم؛ جايي كه مرز بين حقيقت و رويا در تصرف ما بود، اما فتح نشد. در يك شروع دوباره، با بازخواني تصوير ناب كي‌روش وقتي كه زير باران، مثل يك آيين نيايشي، تيم يك ملت را پيش مي‌برد، اين‌بار به فتح اين رويا مي‌انديشيم.
مسابقه «ايران- بحرين» براي حافظه مشترك تاريخي ما فوتبال نيست، جنگ اعصابي است كه در قواره فوتبال جلوه مي‌كند. «بحرين»، ملقب به جزيره يك‌ميليون نخل، با 700 كيلومتر مربع مساحت، در دايره واژگان ورزشي ايران، نماد تيمي است بيگانه با فلسفه مسابقه، كه نمايشي از فوتبال را ارايه مي‌دهد كه «تميز» نيست. تاريخ رويارويي ايران با بحرين به قبل و بعد از يك شب تيره، به تاريخ 29 مهر 1380 تقسيم مي‌شود؛ شبي كه «بحرين» را از ساير تيم‌هاي عربي براي ما سوا كرد. از فرداي آن شب منامه، ديگر بحرين فقط يك تيم عربي نبود كه ضد فوتبال مي‌كند، «بحرين» با طعم كشك بادمجان و رقص شمشير با پرچم آل‌سعود، كاراكتر مستقلي شد و رفت جايي پشت خط قرمز حس مشترك ما نشست تا از هر ديدار دوباره، يك مسابقه «انتقامي همچنان ادامه‌دار» ‌بسازد. كارلوس كي‌روش امروز براي چهارمين‌بار تيم‌اش را مقابل بحرين ارنج مي‌كند. مردي كه متخصص مصادره به مطلوب جنگ‌هاي رواني و زخم‌هاي كهنه است، مثل مشت گره كرده‌يي كه به چوي كانگ‌هي تقديم كرد و از صفر مصاف با كره در اولسان، به صدر جدول گروه A رسيد. برتري مطلق ايران با شش گل در پيش‌مقدماتي گروه E برزيل 2014، نخستين رويارويي تيم كي‌روش با بحرين بود. يك جشنواره گل دلنشين كه از بحرين باقلوا ساخت. ديدار دوم كي‌روش با بحرين، يك تساوي يك - يك بود، اما دلچسب، وقتي كه مجتبي داغ جبران شش گل بازي رفت را در دقيقه 93 به دل يك ميليون نخل قابل اشتعال گذاشت. مسابقه سوم را كي‌روش از رسميت انداخت، جاي نيمكت روي سكو نشست و با ارنجي نو، از بازي‌هاي غرب آسيا به مسابقه‌هاي تداركاتي تغيير مسير داد كه بدون گل باز مساوي شد. كي‌روش اين بازي را «مهم» و «سنتي» مي‌داند و مطمئن است كه بحرين از «فوتبال تاخيري» پرهيز مي‌كند؛ «شك ندارم كه با تيم خوبي بازي مي‌كنيم.» كي‌روش سپس به تفاوت تدارك دو تيم اشاره مي‌كند؛ «بحرين بعد از 9 بازي تداركاتي به مسابقه فردا مي‌آيد.» و در واكنش به تدارك ضعيف تيم‌ملي مي‌گويد: «ما قلب بزرگي داريم و فكري بزرگ‌تر». كليد واژه‌هايي را كه كي‌روش انتخاب مي‌كند، مربي بحرين را به دردسر مي‌اندازد؛ «نمي‌توانم درباره حرف‌هاي كي‌روش چيزي بگويم!»