از روسيه انتظار داشته‌باشيم؟
4- صفحه سياست بين‌الملل، سياه و سفيد نيست. با وجود آنچه گفته شد، معتقدم اگر ظرفيتي براي همكاري نفتي با روس‌ها در اين شرايط تحريم وجود دارد، (كه هست)، بايد از آن استفاده كرد. اگر روسيه بتواند بخشي از نفت ايران را بخرد و در پالايشگاه‌هايش مصرف كند و به جاي آن «اورال» خود را صادركند، يك راه گريز براي ايران است؛ ولو اينكه تجربه قبلي نشان داده كه آنها تخفيف‌هاي بزرگ مي‌خواهند؛ ضمن اينكه صادرات «اورال» بيشتر در بازارهاي نفتي ايران، باز‌پس‌گيري اين بازارها را پس از دوره تحريم بسيار دشوار مي‌كند. نفتي‌ها مي‌دانند كه بازارهاي نفتي‌مان چقدر براي مصالح ملي كلان كشور استراتژيك است. با اين وجود، اينها از هزينه‌هاي تحريم است. به دور از شعار بايد نسبت به هزينه‌هاي تحريم واقع‌بين باشيم.
5- زنگنه براي شركت در هفته انرژي مسكو كه از ديروز آغاز شده است به مسكو نرفت و معاونش در بخش گاز را به روسيه فرستاد. او در مصاحبه اخيرش با خبرگزاري‌هاي خارجي پيش از اجلاس الجزاير، به عنوان وزير كابينه سعي كرد نرم از روسيه بگذرد اما چند هفته پيش از آن مصاحبه، حسين كاظم‌پور اردبيلي، نماينده ايران در هيات عامل اوپك در گفت‌وگويش با وال استريت ژورنال، شفاف و صريح نسبت به افزايش توليد نفت روس‌ها انتقاد كرده بود: «افزايش توليد نفت روسيه، با توافق جهاني كاهش توليد نفت مغايرت دارد و تحريم‌هاي ضد ايراني امريكا را تقويت مي‌كند.» حرف آخر را اول زده‌ام!