شفيع: محروميت ما ناعادلانه است

شقايق شفيع در خصوص محروميت 3 ساله‌اش از كليه فعاليت‌هاي مربوط به واليبال اظهار داشت: متاسفانه صحبت‌هايي كه مسوولان فدراسيون واليبال كرده‌اند با هيچ منطقي سازگار نيست. من به خاطر يك درگيري لفظي ساده دچار محروميت 3 ساله شدم. اين درگيري لفظي با مونا رمضاني و به خاطر يك مساله شخصي بود و تنها 2 دقيقه طول كشيد. تنها فريادي كه من زدم اين بود كه به مونا رمضاني گفتم از اتاقم بيرون برود. سرپرست تيم ملي هم كه مدام در راهرو هتل حضور داشت اين صداي من را شنيد و از من پرسيد كه چه اتفاقي افتاده و من هم به او گفتم كه اتفاق خاصي نبوده است. در نهايت خانم مولاهويزه از ما خواست كه تا آخرين روز مسابقات من و مونا كاري به هم نداشته باشيم. تا اينكه در بازي با چين‌تايپه شيرتري به دليل مسموميت بازي نكرد و من هم در اواسط بازي مصدوم شدم و تيم بدون پاسور مي‌ماند. پس از عدم نتيجه‌گيري تيم واليبال اميد بانوان، مسوولان تهديد كردند كه ما باعث عدم نتيجه‌گيري تيم شديم و بايد مجازات شويم. پس از اينكه به ايران برگشتيم به ما پيامكي دادند مبني بر اينكه به يك جلسه خودماني در فدراسيون واليبال برويم تا درباره اتفاقاتي كه در تيم اميد رخ داد به يك نتيجه‌گيري برسيم. وقتي به فدراسيون رفتيم ديديم كه كميته انضباطي تشكيل شده است و من هم از خودم دفاع كردم اما رمضاني به جاي اينكه از خودش دفاع كند به بيراهه رفت.
متاسفانه مسوولان فدراسيون واليبال با آبروي ما بازي كردند و اين كار آنها ناعادلانه است و همه هم اعتقاد دارند كه اين راي ناعادلانه است. اينكه خبر محروميت ما نيمه شب منتشر مي‌شود هم جالب است. در حال حاضر هم ما هر روز در فدراسيون هستيم اما كسي جوابگوي ما نيست. مسوولان فدراسيون واليبال سر ما را بريدند و با آبروي ما بازي كردند.
در حال حاضر براي من اعاده حيثيت آنقدر مهم است كه به آينده واليبالي‌ام فكر نمي‌كنم. من و شيرتري به سرپرست فدراسيون واليبال نامه زديم. من براي كشورم زحمت كشيدم و اصلا توقع نداشتم اين اتفاق براي من رخ دهد. ما در تايلند همه مسائل عرفي و شرعي را رعايت كرديم اما در اين اتفاقات هر وصله‌اي را به ما مي‌چسبانند. من به فريبا صادقي گفتم مي‌توانند من را مادام‌العمر محروم كنند اما با دليل و مدرك اين كار را انجام دهند.
بازيكن تيم واليبال اميد بانوان ايران با اشاره به اينكه علاقه‌اي به بازي در ليگ‌هاي خارجي ندارد، گفت: اگر مي‌خواستم به خارج از كشور بروم خيلي زودتر از اينها مي‌رفتم و اصلا به اين مساله فكر نمي‌كنم. خانواده من مذهبي است و حتي در مسابقات خارجي از اينكه با حجاب بازي مي‌كردم لذت مي‌بردم. كساني كه مي‌توانند آبروي ما را بخرند مسوولان فدراسيون هستند. وزارت ورزش بايد به اين مساله ورود كند. من جوان هستم و 8 سال براي واليبال ايران زحمت كشيدم اما اين گونه با آبروي من بازي كردند.
واقعا خسته شدم. فريبا صادقي به جاي اينكه به ما كمك كند اين جوري آتش‌بيار معركه شده است. من 3 سال بازيكن تيمي بودم كه سرمربي‌اش صادقي بود. حالا كه پشت ميز رياست نشسته است پا روي حق مي‌گذارد. نمي‌دانم كساني كه به بنده‌هاي خدا بد مي‌كنند چگونه مي‌خواهند با وجدان خود كنار بيايند.