چين مانع از سفر هيات بريتانيايي به هنگ‌كنگ شد
خيز دوباره چترها عليه پكن
هنگ‌كنگ قصد آرام شدن ندارد. هنگ‌كنگي‌هاي جوان انگيزه زيادي براي تغيير سرنوشت دارند و در برابر سركوب خشونت‌آميز نيز قصد عقب‌نشيني ندارند. اما چين يك تنه در برابر همه خلاقيت‌هاي معترضان دموكراسي‌خواه هنگ‌كنگ، ايستاده و ظاهرا طلسم سكوت جهاني در برابر اين كشمكش قدرت شواليه‌هاي جوان با اژدهاي زرد شكستني نيست.
با اين حال اين اعتراض‌ها روز گذشته نيز ادامه داشت و پس از آن بالا گرفت كه رهبران معترضان خواستار تجمع اعتراض‌كنندگان در اطراف مقر دولت شدند. در پي خشونت‌هاي پليس هنگ‌كنگ در روزهاي گذشته، هزاران نفر از فعالان طرفدار دموكراسي خواستار بسته شدن موقتي مقر دولت شده بودند. بر اساس گزارش‌ها درگيري‌هاي آخرين روز نوامبر به مجروح شدن 11 نيروي پليس و دستگيري ۴۰ نفر از معترضان منجر شده بود.
دولت هنگ‌كنگ شدت گرفتن اعتراض‌ها را محكوم كرده و گفته است كه معترضان اشيايي را به سوي نيروهاي پليس پرتاب مي‌كنند. معترضان خواهان آن هستند كه مردم هنگ‌كنگ بدون دخالت دولت چين اجازه انتخاب رهبران خود را داشته باشند. دولت چين مي‌گويد اجازه شركت عمومي در انتخابات سال ۲۰۱۷ را خواهد داد، اما نامزدها بايد تاييد صلاحيت شوند. پكن معتقد است كه هنگ‌كنگ بخشي از كشور چين است و اداره آن با قانون چين صورت مي‌گيرد.
به نظر مي‌رسد پس از دو ماه اعتراض، چين از مقامات هنگ‌كنگ خواسته است سياستي جدي‌تر براي پايان اعتراض‌ها اتخاذ كنند. كمي پيش دادگاهي در هنگ‌كنگ حكم به جمع‌آوري تمامي موانع فيزيكي در اين منطقه اقتصادي داد. جمع‌آوري و تخريب سنگرها، خود موج جديدي از اعتراض‌ها را به دنبال داشت و منجر به درگيري شديد ميان پليس و معترضان شد.
در روزهاي اخير پليس براي متفرق كردن معترضان و از بين بردن سنگرها و موانع فيزيكي كه آنها در خيابان برپا كرده بودند، با باتوم و گاز اشك آور وارد عمل شد. بسياري از معترضان جوان كلاه‌هاي ايمني بر سر مي‌گذارند و تلاش مي‌كنند با چترهاي‌شان در برابر اسپري فلفل مقاومت كنند. به همين دليل بايد به اين اعتراض‌ها عنوان جنبش چتر داد اما معترضان عنوان اعتراض‌هاي خود را جنبش «اشغال مركز» (Occupy Central) نام نهاده‌اند. جمعيت معترض فرياد مي‌زنند: «ما دموكراسي واقعي مي‌خواهيم».
اما يك نكته حايز اهميت اين است كه به دليل هشدار چين به هر نوع مداخله خارجي، تاكنون كشورهاي غربي و حتي امريكا از ابراز نظر جدي درباره اعتراض‌هاي هنگ‌كنگ خودداري كرده‌اند. باراك اوباما، رييس‌جمهوري امريكا در سفر اخير خود به پكن نيز اشاره بسيار كمرنگي به اعتراض‌هاي هنگ‌كنگ داشت و از اظهارنظر تنش زا درباره اين موضوع خشم‌برانگيز براي چين خودداري كرد. با اين حال اعتراض‌هاي هنگ‌كنگ همواره در صدر اخبار رسانه‌هاي غربي قرار داشته است. سازمان عفو بين‌الملل در روزهاي گذشته با صدور بيانيه‌يي درباره استفاده بيش از حد پليس هنگ‌كنگ از خشونت عليه معترضين هشدار داده است. جريان‌ها و درگيري‌هاي تازه در هنگ‌كنگ بيش از همه بر روابط چين و بريتانيا، تاثيرگذاشته است. پس از اعتراض‌هايي كه در لندن با حمايت از معترضان هنگ‌كنگي انجام شد، يك هيات پارلماني بريتانيا كه قصد سفر به اين منطقه را داشتند با مخالفت پكن روبه‌رو شدند. وزير امورخارجه بريتانيا نيز از اينكه دولت چين به اين هيات اجازه ورود به هنگ‌كنگ را نداده، ابراز تاسف كرده است. هنگ‌كنگ واقع در جنوب چين كه از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ مستعمره امپراتوري بريتانيا بود، در سال ۱۹۹۷ به كشور چين پيوست.
اما موضوع ديگر اين است كه معترضان كه بخش بزرگي از آنها را دانش‌آموزان و دانشجويان تشكيل مي‌دهند پيشتر از حمايت عمومي برخوردار بودند، اما در حال حاضر در حال از دست دادن اين حمايت و يكپارچگي هستند. بسياري از شهروندان هنگ‌كنگ معتقدند كه اين اعتراضات باعث بروز مشكلات زيادي شده است. در آغاز اعتراض‌ها در هنگ‌كنگ بيش از ۲۰۰ هزار نفر با خواست دموكراسي بيشتر به خيابان‌ها مي‌آمدند اما با گذشت زمان شمار معترضان رفته رفته كمتر شده است. يكي از دلايل كاهش شمار معترضان، سنگربندي در محله‌يي از شهر به نام «مونگ كوك» بود كه مسدود شدن اين منطقه پيامدهاي اقتصادي براي هنگ‌كنگ به همراه داشت.