گفت‌وگوي بيبي بومرها با نسل زدي‌ها
اميد علي‌بابايي
گفت‌وگو، اصلي‌ترين راه‌حل براي رفع مشكلات و ايجاد تعامل است؛ گاهي اوقات گفت‌وگو در قالب مذاكره صورت مي‌گيرديعني براي رسيدن به نقاطي مشترك كه ضامن حفظ منافع طرفين باشد، گاهي اوقات هم شكل مناظره دارد يعني زماني‌كه طرفين گفت‌وگو قصد دارند در يك فضاي رسمي و احتمالا در چارچوب‌هاي از قبل تعيين شده، تفكرات خود را تشريح كرده و به مغلوب كردن طرف مقابل بپردازند و البته قالب‌هاي ديگر گفت‌وگو هم وجود دارند. همچنين هر شكل رسمي و غيررسمي از گفت‌وگو در قالب‌هاي مختلف بايد چارچوب و آدابي داشته باشد كه شامل برقراري عدالت در نحوه تبيين و تشريح تفكرات، عدم قدرتنمايي و زورگويي توسط هر يك از طرفين در نحوه برقراري گفت‌وگو و ... است.
يكي از جدي‌ترين معضلات و تنش‌ها بين مسوولان و مردم به‌خاطر عدم توجه به گفت‌وگوي بين‌نسلي به‌خصوص در قالب مذاكره است. گفت‌وگوي بين‌نسلي يعني تعامل و همكاري براي شروع، ادامه و خاتمه موضوعات مختلف با هدف جلوگيري از بروز تقابل و همچنين ايجاد تفاهم در برابر تعارض منافع بين نسلهاي مختلف. علاوه بر اين، گفت‌وگوي بين‌نسلي يكي از لازمه‌هاي ايجاد پويايي و حركت به سوي تحرك بين‌نسلي است تا هم به پيشرفت‌هاي كوتاه‌مدت و ميان‌مدت كمك كند و هم فضا را براي تحرك نسلهاي بعدي در بلند‌مدت فراهم نمايد. متاسفانه اين عدم گفت‌وگو در درون اكثر نهادهاي ما و به‌طرز فجيع‌تري در رابطه بين مردم و مسوولان هرروز محسوس‌تر مي‌شود به‌طوري كه هم در سطوح مختلف پراكنده‌تر شده و هم فاصله عميق‌تري بين جوانان و مسوولان ايجاد كرده است.
مهم‌ترين و كليدي‌ترين بخش گفت‌وگوي بين‌نسلي بايد در سطوح عالي اداره كشور و توسط سياست‌گذاران نهادهاي بالادستي و اجرايي با مردم پايه‌گذاري شود يعني باتوجه به قدرت اجرايي و تصميم‌گيري مسوولان و دولتمردان، آنان بايد فضا را براي گفت‌وگو بين نسلهاي مختلف مسوولان با نسلهاي مختلف مردم فراهم كنند. از آن‌جايي كه اكثريت قاطع سياست‌گذاران، دولتمردان و تصميم‌گيران در كشور ما جزو نسل «بيبي‌بومر» (Baby Boomers) هستند و در مقابل، دو نسل واي و زد به عنوان جوانان، اكثريت جامعه را تشكيل مي‌دهند، مهم‌ترين مرز براي برقراري گفت‌وگو، مرز بين جوانان جامعه و بيبي‌بومرهاي مسوول است. (اين نسل با توجه به تقويم ما شامل افرادي است كه در فاصله زماني ميان دهه 1320 تا اوايل دهه 1340 متولد شده‌اند)
جوانان جامعه و بيبي‌بومرهاي مسوول، دچار بيشترين مجادله‌ها و نيازمند فوري‌ترين گفت‌وگو‌ها هستند.در اين بين چون قدرت در دست بيبي‌بومرهاست، آنها به‌وسيله انتخابات، انتصابات و ... مي‌توانند بستر گفت‌وگوي غيرمستقيم را فراهم كنند و البته با جوان‌بيني در جلسات و تشكيل محافل رسمي به گفت‌وگو و همكاري مستقيم با جوانان بپردازند اما هيچ‌كدام از اين روش‌هاي مستقيم و غيرمستقيم توسط مسوولان براي تعامل انجام نمي‌شود. هرگونه گفت‌وگو اعم از مذاكره، مناظره و ... باعث ايجاد بيشترين تعارض منافع براي بيبي‌بومرها مي‌شود زيرا هرگونه تغيير در ساختار تصميم‌گيري و تصميم‌سازي براي توجه به دغدغه‌هاي جوانان، نياز به حضور مستقيم جوانان در جايگاه‌هاي مختلف دارد و حضور هر جوان در يك جايگاه به بيرون رفتن يك بيبي‌بومر منتهي مي‌شود و چون سلطه بيبي‌بومرها بر جايگاه‌هاي سياست‌گذاري مدت‌هاست ادامه داشته و دارد و پروسه و نتايج عملكرد مسوولان هم در بسياري مواقع در تضاد با منافع اغلب جوانان بوده، اين تقابل و تضاد نسلي مزمن به يك نزاع نسلي تبديل گشته كه هرگونه جايگزيني را در راستاي شكست‌خوردن براي بيبي‌بومرها تعبير مي‌كند و باعث مي‌شود كه مسوولان علاقه‌اي به گفت‌وگوي بين‌نسلي نداشته باشند. اگر قرار بر انجام گفت‌وگو باشد بايد نتايج و دستاوردهاي گفت‌وگو يا در قالب مذاكره به‌صورت اجرايي دربيايند يا در قالب مناظره، به داوري جامعه گذاشته شوند. اگر نياز به اجرايي شدن دستاوردهاي مذاكره باشد، به‌واسطه از دست رفتن جايگاه بيبي‌بومرها تعارض منافع پيش مي‌آيد و اگر نياز به برگزاري مناظره باشد، امكان برقراري گفت‌وگو از موضع برابر توسط مسوولان وجود ندارد چون بايد براي سوالات مختلف و عملكردهاي گوناگون خود پاسخگو باشند و از آن‌جايي كه بسياري از مسوولان حتي تحمل شنيدن كوچك‌ترين انتقادي را ندارند چه برسد به اينكه بخواهند توسط فردي با نصف سن خودشان براي عملكرد نامناسب بازخواست شوند پس هيچگاه به اينگونه گفت‌وگو‌ها تن نخواهند داد.در اين بين تنها روشي كه اكنون براي برقراري گفت‌وگوي بين‌نسلي مسوولان و جوانان اجرا مي‌شود، به‌صورت غيرمستقيم و از طريق انتخابات است كه آن‌هم باتوجه به كثرت مشكلات و دغدغه‌ها به‌خصوص در سال‌هاي اخير، نتايج و دستاورد خاصي به‌همراه نداشته و حتي باعث نشده كه براي برقراري ارتباط بهتر، ميانگين سني كانديداها در انتخابات مختلف به جوانان نزديك‌تر شود و اين يعني گفت‌وگوي غيرمستقيم هم هيچ نتيجه عملياتي و عيني پيدا نكرده است.
تمام اين نكات اثبات مي‌كند كه عدم انجام گفت‌وگوي بين‌نسلي، به‌واسطه پافشاري و غرور كاذب برخي مسوولان بيبي‌بومر است و اتفاقا برقراري تعامل و گفت‌وگو در قالب مذاكره بايد توسط خود بيبي‌بومرهاي دلسوز انجام شود تا آن دسته از مسوولان هم‌نسلشان كه سد بتني محكمي براي ارتباط با جوانان ساخته‌اند مجبور به نشستن در جلسات و مذاكرات رسمي و همه‌جانبه با جوانان شوند تا از غافله ساير مسوولان جوان‌بين عقب نمانند؛ پس درنهايت، فرش قرمز گفت‌وگوي بين‌نسلي، بايد توسط مسوولان بيبي‌بومر جلوي پاي جوانان نسلهاي زد و واي پهن شود .
فعال حوزه جوانان