نوشتن تاريخ با قلم سرخ
علي ولي‌اللهي
از شنبه ساعت 11:30 صبح كه داور چيني سوت پايان بازي رفت فينال ليگ قهرمانان را زد، تا اين شنبه همه حرف‌ها زده شده. همه مثال‌ها آورده و همه نقل قول‌هاي تاريخي پشت سر هم رديف شده. از اميد داشتن تا لحظه آخر. از چتري كه هواداران بايد به همراه داشته باشند اگر به آمدن باران معتقدند. از كامبك‌ها و گل‌هاي دقايق پاياني پرسپوليس در همين دو، سه سال اخير. از بريده‌هاي فيلم‌ها و رمان‌ها و مستندهاي تاريخي براي روحيه دادن. از يار دوازدهم و جو ترسناك آزادي براي ژاپني‌ها. خلاصه از همه ابزارهاي جانبي موردنياز براي برنده شدن استفاده شده تا برود پشتوانه حساس‌ترين بازي تاريخ باشگاه شود. حساس‌ترين بازي تاريخ يك باشگاه كه نسبت جزء به كل عجيبي دارد. 90 دقيقه را تقسيم كنيم به بيش از نيم قرن سابقه باشگاه، به صفر ميل مي‌كند؛ ولي همين نود دقيقه‌اي كه در دوران حيات باشگاه شايد اصلا به چشم نيايد، مي‌تواند تاريخ پرسپوليس و هواداران اين تيم را به دو بخش تقسيم كند. قبل و بعد از اين نود دقيقه. پرسپوليسِ ساعت20:30 دقيقه روز شنبه مورخ 19 آبان سال 1397 مي‌تواند دو چهره كاملا متفاوت داشته باشد. همه چيز بر مي‌گردد به اينكه دو ساعت قبل چه اتفاقاتي رخ داده است. برانكو و شاگردانش مي‌توانند در آن ساعت قهرمانان دراماتيك باشند يا ناكامان بزرگ. هواداران ميليوني پرسپوليس مي‌توانند در حال ثبت آن لحظات فوق‌العاده باشند يا تلاش كنند خيلي سريع همه را از خاطر پاك كنند. پرسپوليس مي‌تواند بر بام آسيا ايستاده باشد يا بزرگ‌ترين حسرتش را به سوگ نشسته باشد.
نود دقيقه فينال برگشت ليگ قهرمانان نقطه ميثاق دو نسل از پرسپوليسي‌هاست. نقطه‌اي كه مي‌تواند براي آن پيرمرد پيرزن‌هايي كه از كودكي عاشق اين تيم بودند، به منزله ثمربخش بودن دوران هواداري‌شان باشد. آنها مي‌توانند ببينند كه بعد از سال‌ها خنديدن و گريه كردن و خون دل خوردن و ذوق‌زده شدن دست‌شان به چيزي رسيده كه قابل اعتنا و اتكاست. از طرف ديگر نسل‌هاي بعدي كه قرار است با اين تيم دوران عاشقي بسازند هم از اين قهرماني نفع مي‌برند و قطعا هواداري متفاوتي را تجربه خواهند كرد. فينال ليگ قهرمانان آسيا شايد به همين خاطر هم رعب‌آور و هم اميدوار‌كننده است.
از ساعت 18:30امروز برانكو بايد تيمي را روانه بازي كند كه بتواند تاريخ‌ساز باشد. اين چيزي بزرگ‌تر از خوب بازي كردن، جنگنده بودن، اميدوار بودن و هر عنوان ديگري است كه در اين يك هفته درباره‌اش صحبت شده. اين چيزي فراتر از اتخاذ تاكتيك‌هاي مناسب و آناليز حريف است. البته نه اينكه اين فاكتورها مهم نباشند. قطعا مهم هستند و به اندازه كافي به آنان پرداخته شده. اما پرسپوليسي كه مقابل كاشيماي ژاپن به ميدان مي‌رود، بزرگ‌ترين ماموريت را به عهده دارد. ماموريتي كه خودشان در به‌عهده گرفتنش نقش بسزايي داشتند. سختي‌هاي راه را همه مي‌دانند. بازي دو هيچ عقب افتاده، اخراج سيامك نعمتي، مصدوميت اميد عاليشاه و دردسرهاي قديمي كه هنوز گريبانگير تيم هستند. ولي اينها هيچ كدام دليل نمي‌شود كه از زير بار مسووليت شانه خالي شود. مسووليتي كه متوجه همه اعضاي باشگاه مي‌شود؛ از هواداران تا رييس باشگاه. امروز همه بايد با آگاهي كامل نسبت به وظايف‌شان و با عميق‌ترين احساس مسووليت‌پذيري كار را شروع كنند و ادامه بدهند تا آنچه براي نوشتن تاريخ موردنياز است، رقم بخورد.