زمان سياست دو حزبي در اروپا؟
دبورا اور / چهره‌هاي جديد به صحنه سياسي اسپانيا آمده‌اند كه با احزاب در حال ظهور آنقدر محبوبيت دارند كه مانع پيروزي هر يك از دو گروه اصلي در انتخابات عمومي شوند. اين احزاب كوچك‌تر، كرسي هم به دست آورده‌اند، اما تعداد آن به اندازه كافي نيست كه به آنها اجازه ارايه يك راه‌حل ائتلاف آشكار دهد. اسپانيا حالا در روند تلاش براي تشكيل يك دولت با تكه‌هاي مختلف است. حتي صحبت از يك ائتلاف بزرگ وجود دارد. صاحب‌نظران بيشتر معتقدند كه زمان سيستم دو حزبي در اسپانيا به پايان رسيده است. بديهي است اسپانيا تنها مورد شگفت‌انگيز در اين باره نيست. اين براي انتخابات در سراسر اروپا به امري طبيعي تبديل شده است؛ برجسته‌شدن برخي تحصيلكرده‌هاي جوان دانشگاهي كه يك حزب چپ جديد را با يك نام ديناميك رهبري مي‌كنند كه به روند موجود اعتراض دارد. در اسپانيا پودوموس اين‌گونه است و به همين ترتيب، اين براي انتخابات در سراسر اروپا كه مصوبات زيادي براي سياست هويت منطقه‌اي يا ملي دارد، طبيعي است و اسپانيا مثل هميشه بيشتر از اين مساله رنج مي‌برد.
به طور كلي، به نظر مي‌رسد چيزي كه در اروپا در حال تغيير است اين است كه راي‌دهندگان مي‌خواهند راي‌شان بيان شود. ما هنوز هم ممكن است درباره سياست چپ و راست بحث كنيم، اما به نظر مي‌رسد افراد مي‌خواهند به احزابي راي دهند كه اعتقادات خاص آنها را در يك روش بسيار مشخص‌تر نمايندگي مي‌كنند. اين تقريبا شبيه انتخاب مصرف‌كننده است. ما مي‌خواهيم از طريق قفسه زدن، جست‌وجوي اين «چيز» را مناسب كنيم و حتي تلاش براي آن و شايد خريد آن را. البته اين احزاب هستند كه بايد بپذيرند انتخاب و رقابت تنها راه اطمينان بخش است. در اين رابطه اسپانيا و بريتانيا هيچ تفاوتي ندارند و بايد ديد نخست‌وزير ماريو راخوي چقدر براي ماندن در قدرت، حاضر به مصالحه خواهد بود. اما اين امر مي‌تواند واقعا موجب تجديد نظر سياستمداران شود كه در اين انديشه هستند كه راي‌دهندگان از راي خود چه مي‌خواهند. مردم سراسر اروپا به يك اندازه از مدل راست و چپ اجتناب مي‌كنند و تنها به دنبال بيان عقيده و ايده خود به يك روش خاص هستند. اما سياستمداران از راي‌دهندگان‌شان يك دستور بسيار كلي انتظار دارند. شايد وقت آن رسيده است كه از خود بپرسيم واقعا در عصر فناوري براي بحث بيشتر و پاسخگويي، چقدر براي دموكراسي ارزش قايل هستيم. تغيير در راه است. اكنون سوال بزرگ اين است كه ما چگونه مي‌توانيم به تغيير براي احياي دموكراسي شكل دهيم.منبع: گاردين