محيط‌زيست محل انتقامجويي نيست
به سادگي مي‌توان قدم در راه حل‌كردن اين ماجراي چندوجهي گذاشت.
نخست؛ بپذيريم محيط زيست مرز نمي‌شناسد و از همين فرصت براي دوستي و صلح بيشتر بين خودمان و همسايگان‌مان بهره بگيريم. خشك شدن تالاب هورالعظيم براي همه مردم دنيا به ويژه براي ايراني‌ها و عراقي‌ها آثاري زيانبار دارد. اهميت خشك شدن اين تالاب علاوه بر ايجاد شرايط براي بروز ريزگرد موجب اتفاق ديگري است كه كمتر به آن اشاره شده است. تالاب هورالعظيم يكي از تالاب‌هايي است كه وقتي آب داشته باشد مانع از تصاعد گاز متان مي‌شود.مشروح دلايل اين پديده را در يادداشت دكتر «مسعود باقرزاده كريمي» مدير اكوسيستم‌هاي تالابي كه امروز در« اعتماد» منتشر شده مي‌توانيد بخوانيد. خشك شدن هورالعظيم به سبب نوع ساختار و جنس اين تالاب موجب گرم‌شدن زمين مي‌شود. در حال حاضر وضعيت ذخيره آبي براي خوزستان مناسب نيست اما نمي‌توان حريق تالاب هورالعظيم را مهار كرد مگر آنكه آب به تالاب برود و مانع از تصاعد گاز متان شود بنابراين بايد تصميم مهمي اتخاذ شود؛ تصميمي كه لازم است اينكه سهم محيط‌زيست از آبي كه مهار كرده‌ايم را بايد بپردازيم. اين وضعيت يك فاز اوليه دارد و فازهاي ميان‌مدت و بلندمدت. مسلما در ميان‌مدت و بلندمدت بايد از طريق ديپلماسي، تركيه را در مورد آورد آب دجله‌وفرات در بالادست كه تاثير بسزايي در خشك‌شدن هورالعظيم دارد، قانع و همراه كرد.
دوم؛ بايد هرچه سريع‌تر سازمان ملل و بخش محيط‌زيست اين نهاد بين‌المللي را متوجه آثار خشك‌شدن تالاب هورالعظيم كرد. ورود سازمان ملل مي‌تواند به بسيج كمك‌هايي منجر شود كه علاوه بر ايران به مردم عراق هم كمك كند. چه‌بسا با ورود سازمان ملل نهادهاي مدني در عراق شكل بگيرد و به بهبود حفاظت از اين تالاب كمك شود.
سوم؛ خبرنگاران به ويژه خبرنگاران فعال در عرصه محيط‌زيست بايد بتوانند با اطلاع‌رساني دقيق و پي‌درپي مانع از ايجاد بستري شوند كه در آن برخي دست به شيطنت مي‌زنند. مساله تالاب هورالعظيم ابعاد مختلفي دارد كه صرف انتشار يك خبر يا حمله به سازمان‌هاي متولي نمي‌توان آن را حل كرد. انتقاد صرف نيز مساله را حل نمي‌كند. نياز به خبرنگاراني داريم كه نگاهي متفاوت و چندمحوره دارند و ابعاد مختلفي از وضعيت حاضر را مي‌توانند ببينند.
چهارم؛ بايد در عين حال با اين پديده كه به عبارت ساده مي‌توان آن را تلافي كردن ناميد، مبارزه كرد. محيط‌زيست و معضلات آن اگر امروز دامن ما را نگيرد، فردا مي‌گيرد. چه در عراق باشد چه در افغانستان يا هر كشور ديگري. بايد بفهميم كه عرصه محيط‌زيست روزنه ايجاد صلح است زيرا در پرتو حفاظت از محيط‌زيست مي‌فهميم كه منافع حفاظت از محيط‌زيست در عراق به مردم ما در خوزستان، ايلام، كرمانشاه و حتي كردستان هم مي‌رسد. مرزهاي سياسي ما نبايد مانع از فهم يك منفعت فراتر و بزرگ‌تر از مرزها شود. بنابراين حتي اگر فرض كنيم هورالعظيم عمدا طعمه حريق شده است بهتر است امروز ما عاقلانه بر آتش فتنه و طبيعت با هم آب بريزيم.