صادق خرازي:
خوبي اين دولت براي ما، بد آن هم براي ما است
صادق خرازي، دبيركل حزب نداي ايرانيان معتقد است كه منابع انساني ايران با خيلي از كشورهاي دنيا قابل مقايسه نيست، اما مديريت و بهرهوري ما ايراد دارد و بحران ما Good Government است؛ دولت مطلوب نداريم. به گفته دبيركل حزب نداي ايرانيان، دولت ما در زمان جنگ و دولتهاي آقايان هاشمي و خاتمي دولتهاي خوبي بودند. اما چهار دولت اخير فاجعه تاريخ مديريت سياسي و اقتصادي ايران است. به گزارش ايسنا، خرازي با اشاره به اين موضوع كه دولتمردان امروز ميگويند دولت يازدهم و دوازدهم ميراثدار دو دولت احمدينژاد است و به همين علت نتوانستند خوب عمل كنند، ادامه داد: «براي فرار به جلو اين حرفها بد نيست. من خودم منتقد دولت احمدينژاد هستم و هيچكس به اندازه من ادبيات ضد احمدينژاد را در زمان رياستش بر دولت مطرح نكرد. به خاطر اين صحبتها تهديدهاي جدي هم شدم اما انصاف هم چيز خوبي است. اين حرفها را يك سال ميتوانستند بگويند، دو سال ميگفتند؛ نه اين همه سال.» به گفته او، كشور 7 سال تحت فشار تحريم شوراي عالي امنيت بود. اين آقايان 5 سال ركود را به كشور تحميل كردند. هفت سال آنجا به اضافه پنج سال ركود، كشور را نابود كرد. در حالي كه ميتوانستند اقتصاد را طور ديگري مديريت كنند.
خرازي ادامه داد: «همه جاي دنيا درصدي از تورم وجود دارد، محال است، كشوري در حال توسعه را پيدا كنيد كه بدون تورم توسعه پيدا كرده باشد. تصميماتي كه دولت گرفت در اين زمينه درست نبود. وزارتخانهها و سازمانهاي اقتصادي باهم و با نهادهاي ديگر هماهنگ نبودند. يك بحران وجود داشته و آن تصرف در منابع مالي بود. چهار دولت مثل هم عمل كردند خصوصي سازي نكردند، بلكه خاص سازي كردند.»
او معتقد است: «وقتي دولت، دولت مقتدري نباشد همه طغيان ميكنند. چرا در زمان جنگ و زمان آقاي هاشمي اقتدار داشتيم؟ زمان آقاي خاتمي هم شرايط اين طور نبود كه الان هست.»
دبيركل حزب نداي ايرانيان در بخش ديگري از سخنانش گفت: «من عقيده دارم بايد به دولت و مديران كمك كرد اما برخي از مديران خيال كار كردن ندارند. بايد به دولت به عنوان يك دولت ملي كمك كرد. خوبي اين دولت براي ما، بد آن هم براي ما است. دولت اشكالاتش را بپذيرد.»
او به اين سوال كه همه ايرادات متوجه اين چهار دولت اخير است و ريشه فسادها در اين سالها ايجاد شده است؟ پاسخ داد: «قبول دارم در دولتهاي پيشين هم ايراداتي وجود داشته اما آنقدر نبود. شما ميگوييد شروع فسادها و اوضاع بد اقتصادي ريشهاش در سالهاي قبلتر است؛ اين موضوع قابل بحث و مناقشه است و من هم ميتوانم مقداري از اين بحث را بپذيرم. اما بياييد با مثال صحبت كنيم؛ هواپيماي اقتصادي ايران بالاخره حركت كرده بود كه در زمان احمدينژاد موتورش كاملا در هوا رها شد، موتور هواپيما در حالي كه اوج گرفته بود، رها شد.»
خرازي ادامه داد: «رهبري از روز اول ميخواستند جلوي فساد گرفته شود. حاكميت به دنبال مبارزه با فساد بود. شما ببينيد قانون با احمدينژاد و مشايي چگونه برخورد كرده است. نميشود كه طرف بگويد تا روزي كه من بودم همهچيز خوب بوده و بعد از من خراب شده است. كشور قانون دارد. اگر بگوييم قانون را قبول نداريم سنگ روي سنگ بند نميشود. اجراي قانون بد بهتر از بيقانوني است.» او معتقد است: «ما نيازمند يك مجلس و دولتي هستيم كه با يكديگر متحد باشند تا به صورت اساسي و حتي آرماني، به ماجراي مبارزه با فساد چهره عملي دهند. اين امر ميتواند كاملا اجرايي شود. الان شخصي يك جايي را خراب كرده، اما جاي ديگر منصوبش ميكنند. طرف جايي نتوانسته مسووليتش را درست انجام دهد اما مسووليت جاي ديگري را برعهده ميگيرد. اجراي تقوا بدون تقوا و انصاف محال است. تمام اين امر مثل زنجيرههايي به هم وابسته هستند، يكي از آنها پاره شود بقيه هم پاره ميشود.» دبيركل حزب ندا به اين سوال كه اگر نهادهاي ديگر مثل سپاه و قوهقضاييه به كمك دولت ميآمدند امكان مبارزه با فساد فراهم ميشد؟ پاسخ داد: «حتما كه اين اتفاق ميافتاد. من نميخواهم شأن قوه قضاييه را زير سوال ببرم. راجع به اين قوه حرف منفي نميزنم. قضات جوانمرد با شرف در اين قوه وجود دارند كه مردانه در سمت قضاوت خود ايستادهاند. اما هر سيستمي كه با مردم و پول مردم ارتباط داشته باشد قدرت فسادش بالا ميرود. باور من اين است كه دولت ميتوانست و هنوز ميتواند با مكانيزم همكاري سه قوه، سپاه، صدا و سيما و رسانهها كه قدرت چهارم كشور هستند، با فساد مبارزه كند. دولت بايد بتواند با اختياراتي كه با مجلس براي خود ايجاد ميكند؛ در يك سلسله موضوعات ملي، گامهاي تاثيرگذاري بردارد.»