فرزانه طاهري:
گلشيري بر زندگي من تابيد
فرزانه طاهري مي‌گويد: من در تجربه ۲۱ساله زندگي مشترك با گلشيري هيچگاه در سايه نبودم؛ من همه وقت در زير آفتاب او بودم. به گزارش ايسنا، اين مترجم و همسر هوشنگ گلشيري در نشستي كه ۲۲ آبان‌ماه در شهر كتاب اصفهان برگزار شد درباره نقش هوشنگ گلشيري در ترجمه‌هايش اظهار كرد: او بر زندگي من تابيد و من در آفتاب حضور او چون گياهي باليدم. در اين سال‌ها ما با هم كتاب و متون ادبي خوانديم و من اولين خواننده‌اي بودم كه داستان‌هاي او را مي‌خواندم.
طاهري همچنين در صحبت‌هايي درباره ترجمه گفت: اصلي‌ترين موضوع و سنگ بناي ترجمه كتاب از نظر من هوش زباني است. در يك ترجمه موفق هوش شنيداري مترجم از مهم‌ترين ويژگي‌هاست. او در ادامه بيان كرد: هيچگاه در ترجمه به دنبال جست‌وجوي كتابي كه نويسنده آن فرد شاخصي باشد نبوده‌ام، بلكه شاخص‌هاي من براي انتخاب كتاب بيشتر شرايط زماني و كشش موضوع آن كتاب براي خواننده است و صادقانه بگويم تا كتابي را خودم دوست نداشته باشم ترجمه نمي‌كنم.
طاهري افزود: درواقع اگر نتوانم با كتاب مورد نظرم براي ترجمه ارتباط برقرار كنم آن كتاب را ترجمه نمي‌كنم و بدون اغراق بگويم كه عاشقانه كتاب‌هايم را ترجمه كرده‌ام. مترجم نبايد به بهانه نيافتن واژه فارسي معادل با واژه‌اي از زبان ديگر طفره برود و بايد دامنه لغات خود را گسترش دهد. ترجمه هنرنمايي مترجم نيست؛ مترجم در اصل بايد به سبك نويسنده كتاب وفادار بماند و اصلا نبايد به شخصي‌نگري در ترجمه برسد. فرزانه طاهري همچنين گفت: من و هوشنگ گلشيري با هم متون كهن فارسي مي‌خوانديم. مترجم كتاب در نخستين گام بايد به زبان فارسي كهن و معاصر تسلط كافي داشته باشد و براي ترجمه كتاب نبايد تنها به زبان مادري مسلط بود. بدون شك اگر نتوانم ارتباطي را با كتاب مورد نظرم براي ترجمه برقرار كنم آن كتاب را ترجمه نمي‌كنم و بدون اغراق بگويم كه عاشقانه كتاب‌هايم را ترجمه كرده‌ام. او اظهار كرد: مترجمان به هيچ‌وجه به بهانه نيافتن واژه فارسي معادل با واژه‌اي ديگر نمي‌توانند به تنبلي ذهني دست بزنند و از مسووليت خود طفره بروند؛ آنها بايد دامنه لغات خود را گسترش دهند. اين مترجم درباره نقش ناشران نيز تاكيد كرد: اگر ناشر راضي به نشر هر نوع كيفيت از ترجمه كتاب نباشد به جاي كميت بالاي ترجمه شاهد كيفيت بالاي آثار خواهيم بود.