خبري از ضرب و شتم و تجاوز در كهريزك نبود

گروه سياسي

از 18 تير 88 كه رخدادهاي تلخي را در پي داشت حالا هشت سال مي‌گذرد، اما از همان 18 تير تا 6 مرداد ماه همان سال كه موضوع بازداشتگاه كهريزك علني و اين بازداشتگاه بسته شد اظهارات متعددي در مورد نحوه نگهداري بازداشت‌شدگان در اين بازداشتگاه كه در توابع استان تهران بود بيان شده است. همان سال و پس از بيانات مقام معظم رهبري در مورد اين بازداشتگاه مجلس هشتم كميته‌اي براي روشن شدن زواياي نحوه نگهداري بازداشت‌شدگان در اين بازداشتگاه تشكيل داد. كميته در نهايت در گزارشش مقصر ارسال بازداشت‌شدگان به اين بازداشتگاه را سعيد مرتضوي، دادستان وقت تهران دانست. گزارش اين كميته به قوه قضاييه رفت و سعيد مرتضوي هنوز درگير دادگاه‌هاي اين پرونده است. هرچند كه يك‌بار از اتهام معاونت در قتل تبرئه شد اما خانواده قربانيان بازداشتگاه كهريزك هنوز پيگير اين موضوع هستند. روز گذشته اما سردار فودازي كه در زماني كه رياست بازرسي پليس پايتخت را بر عهده داشت، مسوول رسيدگي به پرونده بازداشتگاه كهريزك نيز شد. او در گفت‌وگويي كه روز گذشته با خبرگزاري ايلنا داشت در مورد روزهاي تلخ 88، نقش پليس و نحوه نگهداري بازداشت‌شدگان پاسخ داده است. جمله‌هاي كليدي اظهارات او را در ادامه مي‌خوانيد:
   بازداشتگاه كهريزك توسط مسوولان وقت ناجا راه‌اندازي شده بود و به جز نيروي انتظامي هيچ دستگاه ديگري در اين بازداشتگاه مسووليت نداشت. بازداشتگاه كهريزك در سال ۸۸ نيز تحت نظر نيروي انتظامي بود و هيچ كدام از سرداران سپاه در آن نقشي نداشتند.
   سردار رجب‌زاده كه در آن زمان مسووليت فرماندهي تهران بزرگ را بر عهده داشت، اعلام كرد كه اين بازداشتگاه بيش از اين ظرفيت نگهداري بازداشت‌شدگان ۱۸ تير سال ۸۸ را ندارد و بايد به جاي ديگري منتقل شود اما دادستاني تاكيد داشت به دليل اينكه براي نگهداري اين افراد جا نداريم بايد اين افراد تا زمان تعيين تكليف در بازداشتگاه كهريزك نگهداري شوند.
   در مورد اين ادعا كه بازداشت‌شدگان كهريزك به سلول‌هاي افراد خطرناك منتقل شدند، بايد بگويم كه اصلا چنين مساله‌اي صحت ندارد چراكه سلول اين دو گروه از يكديگر جدا بود.
   براي بازداشت‌شدگان ۱۸ تير ۸۸ دو اتاق بزرگ در نظر گرفته شده بود كه آنها در آنجا نگهداري شوند و هيچ گونه ارتباطي ميان اين بازداشت‌شدگان و اراذل و اوباشي كه پيش از اين در كهريزك نگهداري مي‌شدند، وجود نداشت. يكي از ادعاهاي مطرح شده اين است كه بازداشت‌شدگان ۱۸ تير ۸۸ توسط اراذل و اوباش مورد ضرب و شتم قرار گرفتند كه اين مساله نيز كذب است.
   ما از بيش از ۹۰ نفر از بازداشت‌شدگان كهريزك رضايت گرفتيم و در گفت‌وگوهايي كه با آنها داشتيم هيچ يك ادعايي مبني بر مورد ضرب و شتم قرار گرفتن از سوي ساير زندانيان را نداشتند.
   در مورد مرگ رامين پوراندرجاني، پزشك بازداشتگاه كهريزك بايد بگويم كه متاسفانه آن پزشك وظيفه بر اثر ترسي كه داشت و به او به اشتباه گفته بودند تو مقصري دچار جنون آني شده و با خوردن قرص خودكشي كرد. نظريه پزشكي قانوني در اين ارتباط موجود است.
   پس از ماجراي كهريزك براي بررسي اتهامات برخي از مقامات نيروي انتظامي آنها از كار تعليق شدند اما در جريان رسيدگي‌ها مشخص شد كه هيچ يك در اين ارتباط اتهامي نداشته و به خاطر بي‌گناهي محكوم نشدند.
   بازرسي پليس تهران بزرگ در اين ماجرا از ۹۰ نفر رضايت گرفت، همه آنها گفتند كه در كهريزك هيچ‌كس به من دست نزده است. ما در كهريزك بيش از 200 نفر بازداشتي داشتيم. آنها مي‌گفتند ما را هل دادند، اما اينكه بزنند و تجاوز كنند؛ صحت ندارد. سه نفري كه در كهريزك فوت كردند سرما خورده بودند و در اثر مننژيت فوت كردند. البته برخي از بازداشت‌شدگان موقع دستگيري كتك خورده بودند، اما در بازداشتگاه كتك نخورده بودند. من در سال ۸۸ در كف خيابان بودم در موقع دستگيري وقتي ماموران پليس مشاهده مي‌كردند گروهي قصد آتش زدن بانك‌ها و مغازه‌ها را دارند با آنها برخورد مي‌كردند، نازشان كه نمي‌كردند.
   يك نفر بود كه ادعا مي‌كرد، من را در كهريزك تا گردن در زمين چال كرده‌اند، من متعجب بودم كه در كهريزك جايي براي چال كردن وجود ندارد. من پيش رييس دادگاه رفتم و از او خواهش كردم كه ممكن است براي بازديد محل و بازرسي صحنه به محل بياييد. چون پليس موادمخدر قبلا بازداشتگاه كهريزك را براي معتاد‌ها آماده‌سازي كرده بود و به‌ خوبي آنجا را مي‌شناختيم. من در آنجا يك چاه آب كنده بودم، ولي آب چاه به‌قدري تلخ بود كه استفاده آن براي افراد مناسب نبود و براي اسكان افراد معتاد اردوگاه شفق را گرفتم.
   ما به همراه كسي كه صحنه را بازسازي كرده بود تا اعتراف بگيرند و همراه با نماينده بازپرس به كهريزك رفتيم. از او خواستيم محلي كه او را چال كردند، نشان دهد. آن شخص محلي را نشان داد من خواهش كردم كه بيشتر دقت كند، اما دوباره‌‌ همان جا را نشان داد. من به نماينده بازپرس گفتم: «حاج‌آقا من بچه روستا هستم، خاك اطراف اين چاله از زمستان تا به حال بيل نخورده است.» رييس دادگاه هم اين را تاييد كرد. نماينده بازپرس شخصي كه صحنه را بازسازي كرد، احضار كرد و گفت شما بايد حواس‌تان را جمع مي‌كرديد. بعد از اين بازديد، احكامي را كه صادر كرده بود، تغيير داد.
   در مورد برخي اظهارات مبني بر آزار جنسي بازداشت‌شدگان بايد بگويم كه گفته مي‌شد ۱۴۰ نفر را در اتاقي جا داده بودند كه ما براي ۴۹ نفر در نظر گرفته بوديم. امكان ندارد اين اتفاقات در كهريزك رخ‌ داده باشد، اصلا فضاي اين كار‌ها نبود. آنها فقط قبل از دستگيري كتك‌خورده بودند. اتاق‌ها نو بود، اصلا چيزي به نام كك و ساس وجود نداشت. من زماني كه مسووليت بازرسي تهران بزرگ را به عهده گرفتم، همه مسوولان قبلي بازداشت بودند و براي اينكه مي‌دانستم در آنجا چه اتفاقاتي افتاده است و محل كهريزك را مي‌شناختم اين مسووليت را در بازرسي قبول كردم.
   (در مورد نقش سردار رادان در مسائل مرتبط با كهريزك) من به رييس دادگاه گفتم، افسران نيروي انتظامي كاره‌اي نبودند و كهريزك استاندارد‌هاي لازم را نداشت و تنها يك سوله است. من پرونده تمام اين مسوولان را پيگيري كردم تا آزاد شوند و ثابت كرديم كه سردار رادان در آن دو روز اصلا به محل زندان كهريزك نرفته بود. عده‌اي مي‌گفتند سردار رادان با هليكوپتر به محل مي‌آمد، ما ثابت كرديم سردار رادان اصلا به آنجا نرفته است. سردار رادان در زمان مسووليت جانشيني فرماندهي ناجا بسيار مقتدر و با قدرت عمل مي‌كرد. نيروي انتظامي در تمام صحنه‌ها چون كار اجرايي مي‌كند و تابع ولي امر خود است هرگز وارد سياست نمي‌شود.