بازنده‌هاي بسيار خروج امريكا از برجام
جان فاينر
خروج امريكا از برجام، برنده‌هاي معدود و بازنده‌هاي بسياري داشته است. بحران تازه‌اي كه بين ايران و امريكا اوج گرفته در عين حال درگيري ديگري را در منطقه محتمل مي‌كند كه البته امكان وقوع آن كمتر از چيزي است كه شايد به نظر مي‌رسد؛ درگيري و آشوبي كه در صورت وقوع مي‌تواند سريعا به فراتر از مرزهاي اوليه خود گسترش پيدا كند. رهبران سياسي ايران كه برجام را به نتيجه رسانده‌اند از سوي جريان تندروي داخلي كه از نبود برجام منتفع مي‌شده مورد فشار و آزار قرار گرفته‌اند و اين در حالي است كه مردم اين كشور (ايران) كه دهه‌ها است از تحريم‌هاي اقتصادي در رنج و عذاب بوده‌اند با سختي‌هاي فزاينده اقتصادي روبه‌رو مي‌شوند. با خروج ايالات متحده از برجام در حالي كه ايران به آن پايبند بوده است، امريكا گسست قابل توجهي از متحدان سنتي خود را به نمايش گذاشت با ايجاد اين ابهام كه آيا اصولا واشنگتن، فراتر از يك دوره رياست‌جمهوري به لحاظ گفته‌ها و پيمان‌ها، قابل اعتماد و اتكا محسوب مي‌شود يا خير از جمله اين موارد، بحران خودساخته اتمي اخير (با ايران پس از برجام) بوده در وضعيتي كه ايالات متحده در تلاش براي حل و فصل تهديدات به مراتب جدي‌تر كره شمالي است. مسلما بدترين تاثير تصميم اخير ايالات متحده (يعني خروج از برجام) بر ديپلماسي و اعتبار ذاتي آن بوده و در واقع تصميم آنها به اين باور كه ساز و كار ديپلماتيك همچنان مي‌تواند مهم‌ترين مشكلات سياره ما را حل و فصل كند، آسيب جدي وارد كرده است. اگر چه برجام مانند هر عهدنامه مورد توافق ديگري داراي نواقصي بوده (همان‌گونه كه طرفين مذاكرات نيز بر آن تاكيد مي‌كنند) اما مي‌توانستيم آن را به عنوان مهم‌ترين نمونه اخير از توافق بين كشورهايي با كمترين سطح از تفاهم مثال بزنيم كه به رفع يك چالش جهاني بدون شليك حتي يك گلوله منجر شده بود. ضايع كردن نتايج آن تلاش‌ها و خروج امريكا از برجام، احتمال تن دادن رهبران آينده به روندهاي پرزحمت و زمانبر ديپلماتيك را كاهش مي‌دهد و تمايل آنها براي روي آوردن به سياست‌هاي خارجي كمتر صلح‌آميز و استعمال نيروي قهريه افزايش مي‌يابد.
ديپلمات امريكايي/ منبع: گلوبال بريف