وقتي ايرانيان پي برند كه بزرگ‌ترين سرمايه آنها سرمايه عمرشان و نعمت ايران است.
وقتي ايرانيان كتاب‌هاي بسته فرهنگ و تمدن خود (قرآن، اوستا، نهج‌الفصاحه، شاهنامه، نهج‌البلاغه، مثنوي، ...) را باز كنند و خواندن و آگاهي را بزرگ‌ترين فضيلت و مهم‌ترين اسباب تمايز شمارند.
وقتي ايرانيان آثار مردان و زنان بزرگ ايران و جهان را با نگاهي ژرف بخوانند.
وقتي ايرانيان براي نفع عمومي و بزرگي ايران هر صبح برخيزند و هر شامگاه از خود بپرسند براي ايران و ايرانيان چه كرده‌اند.
وقتي خانه‌هاي ايراني در ايران و سراسر جهان باز شود:
خانه حسن صباح براي ترس افكندن و انتقام ستاندن از خائنان در ايران و سراسر جهان با فدايياني كه جز به ايران و فرزندان ايران و بزرگي آنان نمي‌انديشند.
خانه ابومسلم براي شجاعت و جنگاوري در برابر بيگانگان.
خانه نظام‌الملك براي تامل در باب ايران و سياست آن در ايران و جهان.
خانه فارابي براي انديشدن در فلسفه ايران و جهان.
خانه سعدي براي پاسداشت و حفظ و ارتقاي ميراث بي‌نظير زبان فارسي و بهره بردن از ادبيات جهانيان.
خانه زرتشت براي بازانديشيدن در اديان و مذاهب ايراني و غيرايراني.
خانه ابن‌سينا براي علوم ايراني.
خانه ميرزاخاني براي علوم جهاني.
خانه...
وقتي ايرانيان جز به مصالح عمومي و منافع ملي نينديشند.
وقتي هر ايراني سي سال رنج بر خود براي ايران هموار كند.
وقتي هر ايراني صاحب پندار نيك و گفتار نيك و كردار نيك شود.
وقتي هر ايراني آنچه بر خود نمي‌پسندد بر هيچ انساني نپسندد.
آنگاه ايران جان تازه خواهد گرفت.
آنگاه ايران از خاك و خاكستر خود برخواهد خاست و خاك و خاكستر را كيميا خواهد كرد.
آنگاه ايران مهد آزادگي، مردانگي، دين، فلسفه، هنر، فرهنگ و علم خواهد شد.
آنگاه ايران سرزمين غبطه همگان خواهد شد.