گزارشي از گردهمايي سراسري جوانان
امروز نوبت دولت است كه از جوانان حمايت كند
فرزانه قبادي/ آخرين پلان: نه از محافظان شخصي خبري هست و نه ماشين «چك و خنثي» كيف‌هاي مهمانان را اسكن مي‌كند. در كنار گوشه محوطه هتل المپيك جمع‌هاي كوچكي با هم خوش و بش مي‌كنند. بنري كه كنار در ورودي قرار دارد بعد از پايان گردهمايي سراسري جوانان، جايي شده براي نوشتن حرف‌هايي كه شايد مجالش در گردهمايي نبود، جايي براي نوشتن حرف جواناني كه شايد از كيلومترها آن‌سوتر از پايتخت لبريز از امكانات آمده بودند تا از نبود امكانات شهرشان گله كنند. دست خطي نوشته: «خودمان را شايسته مي‌دانيم.» آن ديگري خودش را با يك امضاي ساده روي بنري كه براي معرفي برنامه كنار در ورودي قرار دارد، ماندگار كرده. دستخط گودرزي، وزير ورزش و جوانان هم كنار تمام اين يادگاري‌ها، جا خوش كرده. گردهمايي به پايان رسيده، همايشي كه نام «جوان ايراني گفت‌وگوي جهاني» را يدك مي‌كشد.
پايان مراسم: جوانان اصلي‌ترين مطالبه‌شان كه رفع محدوديت از برخي چهره‌هاي سياسي محبوب‌شان است را روي پلاكارد نوشته‌اند و روي دست‌شان گرفته‌اند؛ پيش چشمان معاون رييس‌جمهور كه پشت تريبون در حال سخنراني است. جهانگيري نوشته درشت و خوش خط روي برگه‌ها را مي‌بيند و شايد در جواب اين مطالبه است كه مي‌گويد: «دولت يازدهم به عهد خود با جوانان پايبند است.» مسوولان سالن پلاكاردها را پايين آورده‌اند و در حال توجيه و صحبت با جوانان پلاكارد به دست‌اند. جوانان اما صبر مي‌كنند تا سخنان معاون تمام شود، از صندلي‌هاي‌شان بلند مي‌شوند و خواسته‌شان را مي‌گويند تا به گوش جهانگيري برسد، اما جهانگيري در ميان محافظان‌اش سالن را ترك كرده. آقاي معاون: محور صحبت‌هاي جهانگيري توافق هسته‌اي است، انگار اين روزها محور تمام حرف‌ها همين توافق است، موافق يا مخالف، همه درباره توافق مي‌گويند. ظريف هم قرار بود مهمان ويژه مراسم باشد تا فضا بيشتر توافقي شود، اما مجري برنامه، خبر از سفري كاري داد و اينكه جوانان حرف‌هاي ظريف را در جمع‌شان نخواهند شنيد. جهانگيري در مورد جوانان و اهميت‌شان در دولت يازدهم گفت: «امروز يكي از ضروري‌ترين گفت‌وگوها گفت‌وگوي جوانان با مسوولان است. بدون ترديد جوانان در هر كشوري محرك اصلي توسعه هستند و اگر جدي گرفته نشوند هيچ اتفاق مهمي در كشور نمي‌افتد. ايران امروز جوانان زيادي دارد و دولت يازدهم خودش را وامدار آنان مي‌داند. نبايد پشت درهاي بسته براي جوانان تصميم‌گيري كرد.» آقاي وزير: گودرزي حرف‌هاي تازه دارد، مي‌گويد: «خوشحالم كه به‌تدريج جوانان از سايه ورزش خارج مي‌شوند هرچند ورزش هم مقوله‌اي مخصوص جوانان است اما مسائل ديگري در حوزه جوانان وجود دارد كه نبايد در سايه ورزش مظلوم واقع شوند. جوانان بايد شنيده و ديده شوند تا تاثيرگذار باشند.» جهانگيري روي صندلي نشسته است، يك به يك نمايندگان پشت تريبون مي‌روند و حرف‌هاي‌شان را مي‌زنند. از شرايط فعاليت در سمن‌ها مي‌گويند و توافق هسته‌اي كه روح اميد را به جامعه تزريق كرده است، از مشكلات اقتصادي و اشتغال مي‌گويند و از اينترنت و شرايطي كه دارد، خطاب به جهانگيري بيانيه مي‌خوانند و از دغدغه‌هاي‌شان مي‌گويند. مجيد فولاديان دكتراي جامعه‌شناسي دارد و در دانشگاه تدريس مي‌كند، بر‌خلاف باقي سخنرانان از روي متني از پيش نوشته شده روخواني نمي‌كند، همين مي‌شود بهانه‌اي براي ارتباط بهتر حضار با حرف‌هايش. مي‌گويد جوانان اين كشور به خاطر بي‌تدبيري‌هاي گذشته بهترين سال‌هاي عمرشان را در مشكلات و تحريم‌ها گذراندند و حالا وقت آن است كه دولت به آنها توجه كند. از ميراثي كه به دولت يازدهم رسيده است، مي‌گويد و از اولويت‌گذاري دولت براي حل بحران‌هاي سياسي و اقتصادي. از بحران‌هاي فرهنگي و اجتماعي مثل بي‌اعتمادي اجتماعي و نهادي مي‌گويد، از گسترش اقدام به خودكشي و بحران طلاق تا اينكه مي‌رسد به نهاد دانشگاه: «اگر در صحبت‌هاي رهبري دقت كنيد بيشترين توجه ايشان به مساله علم است و اقتدار كشور را در گروي علم و علم‌آموزي مي‌دانند. اما در اين دو سال مخصوصا در سال گذشته مهم‌ترين قرباني علمي براي 80 سال علوم آكادميك كشور روي داد. در حوزه مديريت علمي آقاي دكتر فرجي‌دانا متاسفانه بركنار شدند، جامعه دانشگاهي مسائل كشور را درك كرده و اولويت‌هاي خود را كنار گذاشته و از اولويت‌هاي دولت حمايت كرده، امروز روزي است كه نوبت دولت است كه از جوانان و دانشگاهيان حمايت كند. پاسخ دولت به اعتماد دانشگاهيان همان‌طور كه رييس‌جمهور هم گفتند حمايت از راه آقاي فرجي‌دانا در حوزه علم خواهد بود. و شاخصه اين مسير اين است كه سنجش علم و اقتصاد و فرهنگ و جوانان اين مملكت را به خاطر برخي ملاحظات و تنگ‌نظري‌ها و روابط به دست كساني ندهيم كه شايستگي آن را ندارند. اتفاقي كه متاسفانه در گذشته زياد افتاده است. اگر مسيري را در پيش نگيريم تا شايستگان در جاي خودشان بنشينند، جامعه جوان ما جامعه‌اي سرخورده و نااميد خواهد بود.» فولاديان به خروج سالانه 150هزار نفر از نخبگان اشاره مي‌كند و مي‌گويد: «ايران در زمينه فرار مغزها در دنيا رتبه اول را دارد.» و سخن پاياني‌اش را خطاب به جهانگيري مي‌گويد كه «آقاي جهانگيري ما شما را به عنوان مرد اول مبارزه با فساد مي‌شناسيم، شما پول‌هايي را كه به ناحق به باد رفته، دلار به دلار به كشور باز مي‌گردانيد، اميدواريم كه بتوانيد سرمايه انساني و علمي كشور را در كشور نگه داريد، چيزي كه واقعا به آن نياز داريم.» معاون ساماندهي امور جوانان: رستمي ميزبان اصلي مراسم است، براي خوشامدگويي روي سن مي‌آيد و مي‌گويد: «آماده كردن جوانان براي ورود به عرصه‌هاي مختلف كشور و نهاد‌سازي و ايجاد مجموعه‌هايي كه جوانان در آن با هم به رقابت بپردازند از كارهايي است كه در حوزه جوانان وزارت ورزش و جوانان به آن پرداخته مي‌شود. اين جلسه در واقع حاصل تلاش ما براي توانمند‌سازي و نهادينه‌سازي بحث گفت‌وگو است.»
پلان نخست: هتل المپيك تهران در سالن همايش‌هايش ميزبان نمايندگاني بود از اقشار مختلف جوانان ايران، جواناني كه شور و هيجان‌شان را هر‌بار كه كسي حرف دل‌شان را مي‌زد با تشويق‌شان ابراز مي‌كردند. چهره‌ها مي‌گويند كه از هر قشري نماينده‌اي آمده است. لباس‌هاي سفيد بلند از زاهدان، لهجه شيرين اصفهان، شال‌هاي سبز و روسري‌هاي بنفش و چادرهاي مشكي، كت و شلوار و تي‌شرت‌هاي آستين كوتاه، پيراهن‌هاي بلند و شلوارهاي پارچه‌اي، هر چند كه فرصت سخن گفتن به همه اين اقشار داده نشد اما بيان دغدغه‌ها آن‌هم بي‌واسطه با معاون اول رييس‌جمهور، براي جوانان فرصتي مغتنم بود.