بلاتكليفي دنباله‌دار

گروه ورزش

انتخاب سرمربي جديد تيم ملي واليبال بيشتر از آن چيزي كه انتظار مي‌رفت طول كشيده است و اين پروسه طولاني مدت اسباب نگراني بسياري را فراهم كرده است. يك خبرگزاري لهستاني نوشته است: «فدراسيون واليبال ايران مثل لهستان به دنبال يك سرمربي شناخته شده براي تيم ملي واليبال خود است. ايران پس از بررسي عملكرد رائول لوزانو در چند ماه گذشته به اين نتيجه رسيد كه قرارداد اين مربي آرژانتيني را تمديد نكند. برناردو رزنده، آندره‌ آناستازي و رادوستين استويچف، گزينه‌هاي مدنظر فدراسيون واليبال ايران هستند كه استويچف، كانديداي جدي و اصلي مربيگري تيم ملي لهستان هم هست. فدراسيون واليبال ايران و در راس آن محمدرضا داورزني، با مشكل پيچيده و البته مشابه با فدراسيون واليبال لهستان روبه‌رو شده است. داورزني با وجود كسب عنوان پنجمي المپيك 2016 ريو توسط تيم ملي ايران از عملكرد لوزانو رضايت نداشت و به همين خاطر همكاري با او را ادامه نداد. رييس فدراسيون واليبال ايران سپس تلاش براي پيدا كردن جايگزين لوزانو را آغاز كرد و جالب اينكه گزينه‌هاي روي ميز او همان مربيان مدنظر فدراسيون واليبال لهستان هستند. البته به نظر مي‌رسد برناردو رزنده و مارسلو مندس از همان ابتدا در حد يك نام مطرح بودند و نه بيشتر. در حال حاضر، آناستازي و استويچف، مربيان مورد نظر داورزني هستند كه آناستازي، هدايت تيم گدانسك در پلاس ليگاي لهستان را برعهده دارد و استويچف گزينه مورد علاقه و يك چهره مقبول در لهستان است.»داورزني در اين مورد گفت: «ما در حال مذاكره با آناستازي و استويچف هستيم. با آناستازي، قبلا هم صحبت كرده‌ايم و نقطه نظرات يكديگر را مي‌دانيم. همچنين مي‌دانيم كه استويچف، گزينه اصلي لهستان است. همه چيز در چند روز آينده مشخص خواهد شد.» اين سايت لهستان در پايان نوشت كه آيا ايران مي‌تواند، استويچف را از چنگ لهستان خارج كند؟!
آناستازي: با ايران مذاكره كردم
سرمربي ايتاليايي و گزينه اصلي نشستن روي نيمكت ايران از مذاكره با فدراسيون خبر داده است، بله آندره آناستازي ايتاليايي باز هم به عنوان گزينه سرمربيگري تيم ملي ايران انتخاب شده است. او يك بار قبل از آمدن كواچ و يك بار هم قبل از آمدن لوزانو به تيم ملي ايران كانديداي نشستن روي نيمكت اين كشور بود. آناستازي درباره اين موضوع گفت: «من به دعوت نشدن به مذاكره توسط لهستاني‌ها اهميت زيادي نمي‌دهم و به تصميم آنها احترام مي‌گذارم. پيشنهادات ديگري مانند ايران دارم كه مسوولان فدراسيون اين كشور با من صحبت‌هايي را انجام داده‌اند.» اين درحالي است كه گفته مي‌شود فدراسيون واليبال چين هم در نظر دارد با آندره آناستازي مذاكره كند هرچند اين اتفاق به نظر مي‌رسد بي‌سروصدا در حال انجام است.
لوزانو در المپيك از همسرش جدا شد
با اينكه از گوشه و كنار شنيده مي‌شود كه فدراسيون واليبال خانواده اين رشته را در بلاتكليفي دنباله‌داري قرار داده تا در نهايت سيچلو را سرمربي كند كه البته بعيد به نظر مي‌رسد، رييس فدراسيون واليبال اعلام كرد تا هفته آينده از بين «آناستازي» ايتاليايي و «استويچف» بلغاري يك نفر به عنوان سرمربي تيم ملي واليبال معرفي و جانشين «لوزانو» خواهد شد. محمدرضا داورزني مي‌گويد: «با توجه به اهدافي كه داريم با مربيان مختلفي مذاكره كرديم؛ مربياني كه كارنامه و برنامه‌هاي قابل قبولي داشتند. روي گزينه‌هاي مختلفي هم كار كرديم كه بعضي از آنها اعلام كردند به خاطر تعهداتي كه دارند، نمي‌توانند به ايران بيايند. در نهايت به سه گزينه يعني مندس، آناستازي و استويچف رسيديم كه از اين ميان هم مندس شرايطي اعلام كرد كه با شرايط ما همخواني نداشت. مندس اعلام كرد مي‌خواهد همزمان علاوه بر سرمربيگري تيم ملي، سرمربي يك باشگاه هم باشد كه اين شرط مورد پذيرش ما قرار نگرفت. جالب است مربياني كه ما مي‌خواهيم، مورد توجه لهستان هم قرار دارند از جمله استويچف و مندس. آناستازي در دو سال اخير در رده باشگاهي موفقيت قابل توجهي نداشته ولي پيش از آن در تيم‌هاي ملي كارنامه خوبي از خودش بر جاي گذاشته بود. زماني كه ولاسكو را به عنوان سرمربي تيم ملي انتخاب كرده بوديم او هم شرايطي مشابه شرايط آناستازي داشت. مذاكرات ما با استويچف و آناستازي نزديك شده و هفته آينده با يكي از اين دو مربي نهايي مي‌شود.»رييس فدراسيون واليبال در خصوص تفاوت ولاسكو با ديگر مربيان تيم ملي واليبال از جمله كواچ و لوزانو، گفت: «ولاسكو به هر قيمتي در تيم نظم را اعمال مي‌كرد؛ حتي اگر او مجبور مي‌شد براي يك مسابقه، دو يا سه بازيكن اصلي را با خود نبرد. ولاسكو در بند نام بازيكنان نبود و به اين توجه نداشت كه يك بازيكن كاپيتان است يا در ميان مردم محبوبيت دارد. براي او اصول تيم و نظم از همه‌چيز مهم‌تر بود. در تيم ولاسكو، همه بايد براي تيم مي‌جنگيدند. سرمربيان بعد از ولاسكو هم مربيان خوبي بودند ولي سبك كاري آنها با ولاسكو تفاوت داشت. ما بعد از مسابقات جهاني ژاپن احساس كرديم تيم ميل به مبارزه ندارد. گاهي اوقات رفتارها انفرادي مي‌شد و انسجام تيمي در حال كمرنگ شدن بود. در همان زمان احساس نگراني كرديم كه نتوانيم سهميه المپيك را بگيريم. اين نگراني در نهايت منجر به اين شد كه با توجه به بازه زماني كوتاه، لوزانو را به جاي كواچ انتخاب كنيم. ما با لوزانو به اهدافي كه مي‌خواستيم رسيديم و حتي در المپيك، به مرحله دوم راه يافتيم اما نحوه بازي تيم آن طور كه انتظار داشتيم، دلچسب نبود. البته در آن زمان با يك بدشانسي مواجه شديم. لوزانو در جريان مسابقات المپيك دچار مشكل جدي خانوادگي بود كه اين مشكل منجر به جدايي از همسرش شد. براي همين لوزانو تمركزش را از دست داده بود. اگر لوزانو يا كواچ پيش از حضور ولاسكو در تيم ملي ايران حضور داشتند، مشكلي نبود ولي چون مردم عملكرد ولاسكو را ديدند، هر مربي ديگري به جايش مي‌آمد سخت بود چون مدام او را با ولاسكو مقايسه مي‌كردند.»
عطايي: سيچلو مربي بزرگي نيست
بهروز عطايي، كارشناس واليبال ايران درمورد انتخاب سرمربي براي تيم ملي واليبال و معرفي گزينه‌هايي همچون آناستازي، مندز و استويچف اظهار داشت: «به عقيده من شانس آناستازي بيشتر از ساير گزينه‌ها است. او مربي بزرگي است و فكر مي‌كنم همه مدل كار او را مي‌پسندند. اگر فدراسيون بتواند با او به توافق برسد يعني قدم بزرگي برداشته است. پيش از اين هم مسوولان فدراسيون 2 بار با وي مذاكره كرده بودند، اما خواسته‌هايي داشته كه فدراسيون به آنها تن نداده است. از طرفي بعيد مي‌دانم چنين مربياني از مواضع خود پايين بيايند، چراكه سبك و سيستم كاري خود را دارند كه آنها را همه جا با خود مي‌برند. اگر فدراسيون بتواند نگرش و سبك كاري او را كمي تغيير دهد به نظر من آناستازي گزينه خوبي خواهد بود. حضور آناستازي يك حسن بزرگ دارد و آن هم اينكه او با پيش زمينه نمي‌آيد و تحت تاثير ديگران نخواهد بود، اما شك ندارم كه تحقيق خواهد كرد و البته بعيد هم مي‌دانم كه سيچلو را نگه دارد و با وي كار كند، چراكه سيستم كاري خودش را دارد. ما سيچلو را به خوبي مي‌شناسيم، اما واقعيت اين است كه او مربي بزرگي در دنياي واليبال نيست. سيچلو به عنوان كمك مربي گزينه خوبي است، اما اميدوارم حضور او دست فدراسيون را براي مذاكره با مربيان بزرگ نبندد. اينكه مي‌گويم اگر آناستازي بيايد با وي كار نمي‌كند به اين دليل است كه قطعا مربيان بزرگي همچون آناستازي سبك و روش خاص خود را دارند و بعيد مي‌دانم تغيير عمده‌اي در آن ايجاد كنند.»