سياست ديوارخوري
دولت امريكا در آستانه انتخابات مجلس نمايندگان از دادن امتياز به ايران هراسان است و از طرف ديگر حمله روسيه به اوكراين و تحريم‌هاي غرب بر روسيه نگراني اين كشور از احياي برجام را افزايش داده و روسيه از ترس اينكه ايران جاي صادرات نفت و گاز او را پر كند خواهان معلق ماندن برجام و ادامه تحريم‌هاي ايران است. در واقع ما استاد از دست دادن فرصت‌ها هستيم تا به ديوار بخوريم و اين به ديوار خوردن‌ها به قيمت تحميل سختي‌هاي غيرضروري بر مردم و لاجرم فقر و تنگدستي آنهاست. نمونه ديگر همين آزاد كردن قيمت‌هاست كه در شرايط ثبات نسبي اقتصاد كشور دست به اين كار نزديم و حالا در شرايط تحريم و بالا رفتن قيمت جهاني مواد غذايي در اثر جنگ اوكراين و افزايش قاچاق اين مواد به كشورهاي همسايه و نيز كسري بودجه دولت، مجبور به انجام آن هستيم و طبعا مردم بايد فشار اقتصادي ديگري را تحمل كنند. فرصت‌هاي بهتري قبلا براي اين كار وجود داشت و فرصت بهتري بعدا يعني پس از احياي برجام و رفع تحريم‌ها وجود خواهد داشت ولي اكنون كه مجلس در بودجه سال 1401 ارز 4200 توماني در نظر نگرفته است دولت چاره‌اي جز اجراي اين اصلاح اقتصادي ندارد و البته همه بايد او را كمك كنيم. سخن در اين است كه زماني طرح‌هاي حياتي كشوري را اجرا مي‌كنيم كه مجبور شده و به ديوار خورده‌ايم. گذشته گذشت، ولي براي آينده عبرت بگيريم. مثلا در مورد رابطه با امريكا بايد درست تصميم بگيريم. اينكه فكر كنيم اول بايد امريكا نابود شود تا ما زندگي عادي را آغاز كنيم، درست نيست. همچنين اينكه خيال كنيم با برقراري رابطه با امريكا انقلاب به پايان مي‌رسد، تصور درستي نيست. چه بسا رابطه با امريكا ما را در تحقق بخشيدن به برخي آرمان‌هايمان مثل آرمان فلسطين كمك كند. انزواي فعلي ما در جهان و ميان دنياي اسلام بر ضد آرمان فلسطين است. خلاصه، قبل از خوردن به ديوار، مسيرمان را به سوي آنچه مصلحت مردم و كشور است، تغيير بدهيم.