مديران تماشاخانه‌هاي خصوصي پايتخت نهاد صنفي ثبت كردند
بابك احمدي | برگزاري نخستين مجمع عمومي انجمن صنفي تماشاخانه‌هاي ايران خبر مسرت‌بخشي بود كه توسط رسانه‌ها منتشر شد. جمعي از مديران تماشاخانه‌هاي خصوصي پايتخت به همراه مديران تعدادي از سالن‌هاي خصوصي فعال در ديگر شهرهاي كشور كنار هم جمع شده‌اند و بعد از حدود دو سال دوندگي «انجمن صنفي تماشاخانه‌هاي ايران» را در وزارت تعاون، كار و رفاه اجتماعي به ثبت رسانده‌اند. خيام وقاركاشاني، نايب‌رييس انجمن صنفي تماشاخانه‌هاي ايران در گفت‌وگو با «اعتماد» درباره شكل‌گيري اين انجمن و اهدافي كه قرار است پيگير شود، توضيح داد: «ما در اين سال‌ها صنف مستقلي براي جامعه تماشاخانه‌هاي تئاتري نداشتيم. با توجه به اينكه در دو - سه سال گذشته بحث تماشاخانه‌هاي خصوصي جدي‌تر شده مشكلات اين حوزه هم جدي‌تر به نظر مي‌رسد و نياز بود نهادي براي پيگيري مسائل تاسيس شود. » نكته قابل توجه اينجاست كه با توجه به كاستي‌هاي اعتباري و بي‌توجهي مسوولان به عرصه فرهنگ در سه دهه گذشته، زيرساخت‌هاي تئاتري متناسب با ورودي دانشگاه‌ها و فارغ‌التحصيلان اين عرصه پيش نرفت. به همين دليل سرمايه‌گذاران خصوصي وظيفه دولت را برعهده گرفتند و تاسيس تماشاخانه‌هاي خصوصي تئاتر جدي‌تر شد. خيام وقاركاشاني به حمايت مديران دولتي و شخص مديركل هنرهاي نمايشي از فعال شدن تشكيلات صنفي تماشاخانه‌هاي خصوصي اشاره كرده و مي‌افزايد: «اين صنف به پيشنهاد آقاي شفيعي كه خيلي هم پيگير بودند فعال شد تا تماشاخانه‌ها مسير بهتري براي وصول مطالبات برحق خود و حتي هنرمندان و تماشاگران در اختيار داشته باشند. » اين هنرمند تئاتر در پاسخ به اين پرسش كه تماشاگران و هنرمندان چگونه از طريق انجمن به حقوق خود دست پيدا مي‌كنند، به وجود بندهايي در اساسنامه اشاره كرد و توضيح داد: «آيين‌نامه‌هايي ديده شده كه مي‌تواند در مواردي كه حقوق هنرمند يا تماشاگر پايمال شده باشد ورود كند. براي دستيابي به اين هدف شوراي داوري و حل اختلاف در نظر گرفته شده كه وجهه عملياتي و تاثيرگذاري را افزايش مي‌دهد. » تماشاخانه‌هاي خصوصي در دوراني كه توسط مديران و هنرمندان «دوران گذار تئاتر» از آن ياد مي‌شود شرايط سختي را سپري مي‌كنند. از يك سو تامين هزينه‌ها فشار زيادي روي دوش آنها مي‌گذارد و از سوي ديگر بايد براي ارتقاي كيفي، برندسازي و هويت‌بخشي به سالن خود فكري كنند. وقاركاشاني معتقد است تشكيل انجمن در چنين شرايطي به ياري مديران تماشاخانه‌هاي خصوصي مي‌آيد. او مي‌گويد: «شورا مي‌تواند به بحث حمايت‌هايي كه زمينه‌اش وجود دارد ولي وقتي افراد به صورت تك تك پيگير مي‌شوند پاسخ‌هاي معقول دريافت نمي‌كنند، وارد شود. هرچه پيش مي‌رويم بيشتر به اين نتيجه مي‌رسيم كه ادامه فعاليت تماشاخانه‌هاي خصوصي به حمايت بيشتري نياز دارد. » نايب‌رييس انجمن تماشاخانه‌هاي خصوصي ايران «نبود آيين‌نامه‌هاي دقيق در زمينه تاسيس تماشاخانه‌هاي جديد» را يكي ديگر از مواردي دانست كه موجب شكل‌گيري صنف شده است. وقاركاشاني ادامه داد: «در نهايت به اين نتيجه رسيديم كه يك نهاد صنفي قدرتمند نياز است تا مسائل را پيگيري كند. »