ترس و نفرت از اينترنت
جهان امروز از طريق اينترنت در حال يكپارچگي نظارتي است. در داخل كشور نيز تنها راه موثر با فساد و خارج كردن تقلب از روابط اداري، اينترنتي كردن گسترده و اتصال سامانه‌هاي اطلاعاتي گوناگون به يكديگر و استفاده برخط از آنها است. نه فقط نظارت، بلكه سرعت امور و استعلام‌هاي گوناگون و كاهش كاغذبازي‌هاي اداري و بهبود شرايط كسب و كار منوط به توسعه مكانيزه كردن امور اداري است. اگر پيگير بازار جهاني كار باشيد متوجه خواهيد شد كه بيشترين تقاضا براي فارغ‌التحصيلان كامپيوتر است. امروز كامپيوتر بدون اينترنت ابزار كم‌اهميتي خواهد بود. متاسفانه بسياري از فارغ‌التحصيلان خوب اين رشته، جذب بازار كار خارج از ايران شده‌اند كه حقوق بسيار خوبي مي‌دهند. چرا مي‌گويم، متاسفانه، به اين علت كه نمي‌گذارند اين بازار چنانچه شايسته است در اينجا رشد كند. اگر اينترنت نبود. كرونا وحشتناك‌تر عمل مي‌كرد. ما خيلي خوشبخت هستيم كه زماني دچار كرونا شديم كه امكان استفاده از اينترنت را به عنوان راه‌حلي براي جايگزيني مواجهه رودررو داريم. اينترنت نه فقط زيرساخت اصلي توسعه است، بلكه به طور مستقيم نيز زمينه اشتغال بسياري را فراهم كرده است. شبكه‌هاي مجازي به ويژه اينستاگرام، پيش از آنكه محلي براي سرگرمي و اوقات فراغت باشد، محلي براي كسب و كار است. مخالفان اينستاگرام خودشان در آنجا بيشتر دنبال مطالب سرگرمي هستند خيال مي‌كنند همه مردم چنين‌اند. صدها هزار نفر از اين طريق امرار معاش مي‌كنند. كساني از اين امكان استفاده مي‌كنند كه در گذشته دست‌شان به هيچ جا بند نبود. امروز فلان روستايي در خاش يا زابل يا سردشت يا سرخس به همان اندازه مي‌تواند از اين امكان بهره‌مند شود كه آن فرد شهري منطقه بالاي تهران بهره‌مند است. اينترنت كمك مي‌كند كه نابرابري‌هاي گوناگون نيز كمتر شود، به شرطي كه دسترسي به خود اينترنت نابرابر نباشد. همچنين اينترنت موجب بالفعل شدن خلاقيت‌هاي گوناگون خواهد شد. خلاقيت‌هايي كه در سراسر كشور پراكنده است. همه اينها مشروط بر اين است كه عده‌اي غافل از مسائل توسعه اقتصادي و نيز بي‌اطلاع از نيازهاي مردم، از خر شيطان پايين آيند و دست از لجاجت و دشمني با اينترنت بردارند و خودشان را با اين فناوري هماهنگ كنند. مخالفت با عرضه و توسعه اينترنت نابخردانه از مخالفت با توسعه بيشتر برق، راه، انرژي و... است.