يادكرد روحاني از يك سبك مديريتي

دكتر روحاني ديروز در هنگام دفاع از وزراي پيشنهادي در مجلس گفت: «اساس كار دولت بر مبناي ترميم مداوم كابينه شكل نگرفته است. ما دولتي نبوديم كه هر از چندگاه چند وزير را براي ترميم كابينه عزل (كنيم) يا استعفاي آنها را بپذيريم و افراد جديدي را به مجلس معرفي كنيم.» اين سخن او يادكردي است از سبك مديريت رييس‌جمهوري سابق بدون آنكه نامي به صراحت از او به ميان آمده باشد. جداً معتقدم يكي از خدمات مهم به كشور ما اين است كه تجربه مديريتي در هشت ‌سال رياست‌جمهوري احمدي‌نژاد را تدوين كنيم و آن را براي نسل‌هاي بعد باقي بگذاريم. كساني كه با ايشان كار كردند و در دولت او حضور داشتند خاطرات فراواني از سبك مديريت خاص وي و نظام تصميم‌گيري او را نقل مي‌كنند كه مجموعه عملكرد شخصي و مديريتي وي را شامل مي‌شود و براي مديران بعدي حتما مفيد است. يك مورد همين است كه روحاني در مجلس بيان كردند يعني تغيير مداوم وزرا و مديران به دلايل خيلي معمولي و البته خيلي قاطع و با غافلگيري تمام! وي هم در انتخاب وزرا از نظام خاصي تبعيت نمي‌كرد، هم در ديكته كردن دستوراتش و هم در هنگام عزل و كنار گذاشتن آنها. ملاك وي براي تغيير وزرا هم خيلي روشن بود كه مهم‌ترين آنها گوش نكردن به دستورات وي و داشتن نظراتي متفاوت با رييس‌جمهوري يا انتقاد از آقاي رحيم‌مشايي بود. كم نبودن وزرايي كه در جلسات دولت هيچ نظر انتقادي را بيان نمي‌كردند چون از واكنش رييس‌جمهوري خبر داشتند. برخي از وزرا عوض شدند تنها به اين دليل كه فرد خاص سفارش شده از سوي رييس دولت را به كار نگرفتند چون او را شايسته نمي‌دانستند. كساني از مسووليت كنار گذاشته شدند تنها به اين دليل كه برخلاف رييس‌جمهوري معتقد به احتمال حمله امريكا به ايران بودند. كار تغيير وزرا و استعفاي اجباري آنان كار را به جايي كشاند كه بيش از نيمي از اعضاي دولت تغيير كردند و براي پرهيز از سقوط دولت و اجبار قانوني براي راي اعتماد مجدد كل دولت، يك وزير بركنار شده قبول كرد كه عزلش اعلام نشود و او به صورت يك «عدد» در كابينه بماند.  اين تجارب بايد نوشته و منتشر شود تا دست‌كم مديران ما بدانند كه از اين پس چگونه بايد عمل كنند.