ميشد او زنده بماند
نسرين ضميري
در آستانـه دهم سپتـامبـر (19شهريور) روز جهاني پيشگيري از خودكشي يكي از هموطنان ما كه مقابل شهرداري تهران اقدام به خودسوزي كرده بود، درگذشت. بر اساس آمارهاي سازمان بهداشت جهاني در هر 40 دقيقه تقريبا يك نفر در دنيا اقدام به خودكشي ميكند. طبق اعلام مديركل دفتر آسيبهاي اجتماعي سازمان بهزيستي كشور، آسيبهاي اجتماعي عمده در ايران عبارتند از: خشونت خانگي، سالمندآزاري و خودكشي. همچنين بنا بر گفته سخنگوي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي بين 22 تا 30 درصد افراد جامعه به درجاتي از اختلالات رواني و رفتاري مبتلا هستند. نكتهاي كه بايد به آن توجه كنيم، اين است كه اعلام كردن اين آمار و ارقام براي چيست؟ اولين دليل اطلاع افراد جامعه است، براي اينكه بدانيم اين افراد در كنار ما زندگي ميكنند و هر روز به عنوان مراجعهكننده، مسافر، مشتري، فروشنده، عابر پياده و.... با آنها برخورد و تعامل داريم و بايد مراقب خود و رفتارمان باشيم. آمارهاي نزاع خياباني و رفتارهاي پرخطر در رانندگي نمونههايي از اينگونه رفتارهاست. دليل دوم اعلام و انتشار آمار به مديران ارشد كشور مربوط ميشود تا در سياستگذاري و برنامهريزيهاي كلان كشور لحاظ كنند و سازمانها و نهادها براي اقدامات مناسب آمادگي داشته باشند.
در هر جامعهاي براي پاسخگويي به نيازهاي مردم و حل يا كاهش مشكلات آنها تمهيداتي انديشيده ميشود. يكي از اين اقدامات مهم تاسيس «اورژانساجتماعي» بوده. وظيفه «اورژانس اجتماعي» مداخله در بحرانهاي كوچك خانوادگي و اجتماعي است كه در سطح شهر رخ ميدهند. اورژانساجتماعي گروهي «متخصص» هستند كه سريعا «دردسترس» بوده و «بهموقع» با انجام كار تيمي و همكاري درونوبرونسازماني وظيفهاي كه به آنها محول شده را انجام ميدهند. همانطور كه مردم هنگام بروز فوريتي پزشكي با 115 تماس ميگيرند، درهنگام يك «فوريت اجتماعي» نيز بايد با 123 تماس بگيرند. در حادثه خودسوزي مقابل شهرداري تهران چنانچه با اورژانس اجتماعي تماس گرفته ميشد و تيم اورژانس اجتماعي مداخله ميكرد چهبسا هم جان عزيزي ازدست نميرفت، هم خانوادهاي داغدار نميشد، هم عملكرد شهرداري زير سوال نميرفت و هم آبروي كشور خدشهدار نميشد.
ضمن اينكه اورژانس اجتماعي بايد توسعه يابد و امكانات بيشتري در اختيارش قرار گيرد، آموزشهاي لازم هم از طريق رسانهها به مردم داده شود. سازمانها هم ترتيبي اتخاذ كنند تا هنگام بروز بحرانهايي از اين دست واحد خاصي مسوول و آماده مقابله با آن باشد.
روانشناس سازماني