منشور برادري دعوت به اين امر بود كه «اختلاف سليقه آري، كينه‌ورزي نه»

 عضو مجمع روحانيون مبارز گفت: اختلاف سليقه بين افراد يا گروه‌ها هميشه بوده، هست و خواهد بود. هيچ‌وقت ما نمي‌توانيم يك جامعه هشتاد و چند ميليوني داشته باشيم كه همه يك مدل فكر كنند، نظر بدهند و عمل كنند. به اعتقاد من مشكل امام اختلاف‌سليقه‌ها نبود؛ چون بروز اختلاف‌سليقه‌ها يك امر طبيعي است.
عبدالواحد موسوي‌لاري كه درباره پيام تاريخي امام خميني درباره منشور برادري به جماران گفته است: كينه ورزي‌ها، دشمني‌ها، طردها و نفي‌ها بود كه امام را نگران كرده بود. يعني اين موضوع امام را نگران كرده بود كه كسي خودش را حق مطلق و طرف مقابلش را باطل مطلق بداند و مثلا به گونه‌اي رفتار كند كه گويا اين حق مطلق بايد در همه جا حضور داشته باشد و طرف مقابل هم چون باطل مطلق است از بين برود. چكيده اظهارات موسوي‌لاري به اين شرح است:
  سياه و سفيد كردن روابط بين انسان‌ها بزرگ‌ترين لطمه‌اي است كه به جامعه مي‌خورد؛ يعني عده‌اي با قرينه‌سازي حوادث صدر اسلام و حوادث ادوار مختلف تاريخ مسلمانان و ايرانيان يك عده را شمر و يك عده را امام حسين (ع)، يك عده را دوست و يك عده را دشمن بدانند. اين مهم‌ترين مشكلي بود كه داشت شروع مي‌شد و امام نسبت به آن هشدار دادند؛ البته آن زمان آنقدر پررنگ نبود.
  اين امر داشت شروع مي‌شد و عاملش كساني بودند كه مي‌خواستند در تخريب‌ها جايي براي خودشان تعريف كنند. عده‌اي هنر شخصي ندارند و تنها هنرشان اين است كه هنرمندان واقعي را منكوب كنند.
  هنر كه مي‌گويم شامل همه نمادهاي علم و دانش و فن مي‌شود و منظور من هنرمند به معناي سينماگر يا تئاتري و نقاش نيست. هنر آنها اين است كه آدم‌هاي صاحب هنر، علم، فهم و كساني كه حضورشان در جامعه مي‌تواند منشأ اثر باشد را از گردونه خارج كنند. با انگ زدن‌ها، برچسب زدن‌ها، قرينه‌سازي‌هاي كاملا غيرواقعي كساني كه داراي فكر و انديشه و ديدگاه مشخصي هستند ولي با ديدگاه آنها همراه نيستند را حذف مي‌كنند.
  امام نگران اين بود كه اختلاف سليقه‌هاي طبيعي بين افراد عاملي شود براي كساني كه بذر نفاق، اختلاف و دودستگي بين نيروهاي داخل نظام پخش مي‌كنند. منشور برادري در حقيقت دعوت به اين امر بود كه اختلاف سليقه آري اما دشمني و كينه ورزي نه؛ اينكه من اگر يك كاره‌اي شدم همه كساني كه مخالف سليقه من هستند را از دم تيغ بگذرانم، نه. اين چيزي بود كه امام به آن تذكر داد.
  هميشه گفتند هزار نفر دوست كم و يك نفر دشمن زياد است. اينكه عده‌اي هر روز جوانان كشور را در مقابل نظام قرار دهند و با تنگ نظري اگر جواني مويش را بلندتر گذاشت مي‌گويند مخالف نظام است، اگر جواني در كنسرت موسيقي مباحي كه از منظر شرعي هم كسي تحريم نكرده شركت كرد را آدم لاابالي تلقي كنند، كارهاي درستي نيست. الآن در جامعه ما يك عده علاقه‌مند هستند كه جامعه بازتر باشد و عده‌اي دل‌شان مي‌خواهد كه قالب‌هاي تنگ‌تري براي جامعه در نظر بگيرند.
  بعضي از واسطه‌ها با ندانم‌كاري و بعضي ديگر با برنامه‌ريزي‌هايي كه مشكوك به نظر مي‌رسد، سعي مي‌كنند اكثريت جامعه را در مقابل نظام جمهوري اسلامي قرار دهند.
  الآن به گونه‌اي است كه عده‌اي كوچك همه مسائل سياسي، اقتصادي و فرهنگي را قلمرو خودشان مي‌دانند و هركس مطابق سليقه آنها باشد آدم خوبي است و هركس مطابق سليقه آنها نباشد نه تنها اشتباه مي‌كند بلكه آدمي فاسق و فاجر است و بايد حذف شود.
  در ادارات تمام نيروهاي ارزشمند و كارآمد نظام به تدريج با انگ‌هايي از گردونه خارج مي‌شوند. يعني يك عده رسالت خودشان را در اين مي‌دانند كه هركس با آنها زاويه ديد داشته باشد را به عنوان اينكه فتنه‌گر و ضد نظام و امثال آن است از صحنه بيرون كنند.
  شما ببينيد چه بلايي دارند سر كارمندان بيچاره درمي‌آورند. افرادي كه با تنگ‌نظري به سلايق و ديدگاه‌هاي متفاوت نگاه مي‌كنند به خيال خودشان دارند به جمهوري اسلامي خدمت مي‌كنند؛ اين خدمت نيست كه شما لشكر مخالفين يا بي‌تفاوت‌ها را زياد كنيد. هر روز با انگ زدن يك عده را از گردونه خارج و به تعبيري از قطار انقلاب پياده مي‌كنيد. اينكه چيز مثبتي نيست.
  توجه به منشور امام امروز به مراتب بيشتر مورد نياز است كه بزرگان نظام، احزاب، گروه‌ها، شخصيت‌ها، نيروهاي دلسوز نظام، اعم از روحاني و غير روحاني، به اين واقعيت توجه كنند كه نگاه صفر و صدي به جامعه و يك طرف را امام حسين(ع) و طرف ديگر را يزيد ديدن جامعه را متلاشي مي‌كند.
  *ما بايد بپذيريم جامعه‌اي كه 85 ميليون جمعيت دارد سليقه‌هاي متفاوت هم دارد. بايد اين سليقه‌هاي متفاوت را به رسميت شناخت؛ مگر آنجايي كه با اصل نظام و اسلام مغايرت دارد. آن يك بحث جدا است. تازه آن هم در مرحله اول ارشاد و هدايت و راهنمايي است و نه حذف و از گردونه خارج كردن. نه اينكه يك عده آدم فرصت‌طلب هر چقدر نيروي خوب در دانشگاه‌ها، محيط‌هاي اداري و جاهاي ديگر هستند را از گردونه خارج كنند كه به خيال خودشان دارند به اسلام و انقلاب و نظام، كمك و افرادي كه به درد نظام نمي‌خورند را از گردونه خارج مي‌كنند. اين چيزي است كه الآن بيشتر از گذشته بايد مورد توجه قرار گيرد و به نظر من ضرورت توجه به منشور برادري امام به مراتب بيشتر از چند سال قبل است.