دست‌هاي خالي برانكو، برگ‌هاي برنده مظلومي
آنچه درباره آنها مي‌دانيم
رامتين جباري| بحران از آنچه فكر مي‌كنيد به پرسپوليس نزديك‌تر است. كمتر كسي فكر مي‌كرد تيم برانكو نرسيده به هفته سوم به بحران مزمن چند سال اخيرش سلام كند. برانكو وقتي جانشين درخشان، و وارثِ تيم دايي شد، بي‌دغدغه بود و ناجي‌طور هواداران را وعده مي‌داد به فصل بعد. باخت‌ها براي درخشان و دايي بود و بردهاي كم‌تعداد براي خودش؛ به زبان ساده‌تر كوپنِ صبر اين فصل را پارسال پيش‌خور كرد. البته قرعه هم با اين تيم يار نيست. سفر به جهنم پنجاه درجه خوزستان بعد از يك تساوي خانگي و در ادامه ملاقات با سپاهان در نصف جهان، ميزباني از تيم يحيي و بازگشت دوباره به جهنم و اين‌بار كوره فولاد، دل سنگ را براي پرسپوليس كباب مي‌كند. حالا برانكو با دو بازي و يك امتياز، از بازي با سپاهان دوئلِ «مرگ و زندگي» ساخته؛ پرسپوليس محتاج برد است ولي بازي‌ها ساده نيست. بحران دروازه و دو دفاع مركزي آرامش را از پروفسور گرفته؛ اين روزها شايد برانكو از قهر تابستاني‌اش در فصل نقل‌وانتقلات بيشتر پشيمان باشد، قهري كه تاوانش را، نه مديران يك‌شبه اين باشگاه، كه دست‌هاي خالي كادرفني براي ارنج لاين‌آپ پرسپوليس مي‌دهند؛ دست‌هاي خالي برانكو. تيم برانكو تا قبل از دو گل پديده تيم اميدواري بود، برنامه داشت و بازيكن‌ها همديگر را توي زمين پيدا مي‌كردند؛ نمايشي كه دقايقي از بازي مقابل استقلال خوزستان هم سهم داشت تا هواداران به بهانه تفاوت تيم برانكو با پيشينيانش اميدوار باقي بمانند. سپاهان شش امتيازي در اصفهان شكست‌پذير خواهد بود، اگر برانكو با گراهايي كه ويسي از تيم فركي داده، ارتباط درستي بين قلب زمين و طارمي برقرار كند. بازگشت اومانيا به تركيب هم به بحران باكس جريمه مي‌تواند كمك كند.
خوشبختي از آنچه فكر مي‌كرديد به مظلومي نزديك‌تر بود. كمتر كسي فكر مي‌كرد استقلال از همان هفته اول به صدر جدول سلام كند. او گزينه اول براي جانشيني امير نبود ولي حالا هواداران و افشارزاده دلشان براي اين انتخاب قنج مي‌رود. اين تيم جوان‌شده با تركيبي ايده‌آل از بازيكن‌هاي باتجربه، دو نمايش دلپذير در دو هفته ابتدايي ليگ پانزدهم داشت؛ نمايشي كه با هر شش امتياز ممكن كامل شد تا آرامش خوشايندي را براي اردوي پسران تاجي به ارمغان آورد. مظلومي به جوان‌ها اعتماد و باتجربه‌ها را توجيه كرده؛ نه به كسي براي لاين‌آپ يازده‌نفره ضمانت داده و نه كسي براي نشستن روي نيمكت عريضه مي‌نويسد. براي همين دو تركيب بازي‌هاي گذشته و تعويض‌ها به آساني قابل پيش‌بيني نبود، و اين روند در صورت ادامه و با مديريت صحيح، برگ برنده مظلومي خواهد شد. بدن‌ها هنوز 90 دقيقه‌اي نيست اما استقلال براي دقايقي كه كم مي‌آورد دقيق است؛ اشغال استراتژيك زمين و حفظ توپ، گرفتن سرعت بازي و يك ريكاوري اورژانسي. برنامه‌اي كه مقابل ملوان در دقايق 55 تا 70 و از دقيقه 85 تا سوت پايان به خوبي عملي شد. تعداد بالاي پاس‌هاي اكتيو و جاگيري‌هاي متقابل بين‌گيرنده و پاسور، حتي از اين دقايق بازي هم براي هواداران لحظه‌هاي لذت‌بخشي را ساخت؛ يك كنترل بازي جذاب. جذابيت بيشتر اما نيمه اول بود، جايي كه تلفيق سرعت و كار گروهي براي برنامه‌هاي هجومي، سرنوشت بازي را خيلي زود مشخص كرد؛ دو گل، يك دبل ديگر، تضمين اختلاف پنج امتيازي با حريف سنتي و صدر جدول. حالا هواداران آبي پس از مدت‌ها آسمان آزادي را لاجوردي مي‌بينند و بي‌نياز از خط و خط‌بازي ليدرهاي سفارشي به سكوها برمي‌گردند.