مستقل نيستيم

در صنعت خودرو به زيرساختي وابسته هستيم كه متعلق به ما نيست؛ لذا نمي‌توان به خودكفايي مورد نظر در حوزه تيراژ و كيفيت دست يافت. اگر در صنعت خودرو مستقل عمل مي‌كرديم، عوامل موثر در قيمت ،كيفيت، نظارت و توزيع به دست داخل مي‌بود و مي‌توانستيم اهرم‌هاي مورد نظر را كاهش، ارتقا يا جابه‌جا كنيم. بالغ بر 90 درصد ظرفيت ريلي كشور از نظر حمل بار مبتني بر واردات قطعات خودرو است. ما نسبت به خودروي داخلي تعصب نشان مي‌دهيم ولي همين قطعه‌سازان داخلي يك شركت توليدي نيز در كشور چين راه‌اندازي و سفارشات را در آنجا توليد مي‌كنند. حتي مديران خودروسازي اعتقاد دارند اين ساختار، خروجي مورد انتظار را نخواهد داشت و وقتي تصميم گرفته شود صنعت خودروسازي صد در صد دولتي باشد و يك نظام مثل وزارت صمت پاسخگو باشد يا اينكه كار كلا در دست بخش خصوصي باشد وضعيت قابل حل خواهد بود. يك مدير دولتي اگر براي طراحي يك خودرو با يك شركت خارجي قرارداد ببندد، بايد صددرصد محرمانه پيش رود؛ بنابراين بايد سفارش يك پلت‌فرم جديد را بدهد و بايد 200 ميليارد تومان هزينه كند! اما هيچ مديري جرات بستن چنين قراردادي ندارد و بلافاصله در مطبوعات، مجلس و دولت مورد خطاب قرار مي‌گيرد. بخش خصوصي اين هزينه‌هاي ريسك را تقبل مي‌كند اما ممكن است ورشكسته شود.

نماينده مجلس