خواسته‌ها از
سلطاني‌فر در دولت بعدي
علي عالي
شواهد و قراين نشان مي‌دهد مسعود سلطاني‌فر همچنان در سمت وزير ورزش و جوانان در دولت بعدي به فعاليتش ادامه خواهد داد و به عنوان «وزير پيشنهادي ورزش و جوانان» به مجلس معرفي خواهد شد. جنس ورزشي‌ها در همه اين سال‌ها «مطالبه» بود. ورزشي‌ها به‌صورت ناخودآگاه از وزير ورزش طلبكارند و عجيب‌تر اينكه مي‌خواهند يك‌شبه همه مشكلات‌شان حل شود. نفس «مطالبه» درست نيست چرا كه وزير و ورزشي‌ها اگر مي‌خواهند در كنار يكديگر براي رشد ورزش تلاش كنند بايد با هم كار كنند. حقوق متقابلي تعريف شده است و بايد بر اساس آن برنامه‌ريزي و مديراني قوي براي اجراي برنامه‌ها تدبير كرد. در حقيقت نمي‌توان اعلام مطالبه كرد و وزير را مقابل خود قرار داد بلكه مي‌توان پرسيد روند توسعه ورزش كشور چگونه بايد باشد تا ما به اهداف موردنظر برسيم. ورزش بهترين حوزه براي فرهنگ‌سازي است. در ورزش ظرفيت بالاترين قانون‌گرايي و تربيت افراد قانون‌گرا وجود دارد. اگر ورزش كنيد حتما قاضي در ميدان وجود دارد و بايد بر اساس مقرراتي ورزش كنيد. همين قانون‌گرا بودن و تبعيت از يك قاضي، فرد را به‌تدريج قانون‌گرا مي‌كند؛ كيمياي گمشده جامعه ايراني. همين فرهنگ بيرون از ورزش هم ترويج مي‌شود چرا كه در ورزش مي‌آموزيم رعايت حقوق حريف را كنيم و بيرون از ميدان هم همين روحيه وجود خواهد داشت. بازگشت به قانون اوليه‌ترين هدف مي‌تواند باشد. وقتي ساختار فدراسيوني منطبق بر قانون است، آيين‌نامه‌هايي نوشته مي‌شود كه شفاف و قانون‌گراست، مديراني حضور دارند كه قانون را رعايت مي‌كنند، يقينا بزرگ‌ترين سرمايه‌گذاري در كشور شكل گرفته است. حركت از «شعار» قانون‌گرايي به سطح عملياتي مي‌تواند جامعه را هم قانونمند كند. وزير ورزش مي‌تواند پيش‌رو باشد. جلوتر از همه قانون را اجرا كند و راه را براي فساد و لابي تنگ كند. ورزش نياز به هواي تازه‌تري دارد. با مديراني جوان‌تر و ذهني مهندسي‌تر.