برگزاري همايش «تجربه كنشگري دانشجويي در عصر اعتدال»
علويتبار: جنبش دانشجويي نبايد استراتژي سياسي تعيين كند
همايش «تجربه كنشگري دانشجويي در عصر اعتدال؛ فرصتها، تهديدها و چشمانداز آينده» روز گذشته در دانشگاه اميركبير با همكاري انجمن انديشه و قلم و كانون انديشه دانشجوي مسلمان اين دانشگاه برگزار شد. غلامحسين كرباسچي، عليرضا علويتبار، محمدمهدي مجاهدي و احمد بخارايي سخنرانان اين همايش بودند. همچنين برگزاري كارگاه «رسانه و كنشگري دانشجويي؛ بررسي نقش نشريات و رسانههاي مجازي و عمومي بر فضاي دانشگاه» و ميزگرد دانشجويي با عنوان «نگاهي به كارنامه و تجربيات تشكلهاي دانشجويي در دوران اعتدال» از ديگر بخشهاي اين برنامه بود.
عليرضا علويتبار در اين همايش در مورد موضوع «اهميت تدقيق گفتمان و مواضع جريانات دانشجويي» سخنراني كرد. اين تحليلگر اصلاحطلب گفت: «جنبش دانشجويي هرگاه سعي كرده براي كل كشور استراتژي سياسي تعيين كند، فاجعه آفريده است. اتخاذ مشي مسلحانه براي كشور در دهه چهل و حاصل آن فعاليتهاي پرشور موجب حذف خيلي از افراد شد. جنبش دانشجويي با تسخير سفارت امريكا فكر كرد همه جريانهاي سياسي بايد منتظر اتخاذ استراتژي از سوي آنها باشند. ممكن است با اشغال سفارت امريكا همدلي كنيم اما ...»
او با اشاره به فعاليت جنبش دانشجويي در دوران اصلاحات بيان كرد: «در دوران اصلاحات، از مقطعي كه جريان دانشجويي احساس كرد كه ديگران نميتوانند درست فكر كنند و تصميم بگيرند، ما وارد دورهاي شدهايم كه موجب تعضيف جريانهاي سياسي شد. »
علويتبار با بيان اينكه جريان دانشجويي همواره بازوي روشنفكري ديني بوده است، عنوان كرد: «هر گاه جنبش دانشجويي خواسته است توليد فكر كند، اين فكر عميق نبوده است و كار درخوري نداشته است. پس بايد واقعبين بود. فعاليت سياسي نه تنها براي دانشجويان بلكه براي كل جامعه ضروري است ولي اين فعاليت بايد در قالب جمع بزرگتري صورت بگيرد تا ما از اتخاذ اشتباهات بزرگ نجات دهد. جريان دانشجويي قادر به بسيج منابع براي تاثيرگذاري بزرگ در جامعه نيست بلكه در پيوند با ساير اقشار منبع كافي براي اثرگذاري است.»
سردبير روزنامه صبح امروز همچنين در بخش ديگري از سخنانش علت هجوم فعاليتهاي سياسي در دانشگاه را به خاطر انسداد فعاليت در بيرون از دانشگاه دانست و گفت: «محصول اين كار، فراموش شدن توليد و ترويج علم از سوي دانشجويان است. »
مذاكره ملي به يك جريان عمومي تبديل شود
غلامحسين كرباسچي سخنران ديگر اين نشست با موضوع «نقش دانشگاهيان در تحقق گفتوگوي ملي»، به سخنراني پرداخت. غلامحسين كرباسچي، دبيركل حزب كارگزاران سازندگي در مورد مذاكره و گفتوگوي ملي گفت: «مذاكره ملي فقط ميان جناحها نيست. به دليل نوع مشكلات و گستردگي فضاي رسانهاي، بايد در كل جامعه، جريان مذاكره ملي و تفاهم بر مصالح ملي كشور به يك جريان عمومي تبديل شود و براي تبديل شدن به اين مهم، جنبش دانشجويي ميتواند نقش مهمي ايفا كند. چنين نقشي را جنبش دانشجويي بعد مقطع دوم خرداد و سالهاي بعد از آن و همچنين در سال ۸۸، ۹۲ و ۹۶ ايفا كرد.»
كرباسچي با بيان اينكه اگر جنبش دانشجويي در سالهاي اخير حذف ميشد معلوم نبود وضعيت كشور چگونه ميشود، تصريح كرد: «من در مراسم افطاري كه با آقاي روحاني در سال ۹۳، ۹۴ داشتيم گفتم مذاكره با كشورها خوب است. اگر دپيلماسي ميتواند موجب گفتوگو با قدرتهاي ملي ميشود ما هم نيازمند مذاكره ملي براي گفتوگو در خصوص مسائل ملي هستيم ولي الان فكر ميكنم اين گفتوگو بايد گستردهتر باشد زيرا اگر محدود به مسوولان، قوا، نيروهاي امنيتي، ارزشي، پيشرو و سنتي با يكديگر باشد، هرچند مفيد است ولي كافي نيست. اگر بنا باشد در سطح ملي جريان مذاكره راه بيفتد، بايد بر سر خط قرمزي كه مصالح ملي است، به تفاهم برسيم. »
شهردار اسبق تهران در بخشي از سخنان خود نيز به گفتوگوي تمدنهاي رييسجمهوري اصلاحات اشاره كرد و توضيح داد: «آقاي خاتمي كه شعار گفتوگوي تمدنها را در مقابل جنگ تمدنها مطرح كرد حتما به گفتوگوي ملي هم نگاه داشته است. ما بايد گفتوگو كنيم اما امروزه فردي مانند آقاي شريعتمداري تقريبا با يك فرد شبيه به خودش در مقابلش در تلويزيون مينشيند مثلا آقاي صفارهرندي. در اينجا گفتوگويي صورت نميگيرد. اگر بهزاد نبوي كه يك فرد دلسوز و ملي است، مطرح شود آنگاه گفتوگو ميشود. لازم نيست به نظر واحد برسيم ولي ميتوانيم به جمعبندي برسيم.»
كرباسچي با بيان اينكه براي حل مشكلات بايد در فضاهاي غيراحساسي به گفتوگو بنشينيم، يادآور شد: «وقتي گفتوگو ميكنيم بايد حرف مقابل را خوب گوش كنيم و آن را درك كنيم. شهيد بهشتي وقتي ميخواست نظريه مخالفي را مطرح كند، آنقدر آن نظريه را دقيق مطرح ميكرد كه فرد احساس ميكرد ايشان آن نظريه را دربست قبول دارد. نگاه كنيد. ايشان بعد از انقلاب به تلويزيون ميآيند و با رهبر چريكهاي فدايي خلق و رهبر حزب توده گفتوگو ميكند.»
او افزود: « متاسفانه آن برنامهها توسط صداوسيما پخش نميشود زيرا وقتي پخش شود افراد ميگويند چرا مسوولان كنوني به تلويزيون نميآيند و اينگونه گفتوگو نميكنند؟»