سكوت و چند سوال؟
اولين سوالي كه از بخش كوتاه سخنراني اسحاق جهانگيري در نشست روز گذشته وزارت كشور ايجاد مي‌شود اين است كه فرمان سكوت از سوي چه كسي خطاب به او صادر شده است؟ آيا اين سكوت بر اساس ساختار سازماني كه جهانگيري در آن تعريف مي‌شود از سوي مافوق او يعني رييس‌جمهوري به معاون اول توصيه شده است؟ رييس‌جمهوري كه خود همچون معاونش در لفافه حرف زدن را بيشتر مي‌پسندد و در هر بزنگاهي ترجيح مي‌دهد اشاراتي غيرمستقيم داشته‌باشد چه آنكه در مواجهه با انتقادها به تركيب بدون زن كابينه دوازدهم گفت «خيلي دلم مي‌خواست حداقل سه وزير زن داشته باشيم و گزينه‌هاي آن نيز انتخاب شده بود اما نشد. » در حالي كه چند جمله پيش از آن تاكيد كرده بود براي انتخاب وزرا تحت هيچ فشاري نبوده است.
آيا معاون اول رييس‌جمهوري كه تنها نماد و نماينده اصلاح‌طلبي در دولت است از سوي نخبگان جريان وابسته به آن به سكوت توصيه شده است؟ يا پاي جريان ديگري در ميان است كه احتمالا جهانگيري شبيه به جهانگيري مناظره اول انتخابات 96 را نمي‌پسندند و مي‌خواهند دولتمردي ساكت باشد؟
دومين موضوعي كه از فحواي كلام جهانگيري به يك علامت سوال تبديل مي‌شود ماهيت سكوت است. آيا جهانگيري واقعا سكوت كرده؟ او كه در اكثر بزنگاه‌هاي يك سال گذشته همچون انتخابات يا ماجراي اعتراض‌هاي دي‌ماه گذشته سخن گفته است. آيا سخنان و مواضع جهانگيري در مدت اخير بيش از اندازه تند و تيز بوده كه حالا به سكوت و آرامش دعوت مي‌شود يا گزاره‌هايي وجود دارد كه براي منع او از بازگو كردن آن فرمان سكوت صادر شده؟ بيان اين گزاره‌ها منافع كدام جريان را تحت تاثير قرار مي‌دهد كه بايد به خاطر آن سكوت كرد؟
و سوال مهم‌تر اينكه آيا اين سكوت در تضاد با منافع ملي يا اصل شفافيتي كه بارها دولت از آن سخن به ميان آورده نيست؟ اگر موضوعات مورد نظر معاون اول رييس‌جمهوري آنقدر مهم است كه برخي براي بازگو كردن آن هشدار مي‌دهند آيا جهانگيري بر سر منافع ملي با منافع جرياني ايستادگي كرده است؟
سوي ديگري هم متصور است. اسحاق جهانگيري يكي از سيبل‌هاي هميشگي مخالفان دولت است. شايد تعبير ديگر از حرف او اين است كه به خاطر منافع كشور سكوت كرده و ترجيح مي‌دهد به جاي دفاع از خود سكوت كند.
و در پايان آنچه بيش از هرچيز در سخنراني روز گذشته اسحاق جهانگيري به چشم مي‌خورد اشاره به دوران 8 ساله دولت نهم و دهم بود. دوراني كه در طول سخنراني قصد داشت آن را با 5 سال دولت تدبير و اميد مقايسه كند. جهانگيري ديروز بسيار مشابه رييس خود در دولت يازدهم و دوازدهم سخنراني كرد. چه آنكه حسن روحاني هم در بزنگاه‌ها و در مواجهه با كاستي‌ها به اشاراتي در دولت گذشته اكتفا مي‌كند و صبر كردن را توصيه. موضوعي كه بارها مورد نقد مخالفان دولت هم قرار گرفته است و مشخص نيست بالاخره چه زماني قرار است پرده از اقدامات دولت قبلي بيفتد و شايد به تعبيري «عمق دقيق فاجعه»
مشخص شود.