استقبال از پيشنهاد معقول

برخي نمايندگان مجلس و جمعي از سياسيون از طيف‌هاي مختلف در ضرورت «گفتگوي ملي» سخن گفته‌ و از همگان خواسته‌اند كه زمينه را براي آغاز اين نياز راهگشا هموار كنند. اين مطالبه يكي از خواسته‌هاي مكرر آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني هم بود تا گره از بن‌بست تعاملات ميان نيروهاي سياسي جامعه باز و زمينه همكاري همگاني براي ساختن كشور را مساعد كند. چنين به نظر مي‌رسد كه در وضعيت كنوني كشور بايد به استقبال اين امر شتافت و همه نيروهاي سياسي را به انجام اين كار مهم تشويق و ترغيب كرد. چند دليل در اين باب را مطرح مي‌كنم:
1-  اصل گفتگو يك امر پسنديده براي حل منازعات فكري و سياسي است و انسان‌ها بدون تحميل خسارت مي‌توانند در مسير اقناع يكديگر حركت كرده و با منطق و دليل از مواضع و نظر خود دفاع كنند. اين روش كارآمدتر از برخوردهاي حذفي يا توسل به اقدامات خشن و نظامي براي حل مسائل سياسي است.  
2-  نيروهاي سياسي اصولگرا و اصلاح‌طلب در حوزه‌هايي با يكديگر اختلاف‌نظر دارند و نياز به تعامل براي رسيدن به تفاهم متقابل احساس مي‌شود. همفكري و هم‌انديشي اين نيروها درباره مسائل واحد، هم منجر به شناخت بيشتر هر جناح از جريان مقابل مي‌شود و هم قضاوت تند و افراطي عليه يكديگر را تعديل مي‌كند.
3-  همه اين جريان‌ها داراي پيشينه مشترك در دفاع از انقلاب و تثبيت نظام و جنگ تحميلي و مقابله با دشمنان هستند و همين امر احتمال ايجاد تفاهم ميان آنان را در آينده بيشتر مي‌كند. اكنون نيز دشمنان مشترك، فراوانند و مسائلي كه همگان براي حل آن بايد به ميدان بيايند، كم نيست.
4-  برخي مناقشات از جمله تعارضات بعد از حوادث سال 88 نبايد تداوم يابد بلكه بايد در اسرع وقت با گفتگو و تعامل فروكش كند. امروز به سراغ هر مساله تازه‌اي كه مي‌رويم، مجبوريم به نوعي به رخدادهاي تبيين نشده آن سال بازگرديم. اين ماجرا اين استعداد را دارد كه تا پايان عمر جمهوري اسلامي و مانند يك جنگ مذهبي تاريخي با روايت‌ها و قرائت‌هاي مختلف تداوم يابد. درمان اين نقار و شقاق را تنها در «گفتگوي ملي» مي‌توان يافت.