زنان پرسشگرترند و به مبارزه با فساد مديريت شهري كمك مي‌كنند
خبرآنلاين|ميزگردي در آستانه انتخابات شوراي شهر با حضور سه كانديداي زن شورا برگزار شد، كانديداهايي جوان كه شايد عضويت در شورا، نخستين تجربه مديريتي جدي‌شان شود. زهرا بهروزآذر، نسرين وزيري و هانيه گراييلي فعاليت‌هاي اجتماعي سياسي داشته‌اند. آنها معتقدند زنان پرسشگرترند و مي‌توانند با اين روحيه به جريان آزاد اطلاعات در مبارزه با فساد در مديريت شهري كمك كنند و از اين‌رو از افزايش سهم زنان در شوراي شهر تهران دفاع مي‌كنند.
به اعتقاد آنها، بايد زنان و جوانان در شوراها و مديريت شهري حضور پيدا كنند زيرا بدون حضور زنان بخشي از مطالبات جامعه از نحوه تردد در پياده‌رو تا حمل‌و‌نقل عمومي بدون پاسخ مانده يا ناقص پرداخته شده است.
به گفته گراييلي، مساله خيلي مهمي كه ديده نشده اين است كه نگاه‌مان به مدرنيته سخت‌افزاري است. به هر حال زنان در همين شهر زندگي مي‌كنند و نيازهاي زنان در اين شهر بايد ديده شود. اينكه الان مي‌خواهيم زنان در فهرست شوراي شهر حضور پررنگ داشته باشند ولي قبلا نبوده‌اند، نبايد با اين پرسش مواجه شود كه زنان در كارنامه شوراي شهر چقدر حضور داشته‌اند. مگر تا به حال هيچ‌وقت ۱۷ نماينده به مجلس راه يافته بودند؟ براي همين من به‌شدت موافق تبعيض مثبت هستم. اگر ما منتظر آقايان باشيم تا مديريت‌هاي كلان را به زنان بسپارند آنها اين كار را نخواهند كرد. بالاخره اين صندلي‌هاي مديريتي جاي خوبي است كه مردان دارند از آن استفاده مي‌كنند. با اين توصيف بايد تاكيد كنيم علاوه بر تعيين سهميه براي زنان بايد تاكيد كنيم زناني كه به شوراي شهر راه پيدا مي‌كنند به برنامه ششم پايبند باشند و برنامه عدالت جنسيتي كه در برنامه ششم تصريح شده را به خوبي پيگيري كنند.
نسرين وزيري نيز در ادامه گفت: متاسفانه در شرايطي كه هيچ‌كدام از اعضاي شوراي شهر فعلي گزارشي از عملكرد خود ارايه نكرده‌اند در آستانه هر انتخاباتي شاهد آن هستيم كه عملكرد و كارنامه زنان را گونه‌اي نقد مي‌كنيم كه گويي فقط زنان عضو شورا بوده‌اند. اي كاش شما از مردان عضو شورا هم مي‌پرسيديد كه چه كرده‌ايد؟ مضاف بر اينكه نفس حضور زنان در بحث‌هاي مديريتي به نظر من با يكسري موانع روبه‌رو است چه به سبب تاهل چه به سبب عدم حمايت خانواده يا حتي اعتماد به نفس خودشان. در نتيجه تصميم‌گيران كه عموما آقايان هستند نقش كمتري به زنان داده‌اند. مانع ديگر پيش روي زنان نگاه اجتماعي و فضاي مردسالار جامعه است. بخشي از موانع پيش روي زنان هم سياسي است و همين منجر به نوع نگارش قوانين ما شده كه در اين موضوع بخشي به مذهب ارتباط پيدا مي‌كند. ما نيازمند تبعيض مثبت به نفع زنان هستيم تا بتوانيم با اين قوانين مردسالار دست و پنجه نرم كنيم و پيش برويم. وقتي در در افغانستان سهميه ۳۰درصدي به زنان مي‌دهند شاهديم كه در ايران با مخالفت روبه‌رو مي‌شود و فورا تاكيد مي‌كنند كه بايد بر اساس شايسته‌سالاري باشد. اتفاقا ما هم مخالف شايسته‌سالاري نيستيم ولي قرار نيست شايسته‌سالاري به معناي حضور نداشتن باشد. زهرا بهروزآذر، ديگر شركت‌كننده اين ميزگرد نيز در ادامه سخنان دو كانديداي ديگر اعلام كرد: مهم‌ترين بحثي كه در مورد حضور زنان و ورود آنها به انتخابات به عنوان نامزد مطرح است، مشاركت آنها در فضاي تصميم‌گيري است. ما در مديريت مياني شاهد حضور زنان هستيم به سبب آنكه با افزايش زنان تحصيلكرده مواجه بوده‌ايم. اما از مديريت مياني به مديريت عالي كه بحث‌هاي سياستگذاري و تصميم‌گيري كلان مطرح است حضور زنان را نمي‌بينيم. اين عدم حضور زنان ناشي ازآن است كه بخشي از جامعه ناديده‌گرفته شده است. بهترين مردان هم كه در اين مراكز فعال باشند باز هم نيازهاي زنان را نمي‌شناسند. من نيازها را در پايين‌ترين سطح به نيازهاي بهداشتي و انگيزشي تقسيم مي‌كنم و منظورم از نيازهاي بهداشتي نيازهاي اوليه‌اي است مثل دريافت دستمزد. حضور زنان باعث مي‌شود هم نيازهاي بهداشتي و هم نيازهاي انگيزشي در تصميم‌گيري‌ها مورد توجه قرار گيرد.