نقش محوري آموزش و پرورش رسمي در كره شمالي سنتي و كره شمالي معاصر

آموزش و پرورش در كره شمالي فراگير و با بودجه دولتي براي همه قابل دسترسي است؛ ميزان سواد در كره شمالي براي افراد 15 سال به بالا 100 درصد است و كودكان به طور هماهنگ از يك سال آموزش در مهد كودك و چهار سال آموزش ابتدايي و شش سال آموزش متوسطه استفاده مي‌كنند.
آموزش و پرورش رسمي نقش محوري در توسعه اجتماعي و فرهنگي در كره شمالي دارد كه اين نقش هم در كره شمالي سنتي و هم كره شمالي معاصر به خوبي ديده مي‌شود.
از زمان سلسله چوسون، آموزش درباره كره شروع شد و در طول قرن 15 مدارس خصوصي نيز شروع به تعليم آكادميك كردند، در قرن 16 دانشگاه ملي مكتب كنفوسيوس در كره باستان تاسيس شد. در اواخر قرن 19 و اوايل قرن 20 تغييرات عمده آموزشي ايجاد شد از جمله تاسيس مدارس با برنامه‌هاي درسي غربي توسط مبلغان مسيحي و همچنين تاسيس مدرسه زنان.
اجباري بودن آموزش ابتدايي و متوسطه: بعد از تاسيس كشور كره شمالي نظام آموزشي تا حد زيادي از اتحاد جماهير شوروي الگوبرداري شد، به گفته منابع رسمي كره شمالي دو سوم كودكان در سن مدرسه و بسياري از بزرگسالان امكان تحصيل نداشتند اما در سال 1950 آموزش ابتدايي اجباري شد هرچند وقوع جنگ كره كمي آموزش را در اين كشور به تاخير انداخت وليكن در سال 1956 آموزش ابتدايي به طور كامل در دسترس همه كودكان بود و در سال 1958 نيز آموزش ابتدايي و متوسطه هر دو اجباري شد. در سال 1959 آموزش همگاني با حمايت مالي دولت در اختيار تمام اقشار جامعه قرار گرفت، حمايت مالي بيان شده شامل امكانات آموزشي، كتاب‌هاي درسي، لباس و خوابگاه براي مدارس شبانه‌روزي بود. در سال 1967سيستم آموزشي 9 ساله و در سال 1975 سيستم آموزشي 11 ساله اجرا شد كه تا امروز ادامه دارد.
دبيرستان‌هاي كره شمالي به دو دسته تقسيم مي‌شود:
اول: دبيرستان‌هاي عمومي كه در آن علاوه بر دروس عادي، هنر و زبان خارجي تدريس مي‌شود.
دوم: موسسات انقلاب كه در آن دانش‌آموزان نخبه كره شمالي جهت افسري براي خدمت در ارتش خلق كره آموزش داده مي‌شوند، در اين مدرسه آموزش‌هاي مدرن در اقتصاد و كامپيوتر ارايه مي‌شود.
بيش از هشت درصد از دستورالعمل آموزشي در كره شمالي به «بزرگ كيم ايل سونگ» و اخلاق كمونيست، اختصاص داده شده است و 8/5 درصد از آموزش‌هاي مدارس ارشد متوسطه به افراد سياسي از جمله «كيم ايل سونگ» و همچنين «سياست حزب كمونيست» پرداخته است.
موسسات عالي: موسسات عالي در كره شمالي شامل كالج‌ها و دانشگاهاست كه از مهم‌ترين رشته‌هاي ارايه شده در آنها آموزش معلمان است كه در يك دوره چهار ساله شركت مي‌كنند و پس از فارغ‌التحصيلي آماده آموزش به كودكان مهدكودك و دبستان مي‌شوند همچنين دوره‌هاي شش ساله پزشكي در دانشكده‌هاي كره شمالي ارايه مي‌شود و كالج‌هاي اختصاصي علوم و مهندسي و هنر و موسيقي و زبان خارجي در كره شمالي مشغول كار هستند. در كره شمالي دانشگاه‌هاي نظامي جزو مهم‌ترين دانشگاه‌هاي آن كشور محسوب مي‌شود در سال 1980 حدود 170 موسسه عالي آموزشي و 480 مدرسه تخصصي در كره شمالي وجود داشت.
دانشگاه كيم ايل سونگ كه در اكتبر 1946 تاسيس شده است تنها نهاد كره شمالي است كه در آن مدرك كارشناسي ارشد و دكترا  ارايه مي‌شود و معيار اين دانشگاه جهت پذيرش دانشجو نمرات مدرسه دانش‌آموز است. تحقيقات نشان داده است كه از هر پنج يا شش دانش‌آموز تنها يك دانش‌آموز به اين دانشگاه راه پيدا مي‌كند، در اين دانشگاه رشته‌هاي فلسفه، حقوق، زبان و ادبيات خارجي، جغرافيا، فيزيك، رياضيات، شيمي، زيست، علوم، كامپيوتر و انرژي هسته‌اي ارايه مي‌شود، اعضاي هيات علمي اين دانشگاه حدود 3000 نفر هستند و همه امكانات يك دانشگاه مدرن را داراست.
در كره شمالي تاكيد بر مطالعه به حدي است كه در روستا‌ها تيم‌هايي شامل پنج خانواده تشكيل مي‌شود و زيرنظر يك معلم يا سرپرست جلسات مطالعه خواهند داشت و در اين جلسات كه بعد از كار هر روز شروع مي‌شود در مورد مسائل فني و سياسي نيز صحبت مي‌شود همچنين موسسات آموزشي بزرگسالان در اوايل سال 1990 تشكيل شد كه اين موسسات شامل كالج‌هايي بود كه كارگران مهارت‌ها و تكنيك‌هاي جديد را بدون ترك كار به صورت مطالعه در شب يا پاره‌وقت در دوره‌هاي كوتاه و فشرده آموزش مي‌ديدند همچنين در «كالج مزرعه» كارگران روستايي مي‌توانند با مطالعه و استفاده از سيستم تحصيلي مكاتباتي به مهندسان و دستيار مهندسان تبديل شوند.
بعد از اجباري شدن تحصيلات ابتدايي و متوسطه و برخورداري همه كودكان از امكانات تحصيلي، در سال 1993 در اجلاس وزراي آموزشي كشورهاي عدم تعهد كه در پيونگ يا نگ برگزار شد، كيم ايل سونگ اعلام كرد تحصيلات دانشگاهي هم به زودي اجباري و در اختيار تمام فارغ‌التحصيلان متوسطه قرار خواهد گرفت.
منبع:  Wikipedia-Www.studycountry.com