سيدرضا اكرمي:
پشت بليزر حامل امام با بلندگو تذكرات امنيتي به مردم مي‌دادم
حجت‌الاسلام سيدرضا اكرمي اين روزها به عنوان امام‌جماعت مسجد سلمان در ساختمان كوثر مستقر است. باشگاه خبرنگاران در گفت‌وگويي با او، به بررسي جزييات ستاد استقبال از امام خميني(ره) پرداخته و درباره جزييات فعاليت و زندگي حسن روحاني، رييس‌جمهور كشور در روزهاي قبل از انقلاب سوال كرده است.
اكرمي در اين گفت‌وگو درباره خودش گفت: «من تقريبا تا سال ۵۰ در قم به ادامه تحصيل پرداختم و بعد به تهران بازگشتم و در منطقه تهران‌نو ساكن شدم تا اينكه فضاي انقلاب اسلامي در سال ۵۶ و ۵۷ عمومي و همگاني شد و پس از آن شاهد پيروزي انقلاب اسلامي بوديم كه آغاز آن با رفتن محمدرضاي پهلوي ۲۶ دي ماه رقم خورد و پس از آن در ۱۲ بهمن امام خميني (ره) به ايران آمدند و انقلاب در ۲۲ بهمن سال ۵۷ به پيروزي رسيد.»
عضو شوراي مركزي جامعه روحانيت مبارز درباره همسايگي‌اش با حسن روحاني توضيح داد: «من ابتدا در قم در مدرسه جهانگيرخان طلبه بودم و حجره داشتم و بعد به مدرسه مهديه رفتم كه آنجا آقاي روحاني و من هر كدام يك حجره داشتيم و گاهي با هم نهار و شام مي‌خورديم و گاهي براي تمرين منبر شركت مي‌كرديم و در بحث‌هاي آزاد مي‌رفتيم تا سال ۵۰ كه من به تهران آمدم و تهران‌نو خانه گرفتم و بعد از تهران‌نو به محله نيروي هوايي رفتم. در نيروهوايي يك خانه دو طبقه داشتم كه يك طبقه من و يك طبقه هم آقاي روحاني بودند كه آنجا زندگي مي‌كرد تا اينكه او خانه مستقلي در منطقه فرزانه واقع در جنوب محله پيروزي گرفت و آنجا ساكن شد. »
حجت‌الاسلام اكرمي با اشاره به نحوه شكل‌گيري جامعه روحانيت مبارز، ادامه داد: «انقلاب در سال ۵۶ و ۵۷ جان و رمق گرفت و توسعه پيدا كرد و آرام آرام داستان فوت حاج آقا سيدمصطفي خميني جهشي در جامعه به وجود آورد. وقتي اعلاميه احمد رشيدي مطلق و مقاله او در روزنامه اطلاعات منتشر شد و به قم رسيد؛ مردم تظاهرات به راه انداختند و اعتراض كردند و قم قرباني داد و بعد از قم، تبريز قيام كرد و قرباني داد و بعد از تبريز يزد و آرام آرام انقلاب حالت مردمي و عمومي و همگاني پيدا كرد و نهايتا به پيروزي رسيد. در اين بحبوحه روحانيت مبارز تهران تشكلي را به وجود آورد كه يك هيات مركزي داشتند و در مناطق هم شعبي داشتند كه روحانيون هر منطقه‌اي در غرب و شرق و شمال و جنوب تهران به‌طور هفتگي با هم در مورد اخبار مباحثه و جمع‌بندي و تصميم‌گيري مي‌كردند. تا آرام آرام جامعه روحانيت جان گرفت و تاكنون ادامه حيات داده است و يك بخشي از فعاليت‌هاي انقلابي، فرهنگي و سياسي را مي‌پردازد كه اكنون دو هفته يك‌بار يك جلسه مركزي داريم و هر وقت كه نياز باشد يك جلسه فوق‌العاده خواهيم داشت.»
امام جماعت مسجد سلمان درباره اينكه روحاني در خاطراتش نوشته اولين‌بار او لفظ امام را به حاج آقا خميني داده است، گفت: «امام را حاج آقا روح‌الله صدا مي‌زدند تا اينكه آقاي روحاني بعد از فوت سيد مصطفي خميني در مراسمي كه به اين منظور در مسجد ارگ در سال ۵۶ برگزار شد، سخنراني كرد و گفت كه از اين به بعد من آقا روح‌الله را به امام خميني تعبير مي‌كنم و از آن زمان حاج آقا روح‌الله به امام خميني تبديل شد.»
او ادامه داد: « وقتي به آقاي روحاني در سال ۵۶ پيشنهاد شد كه سخنران مسجد ارگ براي مراسم حاج آقا سيد مصطفي خميني باشد و اين خبر به سرعت پخش شد. شهيد مطهري به ايشان پيشنهاد كرد و او پذيرفت. ما در چند جلسه كه به عنوان دوستان قديم و حال بوديم كه من و آقاي روحاني و آقاي رستگاري و ديگراني بوديم كه در مورد فهرستي كه آقاي روحاني مي‌خواهد در مسجد ارك سخنراني كند، از آيه، حديث، تاريخ و قس‌عليهذا مشاوره كرديم در واقع مواد از ما بود و غذاي پخته سخنراني توسط روحاني انجام گرفت. در نهايت متن سخنراني مقبول همه واقع شد و در آن جلسه روحاني پيشنهاد داد كه به جاي حاج آقا روح‌الله از لفظ امام استفاده كنيم كه آرام آرام اين مساله در كشور پخش شد و مقبول واقع شد تا سال ۶۸ كه امام از دنيا رفت.»
او به اين سوال كه در روز ۱۲ بهمن كه امام وارد ايران شدند، شما كجا بوديد و چه مي‌كرديد؟ پاسخ داد: «روز ۱۲ بهمن كه امام وارد شد من در داخل ميني‌بوسي كه پشت بليزر امام حركت مي‌كرد نشستم و تذكرات امنيتي را با بلندگويي به مردم مي‌دادم تا راه را براي ماشين امام باز كنند كه ما تا دانشگاه تهران آمديم و بعد بلندگو خراب شد و ديگر نتوانستم راه را بروم.»
اكرمي ادامه داد: «پيش از ورود امام به تهران، شوراي مركزي جامعه روحانيت اقدام به تشكيل ستاد استقبال از امام(ره) كرد. هماهنگي گروه سرود، بلندگوها، ماشين، تعيين مسير از فرودگاه به بهشت زهرا از جمله اقدامات اين ستاد بود. در ابتدا مقرر شد امام در مقابل دانشگاه تهران سخنراني كند، اما بعد به بهشت زهرا تغيير كرد. اين برنامه‌ريزي‌ها در ستاد استقبال انجام مي‌گرفت كه بنده هم يكي از اعضاي آن بودم.»
اين عضو شوراي مركزي جامعه روحانيت مبارز، درباره عدم حضور روحاني در روز ورود امام خميني(ره) به تهران توضيح داد: «آقاي روحاني پس از سخنراني در مسجد ارگ به شهرت رسيد و براي انجام سخنراني به صورت ناشناس به ديگر شهرستان‌ها تردد مي‌كرد. با توجه به احتمال بالاي دستگيري ايشان و حضور در زندان كه مشخص نبود چه سرنوشتي براي وي رقم بخورد، براي خروج آقاي روحاني از كشور به بهانه ادامه تحصيل تصميم‌گيري شد. ابتدا آقاي روحاني و پس از او خانواده‌اش از كشور خارج شدند؛ بنابراين او در فاصله سال‌هاي ۵۶ تا ۵۷ و ايام ورود امام به تهران در ايران نبود و در انگلستان به سر مي‌برد اما در ايام حضور امام در فرانسه به ديدار ايشان مي‌رفت و پيرو دستور امام، آقاي روحاني به دانشگاه‌هاي انگلستان بازگشت تا در آنجا درباره انقلاب به سخنراني و تبليغ بپردازد. پس از بازگشت امام به تهران، آقاي روحاني نيز مدتي بعد به ايران بازگشت و به خانه خود رفتند و در قالب گروه‌هاي انقلابي به خدمت‌‌رساني به كشور مشغول شدند.»