رييس سازمان سينمايي:
كار ما فرهنگي است نه پاسباني و پليسي
ندا آل‌طيب
محمد مهدي حيدريان چندمين رييس سازمان سينمايي است كه از تشكيل كميته‌اي براي بررسي فيلم‌هاي مشكل‌دار خبر مي‌دهد اما مي‌گويد بايد اصل فيلم توقيفي را فراموش كرد.
وجود فيلم‌هاي مشكل‌دار يا فيلم‌هايي كه دچار محدوديت‌هايي براي نمايش مي‌شوند، در سينماي ايران اتفاق تازه‌اي نيست. سال‌هاست سينماگران با اين مشكلات دست و پنجه نرم مي‌كنند و همچنان بعد از گذر ساليان، فيلم‌هايي هستند كه هرگز روي اكران نديده‌اند و در كمدها محبوس شده‌اند. هرچند گاه با روي كار آمدن برخي از دولت‌ها، بعضي از اين فيلم‌ها امكان تنفس پيدا كرده‌اند. اما آثار ديگري هستند كه در هيچ دولتي نتوانسته‌اند از سد مجوز اكران بگذرند. ماجرا زماني پيچيده‌تر مي‌شود كه همه فيلم‌ها با مجوزهاي رسمي دولتي ساخته شده‌اند و عموما هم در جشنواره فيلم فجر نمايش داده شده‌اند اما جالب اينجاست كه نمايش يك فيلم در جشنواره فجر، هرگز به معناي مجوز نمايش عمومي آن نيست و اكران عمومي نيازمند مجوز ديگري است.
به هر روي، حيدريان كه در واپسين ماه‌هاي دولت پيشين بر مسند رياست سازمان سينمايي تكيه زد، در گفت‌وگوي اخير خود با ايسنا سخناني مشابه مديران پيشين بيان كرد با اين مضمون كه فيلم‌هاي مشكل‌دار در جريان طي كردن روند خود هستند: «يك كميته اصلاح تعريف شد و عمده كارهاي آنها انجام شده است. البته اينها مساله‌اي نيست و اصل فيلم توقيفي را بايد فراموش كرد؛ يك فيلم يا مجاز به نمايش است يا نيست. اگر شرايط اكران داشته باشد كه مكانيزم خودش را دارد، يعني در شوراي اكران بررسي مي‌شود كه متناسب با چه سني و براي كدام سينما و چه تعداد سينمايي نمايش داده شود.»
او البته از تعيين رده سني تماشاگران فيلم‌ها هم خبر مي‌دهد: «سازمان سينمايي دو كار انجام مي‌دهد؛ اول اينكه ببيند فيلم قابل نمايش است يا خير، كه در آينده نزديك تا قبل از جشنواره فجر اين دستور‌العمل منتشر مي‌شود. دوم اينكه همه فيلم‌ها بايد رده سني داشته باشند و ما توصيه مي‌كنيم كه چه فيلمي را چه كساني ببينند، ديگر انتخاب با خود افراد است. بقيه مراحل اكران فيلم هم كه در بخش خصوصي اتفاق مي‌افتد.»
حيدريان هرچند مي‌گويد بايد اصل فيلم توقيفي را فراموش كرد اما مديري واقع‌بين است و باور دارد كه هميشه فيلم‌هايي هستند كه در مواجهه با عرضه دچار مشكل مي‌شوند: «اما تلاش ما اين است كه اين مسائل را به حداقل برسانيم يعني آثاري كه با برآيند و وجه غالب انتظار جامعه همخواني ندارند، به حداقل برسند. البته صفر نمي‌تواند بشود. به هر حال اين يك كار فرهنگي است و اصلا پليسي يا پاسباني نيست.»
اين مدير فرهنگي معتقد است مشكلاتي كه براي برخي از فيلم‌ها ايجاد مي‌شود، دو دليل دارد: «يا كم‌اطلاعي سازنده است يا اشتباه گرفتن يك موضوع و متوقف شدن به سيگنال‌هاي سطحي و پرداختن به آن در عمقي كه ديگر حقيقت ندارد. اين مي‌تواند به بيننده، آدرس اشتباه بدهد و حق فرهنگي مخاطب نيست. »
او بر نكته ديگري هم تاكيد دارد و درخواست مي‌كند كه فيلم‌هاي مشكل‌دار باعث توقف كارها نشود و دلمشغولي خود را بابت پخش پرشمار فيلم‌هاي خارجي از رسانه ملي مطرح مي‌كند، وضعيتي كه به گفته او باعث شده ما بيشتر مصرف‌كننده كالاهاي فرهنگي ديگران شويم.
رييس سازمان سينمايي سال‌هايي را يادآوري مي‌كند كه فيلم‌هاي خارجي اجازه ورود به كشور نداشتند تا توليدات داخلي تقويت شوند.
آخرين مطلبي كه حيدريان به آن پاسخ داده درباره زمان برگزاري جشنواره جهاني فيلم فجر است و به گفته او بايد يك سير ارزيابي بين‌المللي طي شود اما از آنجا كه در اين ارزيابي بين‌المللي يكي از نكات، ثبات در زمان است، امسال برگزاري جشنواره در جاي خودش يعني ارديبهشت‌ماه خواهد بود تا مرحله رتبه‌بندي (گريد) بين‌المللي انجام شود و بعد از آن هرچه را به نفع‌مان است، انجام مي‌دهيم.