تاملي درباره انقلاب 6

پس از پايان اجلاس گوادلوپ، كارتر به توصيه ژيسكار دستن و همچنين همراهان خود از جمله سايروس ونس، وزير خارجه و برژينسكي، مشاور امنيت ملي امريكا، تصميم گرفت امام خميني را به وضعيتي بين سقوط رژيم شاه و پيروزي انقلاب اسلامي متقاعد سازد.
او اين وضع را در حفظ دولت بختيار جست‌وجو مي‌كرد. به همين دليل يك روز پس از پايان اجلاس - 18 دي- پيغام خود را به‌طور غيرمستقيم و توسط
دو تن از مقامات فرانسوي به اطلاع امام خميني رساند.
او در پيام خود از امام خميني خواست تا تمام نيرو و اهتمام خويش را جهت جلوگيري از مخالفت مردم عليه بختيار به كار بندد. وي در اين پيام به قطعي بودن خروج شاه اشاره كرد و سپس تهديد كرد كه «تهاجم به بختيار به مثابه قماري است كه تلفات فراوان برجاي خواهد گذاشت و وخامت اوضاع به مداخله ارتش خواهد انجاميد».  
امام در پاسخ كارتر درخواست وي را قاطعانه رد كردند و فرمودند كه پيام آقاي كارتر دو جهت داشت: يكي موافقت با دولت بختيار يا دست‌كم سكوت در شرايط فترت موجود و دوم راجع به احتمال كودتاي نظامي يا پيش‌بيني وقوع آن.
در باب موضوع اول امام تاكيد كرد كه همه مصايب و خون‌هاي ريخته شده ملت براي رهايي از زير بار گران سلسله پهلوي است.
ملت ما حاضر نيست با دولت بختيار به‌عنوان ميراث شاه يا با تدابيري چون تشكيل شوراي سلطنت كه همه آنها غيرقانوني است، كنار‌ آيد. اما درباره حفظ آرامش ما بارها تاكيد كرده‌ايم كه همواره خواهان مملكتي آرام و باثبات بوده‌ايم اما با وجود شاه آرامش هيچگاه باز نخواهد گشت.
آقاي كارتر اگر حسن‌نيت دارند بايد از پشتيباني كودتا يا دخالت در امور ايران دست بكشند، تا خواسته مشروع ملت محقق و آرامش و ثبات دايمي برقرار شود. ملت ايران نيز از كودتاي نظامي هيچ هراسي به خود راه نخواهد داد زيرا چندين ماه است كه رژيم با خشونت و قهر و غلبه نظامي و با حادترين شكل آن با مردم رفتار كرده است.
ادامه دارد