ليلي رشيدي از اجراي نمايش «اسم» در رشت مي‌گويد
عدالت فرهنگي را در سراسر ايران برقرار كنيم
بابك احمدي
ليلي رشيدي اين روزها گروه خود را براي سفر به شمال ايران و اجرا در شهر رشت آماده مي‌كند. نمايش «اسم» به كارگرداني اين هنرمند بعد از كسب تجربه موفق در تهران و شيراز قرار است با مخاطبان جديد مواجه شود. اتفاقي كه انتظار مي‌رود براي تعداد بيشتري از گروه‌هاي نمايشي رخ دهد تا هموطنان بيشتري در سراسر ايران امكان تماشاي آثار نمايشي را به دست بياورند. رشيدي كه مثل بسياري از اهالي تئاتر از عدالت فرهنگي در سراسر كشور حمايت مي‌كند در اين باره مي‌گويد: «همان طور كه مي‌گوييم تمامي استان‌هاي ايران بايد از شرايط و خدمات اجتماعي برابر برخوردار شوند و فقط نبايد شاهد تجميع تمام امكانات فقط در تهران باشيم؛ فراهم آوردن امكان تماشاي تئاتر براي خانواده‌هاي ايراني نيز امكاني است كه بايد عادلانه در اختيار همه قرار بگيرد.» بازيگرِ با تجربه تئاتر و تلويزيون، ارتقاي سطح كيفي آثار نمايشي ديگر استان‌ها را يكي از كاركرد‌هاي رعايت عدالت فرهنگي به ويژه در زمينه اجراي تئاتر مي‌داند. «حتي معتقدم اين امر موجب مي‌شود مهاجرت به تهران نيز كاهش يابد و دوستداران تئاتر در ديگر استان‌ها اين طور تصور نكنند كه ناچار هستند براي پيشرفت به پايتخت سفر كنند.» بازيگر نمايش «پرتقال‌هاي كال» معتقد است در صورت گسترش امكان آموزشي و كسب تجربه اجرايي به مرور با هنرمندان حرفه‌اي بومي استان‌هاي سراسر كشور مواجه خواهيم شد كه هنگام ارتباط با هنرمندان نقاط مختلف كشور تجربه‌هاي متفاوت را با يكديگر به اشتراك مي‌گذارند. «به عنوان مثال من علاقه‌مندم يك نمايش را با همكاري بازيگران و عوامل اهل شيراز يا هر شهري كه به آن سفر مي‌كنم روي صحنه ببرم. يا ممكن است يك كارگردان از شهري ديگر با رويكردي متفاوت بخواهد با هنرمنداني از تهران كار كند. گسترش همكاري‌هايي از اين دست موجب ارتقاي سطح كيفي نمايش‌ها و در كل سطح فرهنگ خواهد شد.» اين بازيگر و كارگردان ادامه مي‌دهد: «ما خودمان وقتي با گروه‌هاي شهرستان مواجه مي‌شويم كه براي اجرا به تهران سفر مي‌كنند ولي من دلم مي‌خواهد كيفيت به سطحي برسد كه اگر به شهري سفر كرديم، بتوانيم از توانايي و استعدادهاي هنرمندان همان شهر بهره ببريم. تاكيد دارم هر جواني كه در شهر ديگري زندگي مي‌كند، حق دارد با هنر تئاتر آشنا شود و خانواده‌هاي ديگر شهرها هم بيشتر و بيشتر از اين هنر بهره‌مند شوند. اين اتفاق به كمك نهادهاي دولتي و غير دولتي نياز دارد كه حداقل در زمينه تبليغات و جذب حامي مالي از گروه‌ها حمايت كنند.»
دستيابي به هدفي كه اين هنرمند تشريح مي‌كند قطعا به گسترش ارتباط بين مسوولان و سياستگذاران پايتخت بستگي دارد. «اگر اين ارتباط بين مسوولان دولتي به وجود بيايد حداقل امكان هدايت بهتر پيش مي‌آيد و وقتي گروه‌هاي نمايشي به شهرهاي مختلف سفر مي‌كنند، امكانات مورد نياز از قبل هماهنگ و آماده است. يعني شرح وظايف روشن است و امور به‌صورت خودكار پيش مي‌رود. مثلا ما نبايد براي اسكان گروه نگران باشيم و هزينه هنگفتي بابت محل سكونت اعضاي به گروه تحميل نمي‌شود. همچنين من الان شش شب در رشت اجرا دارم و آرزو مي‌كنم از شهرهاي اطراف هم به ديدن نمايش بيايند اما اين اتفاق مستلزم اطلاع‌رساني و تبليغات سازمان يافته‌تر است.» شرايطي كه اگر به وجود بيايد گروه‌هاي نمايشي براي اجراهاي خارج از شهر خود راحت‌تر حامي مالي جذب مي‌كنند. «چون تئاتر رو به خصوصي شدن است گروه‌ها خود به خود درگير جذب حامي مالي و تبليغات شده‌اند اما اين موارد كار گروه‌ها را سخت مي‌كند. ما براي اجرا در تهران حامي مالي داريم و آقاي تهراني (شركت روبرته) همواره با لطف بسيار از ما حمايت مي‌كنند. اما چون تبليغات اندك است گروه‌ها به راحتي نمي‌توانند براي اجرا در ديگر شهرها از حمايت شركت‌ها يا كارخانه‌ها برخوردار شوند.» اجراي نمايش «اسم» روز 24 فروردين در رشت آغاز مي‌شود و تا 29 همين ماه ادامه مي‌يابد. سعيد چنگيزيان، رضا بهبودي و بهدخت وليان در كنار ليلي رشيدي و محمدحسن معجوني در اين اجرا روي صحنه مي‌روند. رشيدي كه تجربه بسيار خوبي از اجرا در شهرهايي جز تهران دارد مي‌گويد: «به عنوان نمونه اجرا در شيراز خيلي تجربه خوبي بود و گروهي كه هماهنگي را برعهده داشت بسيار حرفه‌اي تمام امور را مديريت كرد. اينكه با تماشاگراني مواجه شويم كه فرهنگي متفاوت از مخاطب تهراني دارند واقعا لذت بخش است و معتقدم به هرحال اين ما هستيم كه بايد چنين امكاني را به وجود بياوريم. »