گيتاريست مشهور سبك بلوز درگذشت
بهار سرلك / «رايلي بن كينگ» گيتاريست اسطوره‌اي معروف به «بي. بي. كينگ» پنجشنبه شب در خواب درگذشت. بي. بي. كينگ خواننده‌اي كه صداي مخملي و رساي او سبك بلوز را از حاشيه وارد جريان اصلي موسيقي كرد، در سن 89 سالگي در لاس‌وگاس از دنيا رفت.
بي. بي. كينگ اهل منطقه مي‌سي‌سي‌پي، بيش از شش دهه سلطان بلوز بود و در دو قرن فعاليتش در سبك بلوز بر نسل موزيسين‌هاي راك‌اند بلوز، مانند «اريك كلاپتون»، «استيو ري وان»، «شريل كرو» و «جان مي‌ير» تاثيرگذار بود.
دختر او «كلوديت كينگ» با انتشار مطلبي در صفحه فيس‌بوكش مرگ پدر را به طرفداران او اطلاع داد: «با غمي سرشار اعلام مي‌دارم اسطوره بلوز بي. بي.كينگ در لاس‌وگاس و در 89 سالگي از دنيا رفت. خواهش مي‌كنم جاي او را در دل‌تان محفوظ بداريد.»
پس از انتشار اين خبر، «لني كراويتز»، «برايان آدامز»، «ريشي سامبورا» گيتاريست «بون جووي»، «هيو لاري»، «گلاديس نايت»، «رينگو استار»، «اسنوپ داگ» و «ويل يانگ» پيام تسليت و همدردي خود را براي خانواده اين
اسطوره فرستادند.
كينگ براي معرفي موسيقي بكر زمين‌هاي پنبه جنوب امريكا به مخاطبان جهان تقدير و ستايش شده است.
زندگي او دستمايه ساخت فيلم مستندي با نام «بي. بي. كينگ: زندگي رايلي» و الهامي براي برپايي موزه بي. بي. كينگ و Delta Interpretive Center شد كه در سال 2008 در مي‌سي‌سي‌پي افتتاح شد.
30 بار نامزدي دريافت جايزه گرمي در كارنامه او ديده مي‌شود كه توانست 15 بار اين جايزه را از آن خود كند. دو جايزه گرمي را در سال 2000 به همراه «اريك كلاپتون» براي ساخت بهترين آلبوم سنتي بلوز «سواري كردن با سلطان» به دست آورد و جايزه بهترين دستيار وكال را به طور مشترك با «دكتر جان» براي ترانه (Is You Is“/, or Is You Ain’t (My Baby ” دريافت كرد. آخرين بار فوريه 2009 برنده جايزه بهترين آلبوم بلوز سنتي گرمي براي آلبوم One Kind Favor شد.
شهرت ماندگار كينگ از آنجايي آغاز شد كه حتي بعد از اسطوره شدنش در موسيقي امريكايي، اوج قله موسيقي را ترك نگفت. حتي با وجود اعطاي فهرست طويلي از افتخارات، مانند يك عمر دستاورد هنري گرمي، معرفي او در تالار مشاهير راك‌اندرول، مدال رييس‌جمهوري آزادي، باز هم كينگ از حرفه‌اش دست نمي‌كشيد و در دهه 80 زندگي‌اش تور مي‌گذاشت.
وقتي از كينگ درباره موسيقي بلوز پرسيده بودند، گفته بود: «سعي‌ام بر اين است كه به مردم بگويم ما محافظان برادرهاي خود هستيم. سرخ، سفيد، سياه، قهوه‌اي يا زرد، فقير و غني، موسيقي بلوز متعلق به همه ما است.»
در زندگينامه‌اي كه خودش نوشته، Blues All Around Me، از بي‌ارزش شمردن موسيقي بلوز در مقايسه با راك و جاز گله كرده بود: «خواننده بلوز بودن مثل اين است كه دو مرتبه سياهپوست باشيد. وقتي جنبش حقوق مدني براي احترام و ارزش مردم سياهپوست مبارزه مي‌كرد، احساس مي‌كردم من براي ارزش‌هاي موسيقي بلوز مبارزه مي‌كنم.»
سال گذشته و بعد از دهه‌ها دست‌وپنجه نرم كردن با ديابت نوع دو، پس از سال‌ها درخشش در موسيقي علايم پيري در او نمايان شد و چندي پيش به علت همين بيماري در بيمارستان بستري شد و حتي اجراي ادامه تورش را لغو كرد.