ارشاد گفته محل تدفين بيضايي به خانواده او بستگي دارد
ببينيم و تعريف كنيم
گروه هنر و ادبيات
درگذشت بهرام بيضايي، بار ديگر موضوع بازگشت پيكر نويسندگان مستقلِ جلاي وطنكرده را به موضوع افكار عمومي تبديل كرد. در اين سالها كه چند نويسنده و شاعر و هنرمند بيرون از مرزهاي ايران از دنيا رفتند، هر بار اين پرسش مطرح شد كه آيا پيكرش به ايران باز خواهد گشت؟ رفتار نهادهاي رسمي در ايران با اين موضوع، ثابت نبوده. در موردي با كمي رايزني موضوع حل شده و حتي منجر به تدفين در مكاني بيسابقه در دل شهر زادگاه شاعر شده؛ آرامگاه «سايه» در باغ محتشم رشت.
در موردي ديگر فرآيند كمي دشوارتر بوده و پيكر نويسنده، محمدعلي اسلامي نُدوشن، جايي فرسنگها دور از ايران، در كشور كانادا، به خاك سپرده شد و بعد با تلاشهاي فردي كه دغدغه فرهنگياش او را به استفاده از روابطش براي حل موضوع واداشته بود، يعني محمدجواد حقشناس، مدتي بعد، پيكر به ايران آمد و در نيشابور به خاك برگشت.
در مواردي هم به سبب موانعي كه افتد و داني، پيكر هيچوقت به وطن برنگشت، مانند رضا براهني؛ هم او كه زماني گفته بود: «كسي كه در غربت ميميره، به خاك برنميگرده.»
قدر مسلم حد دوري و نزديكي نگرشهاي نويسنده به نهادهاي رسمي يا بهتر است بگويم ذهنيت امر قدرت نسبت به نويسنده، در سرنوشت پيكر او و آرامگاه ابدياش بيتاثير نيست.
حال همه منتظرند ببينند بهرام بيضايي در دل كدام خاك به خواب ابدي خواهد رفت. ارشاد گفته: «تصميمگيري در اين باره با خانواده استاد است» و اين، يعني مانعي نيست. ببينيم و تعريف كنيم.