بحران مديريتي در فوتبال ايران
علي عالي
مديريت در فوتبال ايران راهي براي اتلاف سرمايه است. اين شفاف‌ترين موضع‌گيري درباره مديران فوتبال ايران در بالاترين سطح است. علي‌اكبر طاهري و سيدرضا افتخاري نشان دادند از يك جنس هستند؛ مدعي، سنتي و به‌روزنشده. مديراني كه آينده را درنظر نمي‌گيرند و بدون اينكه به‌جايي پاسخگو باشند، هزينه توليد و سرمايه‌ها را تلف مي‌كنند. باشگاه‌هاي پرسپوليس و استقلال، شركت هستند و طبق قانون تجارت بايد اداره شوند اما مشخص نيست مديران و هيات‌مديره‌اش با چه متر و معياري انتخاب مي‌شوند؟ وزير ورزش چگونه حاضر شده با انتخاب وزير سابق كنار بيايد و حكم به ادامه فعاليت آنها بدهد. مسعود سلطاني‌فر مي‌تواند از اين اتفاقات نتيجه روشني بگيرد؛ افرادي را برگزيند كه جوان باشند و باانرژي، جسارت داشته باشند و فهم، برنامه داشته باشند و اراده و به‌همين سادگي هواداران را هم مي‌توان همراه كرد. وزير ورزش نبايد از قضاوت‌ها بترسد و با حفظ وضع موجود، سعي كند باشگاه‌ها را اداره كند؛ پرسپوليس و استقلال مديريت مي‌خواهند و نه اداره. براي باشگاه‌هايي كه پول ندارند، زمين ندارند، امكانات ندارند، ساختار ندارند، نبايد مديران سنتي انتخاب شوند كه اوليه‌ترين تصميم‌شان براي ماندن، پنهان شدن پشت نام امثال فاتح‌تريم است. همين يك مورد براي اينكه وزير آگاه ورزش به اين نتيجه برسد كه آنها را تغيير دهد، كافي است.