بي‌برنامه‌ترين نامزد شعاري‌ترين برنامه
علي شكوهي
ايام تبليغات انتخابات در حال پايان يافتن است و بعيد است رقباي دولت حرفي را ناگفته گذاشته باشند و ادعايي را مطرح نكرده و وعده‌هايي را نداده باشند. اميدوارم يك مركز و نهادي ابتكار به خرج دهد و همه اين سخنان را گردآوري كرده و با تحليل محتوا به بررسي ماهيت سخنان و انتقادهاي مطروحه اقدام كند تا معلوم شود كه اين سخنان و اظهارات و وعده‌ها از چه ميزان صحت و اتقان برخوردار بودند و كدامين راهكار عملي براي اداره كشور را شامل مي‌شدند. طبعا اگر در اين ميان برنامه‌هايي وجود دارد كه دولت به آن توجه نداشت، از آن استفاده شده و قدمي براي حل معضلات برداشته شود.
آنچه از مجموع سخنان جناب رييسي بر مي‌آيد و تاكنون از زبان ايشان شنيده شد به گمان من بيان يك دسته شعارهاي كلي است كه برنامه اجرايي مشخصي آن را حمايت نمي‌كند. رييسي هيچ سابقه نمايندگي مجلس و وزارت ندارد و به همين دليل كار مستقيم برنامه‌ريزي و اجرايي نكرده است. جايگاه ايشان در سازمان بازرسي كل كشور مي‌توانست به او براي آشنايي با برنامه‌نويسي و امور اجرايي كمك كند اما زاويه نگاه بازرسي جنبه نظارتي دارد و به همين دليل با زاويه نگرش برنامه‌نويسان و مجريان متفاوت است. شايد همان نگرش نظارتي در قوه قضاييه باعث شده است كه او انجام هر كاري را راحت و ساده تلقي مي‌كند و درباره همه موضوعات به آساني سخن مي‌گويد و گويي هيچ مشكلي سر راه تحقق اين اهداف وجود ندارد. در نگرش از موضع تماشاچي و ناظر خارجي، انسان مي‌تواند تمامي اشكال‌ها را ببيند اما كافي است خودش را در جايگاه مجري بنشاند تا معلوم شود كه كار چقدر مشكل است و نمي‌توان بدون برنامه درست يا با برنامه‌هاي شعاري كاري را به پيش برد.
بر اين باورم كه رييسي بي‌برنامه‌ترين نامزد است و شعاري‌ترين برنامه را مطرح كرده است. راي آوردن او يعني سپردن كشور به دست تجربه و خطايي تازه و ناديده گرفتن همه تجارب تلنبار شده كارشناسان ما در چند دهه اخير. اگر راي بياورد بسيار زودتر از انتظار مجبور به تغيير رويه خواهد شد و مجبور مي‌شود بسياري از وعده‌هايش را ناديده بگيرد.