معاون ميراث فرهنگي در نشست تخصصي مستندنگاري از اشياي تاريخي اعلام كرد
سرعت فرسايش آثار تاريخي از اقدامات حفاظتي بيشتر است
ايسنا| نشست دو‌روزه و تخصصي «تكنولوژي و مستندنگاري پيشرفته از اشياي منقول تاريخي - فرهنگي» با همكاري دانشگاه كيوتوي ژاپن با حضور علاقه‌مندان و متخصصيني از كشور ژاپن و ايران روز گذشته در موزه ملي ايران آغاز شد. در آيين افتتاح اين نشست جبرييل نوكنده، رييس كل موزه ملي ايران در خصوص اهميت مستند نگاري آثار در موزه‌ها گفت: «مستندسازي مجموعه‌هاي موزه‌اي از اهداف مهم هر موزه محسوب مي‌شود و استفاده از فناوري‌هاي جديد مي‌تواند ما را در مدت زماني كوتاه‌تر و با دقتي بالاتر به اين هدف مهم برساند. موزه ملي ايران به واسطه غناي مجموعه‌هاي خود همواره از كاربرد اين شيوه‌هاي نوين استقبال كرده است؛ بديهي است كه اجراي چنين برنامه‌هاي مستندنگاري علاوه‌بر ثبت و ضبط دقيق مجموعه‌ها، اين امكان را براي پژوهشگران در تمام نقاط جهان فراهم مي‌كند كه به اين مجموعه‌ها دسترسي داشته و به مطالعه آنها و توليد اطلاعات از آنها بپردازند.»محمدرضا كارگر، مديركل موزه‌ها و اموال تاريخي و فرهنگي كشور هم در آيين افتتاح اين نشست در موزه ملي ايران گفت: «اساس موزه‌داري را اشيايي تشكيل مي‌دهند كه مطالعه روي آن اشيا موضوع اصلي مستندنگاري است. ولي متاسفانه در كشور ما به اين مساله (مانند موضوع مرمت اشيا و...) به‌صورت تخصصي پرداخت نشده است. اگر به بحث مستندنگاري از سال ۱۳۱۶ تا به امروز نگاهي داشته باشيم، مي‌بينيم كه روش‌ها و متدهاي‌مان تقريبا هيچ پيشرفتي نكرده‌اند.»محمدحسن طالبيان، معاون ميراث فرهنگي كشور در سخنانش در اين مراسم كه با حضور كارشناسان و متخصصان ايراني و ژاپني برگزار شد، گفت: «بسيار روشن است كه در فرآيند حفاظت مراحلي طي مي‌شود كه مستندنگاري يكي از با‌اهميت‌ترين آنان است. براي حفاظت از يك اثر تاريخي (از شيء و بنا تا محوطه) بايد در ابتدا درمورد آن شناخت پيدا كرد و اطلاعاتي را برايش جمع‌آوري كرد. بعد از آن، مرحله مستندسازي و مستندنگاري است كه به واسطه آنها مرحله فن‌شناسي صورت مي‌گيرد. پس از آن بايد مجددا به دنبال مستندات برويم تا پايش اطلاعات انجام شود؛ بعد از اتمام اين مرحله به سراغ آسيب‌نگاري‌ها مي‌رويم تا روش‌هاي مرمت را متناسب با موضوع پيدا كنيم، حتي در همين مرحله نيز بايد به مستندات جمع‌آوري شده‌مان بسيار رجوع كنيم و اين چرخه همين‌طور ادامه دارد.»طالبيان همچنين با اشاره به فناوري‌هاي نوين و نقش آنها در مستندنگاري آثار گفت: «بايد پيشرفت بخش‌هاي مختلف علم، كه مرمت علمي از دستاوردهاي آن است، مستندنگاري نيز به سمت ديجيتالي‌شدن پيش مي‌رود تا اطلاعات مستندسازي شده در چندين مركز ذخيره شود و با گسترش اينترنت، افراد مختلف در سراسر دنيا بتوانند به آن دسترسي داشته باشند. همان‌طور كه مي‌دانيم، سرعت فرسايش آثار تاريخي در همه‌جاي دنيا از اقدامات حفاظتي براي‌شان بسيار بيشتر است و به همين دليل تمامي مراكز حفاظت از آثار تاريخي در دنيا توصيه مي‌كنند تا همه موضوع مستندنگاري را جدي بگيرند.
متاسفانه در دوره‌اي آموزش را از برنامه‌هاي سازمان كنار گذاشته بوديم. آموزشي كه بسيار مهم است و مي‌تواند خلاقيت را سبب شود؛ به همين دليل در سال‌هاي اخير مجددا تلاش كرديم تا اين بخش مهم قلمداد شود و اين كارگاه دو‌روزه نيز حاصل از همين مهم انگاشته شدن بحث آموزش است.» معاون ميراث فرهنگي كشور در بخش ديگري از سخنانش، با اشاره به موضوع مستندسازي شيشه‌هاي كاخ گلستان، خاطرنشان كرد: «از ديگر برنامه‌هاي ما كه با همكاري دوستان ژاپني انجام مي‌شود، دستگاه‌هاي مستندنگاري ديجيتال به كاخ اهدا شده و اين امر در كاخ گلستان راه‌اندازي خواهد شد. اتفاقي كه افراد زيادي در كنار آن اين شيوه را آموزش مي‌بينند. ضمن اينكه ما تلاش مي‌كنيم تا كاخ گلستان كه خود، ميراثي جهاني است به مركز منطقه‌اي مستندسازي را راه‌اندازي كنيم تا علاوه بر آموزش دادن همكاران ايراني، بتوانيم به كشورهاي همسايه كه با ما ارتباط دارند، كمك كنيم.»