مراسم تشييع عزت‌الله انتظامي برگزار شد
عزت ستاره ما بود
تينا جلالي
آيين بدرقه بازيگر شاخص سينما، تئاتر و تلويزيون ايران، روز گذشته با استقبال زياد مردم و هنرمندان، از مقابل تالار وحدت برگزار شد و «عزت‌الله انتظامي» همان‌طور كه باشكوه زندگي كرد و افتخارآفرين بود، همانقدر هم باعزت در ميان دستان مردم و دوستدارانش تشييع شد و در بهشت‌زهرا در قطعه هنرمندان، آرام گرفت.
عباس صالحي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، محمدمهدي حيدريان رييس سازمان سينمايي وزارت ارشاد، عليرضا تابش مديرعامل بنياد سينمايي فارابي، منوچهر شاهسواري مديرعامل خانه سينما، سيدمجتبي حسيني معاون هنري وزارت ارشاد، شهرام كرمي مديركل هنرهاي نمايشي، محمدباقر قاليباف شهردار سابق تهران، سيدمحمد بهشتي، همچنين هنرمنداني همچون محمدعلي كشاورز، پرويز پرستويي، علي نصيريان، بهمن فرمان‌آرا، هديه تهراني، مسعود كيميايي، فاطمه معتمدآريا، حبيب رضايي، پوري بنايي، باران كوثري، كيهان كلهر، شهرام ناظري، ايرج راد، مهتاب كرامتي، نويد محمدزاده، شهراد روحاني، پوران درخشنده، حسام‌الدين سراج و صدها چهره شناخته‌شده ديگر در اين مراسم حضور به هم رساندند تا با يكي از مهم‌ترين، بزرگ‌ترين و پرافتخارترين هنرمندان ايران خداحافظي كنند. هنرمندي مردمي كه شهرداري تهران هم با نصب بنرهايي در بعضي خيابان‌هاي شهر تحت عنوان «خداحافظ آقاي بازيگر » ياد اين هنرمند را گرامي داشت.
بعد از پخش موسيقي هزاردستان، پيكر عزت‌الله انتظامي مقابل مردم و روي سن قرار گرفت و تعدادي از هنرمندان بعد از بوسه بر تابوت او چند‌كلامي سخنراني كردند.
عزت جان بدجور من را تنها گذاشتي
علي نصيريان از دوستان و همكاران قديمي انتظامي بنا بر قولي كه در سال‌هاي دور به اين بازيگر داده بود مبني بر اينكه (وقتي مردم، سر قبرم آواز بخوان) براي او تصنيفي خواند و بعد گفت: «عزت جان من به قول خودم وفا كردم ولي تو ما را تنها گذاشتي، دوست نداشتم امروز براي مراسم تشييع تو بيايم، مي‌خواستم دوباره باهم كاركنيم.»
او در ادامه سخنراني خود اشاره كرد: «ما تعدادي جوان بازيگر در سال‌هاي ۳۹ و ۴۰، بوديم كه جوان شوخ‌طبعي به جمع‌مان پيوست و همكارمان شد و پس از مدتي در نمايش‌هايي كه اجرا مي‌كرديم، عزت ستاره ما شد. او بسيار شوخ‌طبع بود و رك حرف‌هايش را مي‌زد. همچنين استعداد و توانايي بالاي هنري داشت.»
مجيد انتظامي فرزند اين بازيگر بر تابوت پدر بوسه زد و مقابل علاقه‌منداني كه با صداي بلند به او تسليت مي‌گفتند، قرار گرفت: «اين اواخر براي اينكه پنج دقيقه بيشتر پدرم را كنار خودم داشته باشم او را از اين بيمارستان به بيمارستان ديگر مي‌بردم، او جواهري بود كه من نتوانستم او را نگه دارم و حق پسري را ادا كنم. بعد از هفتاد سال كار، هر وقت از پدرم مي‌پرسيدم مردمي شدن چگونه است، مي‌گفت: «مردم را دوست داشته باش.»
فاطمه معتمدآريا از سخنرانان ديگر اين مراسم بود كه گفت: «دليلي نمي‌بينم امروز گريه كنم، چون مي‌دانم نام انتظامي در تاريخ كشورمان ثبت شده، او هميشه در صدر نشست و قدر ديد، او بي‌همتا بود و باعث عزت و افتخار ملي. امروز ما نبايد براي تاريخ ملي كشورمان گريه كنيم. من در قلب خودم براي او گريه مي‌كنم اما اميدوارم همه هنرمندان، عمري مانند عزت‌الله انتظامي داشته باشند.»
عباس صالحي وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز يكي از سخنرانان مراسم بدرقه عزت‌الله انتظامي بود. او فرهنگ و هنر را آينه تمام‌نماي تاريخ ملت هر كشور دانست و عزت‌الله انتظامي را يكي از ستاره‌هاي اين فرهنگ برشمرد و گفت: «انتظامي بيش از ۷ دهه كوشيد و بر صدر نشست و در اوج ماند.او از دل مردم بود و مردمي بودنش بود كه او را بر جان مردم نشاند و جاودانه كرد. او با هنر زيست و قدر اين هنر را دانست و ارزان‌فروشي نكرد.»
سينماي كم‌جاني كه يتيم شده
پرويز پرستويي كه از ساعت‌هاي ابتدايي صبح به تالار وحدت آمده بود و اجراي اين مراسم را هم برعهده داشت، با اشاره به اينكه مگر اين سينما چند عزت‌الله انتظامي داشت كه داريم او را به ديار باقي راهي مي‌كنيم؟ گفت: «زياد اهل حرف زدن نيستم اما امروز يك‌سينه حرف دارم. خيلي دلم پر است. صبح از خواب بيدار شديم، ديديم عزت‌الله انتظامي را نداريم. صبح كه بيدار شديم خواب مي‌ديديم. خواب مي‌ديديم كه سينماي كم‌جان ما يتيم شده است. پس امروز مناسب‌ترين زمان براي سخن گفتن از پدر سينما، عزت‌الله انتظامي است. آن هم عزتي كه هرقدر تجربه داشتيم مثل او نبوديم و نمي‌توانستيم به پاي او برسيم. او طناز بود و با شوخ‌طبعي، مسلك خود را به ما مي‌آموخت.» او با بغضي كه در گلو داشت به صحبت‌هايش ادامه داد: «مگر اين سينما چند بازيگر دارد كه بتواند «مش حسن» را بازي كند كه امروز رفتنش را تماشا كنيم؟ عزت‌الله انتظامي براي من مرادي بود كه كلماتش را سرمه چشمم مي‌كردم، بازي‌هايش را بارها و بارها مي‌ديدم و از او ياد مي‌گرفتم. امروز استاد من از ميان ما رفته. آن هم استادي كه ديگر مثل و مانند او نخواهيم داشت.»