هديه خاورميانه‌اي يا هزينه انتخاباتي

چندي است كه حساب پس‌انداز آقاي نجيب رزاق، نخست وزير مالزي هم لو رفته است؛ مبلغ هفتصد ميليون دلار موجودي. معلوم است نرخ‌هاي جهاني بالا رفته است. مردم به اعتراض به خيابان‌ها آمده‌اند. حتي مهاتير محمد، نخست‌وزير پيشين كه مالزي را از عمق جنگل‌هاي استوايي قرون وسطايي به روي نقشه جغرافياي قرن بيست و يكم كشاند هم، عليه هم‌حزبي خودش به گروه معترضان پيوسته.

اما آقاي نجيب رزاق كه بهانه‌اي براي پنهان‌كاري نداشت، رويش را نجيبانه سفت كرد و گفت كه اين هديه‌اي از سوي يكي از كشورهاي خاورميانه بوده است. هديه‌اي به حساب شخصي ايشان. بعدا اضافه كردند كه ايشان از محل آن هزينه‌هاي تبليغاتي، حزبش را تامين كرده است.

پاسخ اين است كه اولا چطور مي‌تواند با پول اجنبي هزينه تبليغاتي حزبش را بدهد و ثانيا اگر بخشي از آن را هم براي حزبش هزينه كرده باشد، براي تجديد انتخاب خودش و ادامه خورد و خوراك بوده است. ايشان خيلي هم محكم ايستاده و مي‌گويد كه انتخابات براي يك دوره پنج ساله بوده و قانونا بايد دوره‌اش تمام شود و استعفا بي‌استعفا. به عبارت ديگر مگر شهر هرت است كه به خاطر هديه‌اي ناقابل استعفا دهد. كسي نيست بگويد مرد حسابي آمديم و براي پنج سال انتخاب شدي. انتخاب شدي كه طبق قانون به مملكتت خدمت كني، نه اينكه به جيب بزني و...

باري مالزي همواره با ايران روابط تجاري و سياسي و اجتماعي خوبي داشته و در سايه تحريم‌ها بهره‌مند هم بوده است. اما چندي است كه عرصه را بر ايرانيان تنگ گرفته، گروهي را اخراج كرده و فشار مي‌آورد، تحريم‌ها را سفت و سخت گرفته و... ظاهرا هديه خاورميانه‌اي فقط براي هزينه انتخاباتي نبوده است؟