درباره عملكرد نايب‌رييس زنان فدراسيون فوتبال
خانم فوتبالي پاسخگو نيست
نيلوفر حامدي
«ما هم دوست داريم زنان به ورزشگاه بيايند اما تابع قانون و مقررات كشور هستيم.» اين جمله‌اي است كه نايب‌رييس زنان فدراسيون فوتبال ايران در پاسخ به اولتيماتوم فدراسيون جهاني فوتبال به حضور زنان در ورزشگاه‌هاي ايران مي‌دهد؛ پاسخي كه اگر كمي به عملكرد خانم رييس در سال‌هاي اخير نگاه كنيم، آنچنان هم غيرعادي به نظر نمي‌رسد. ليلا صوفي‌زاده با وجود اينكه حتي حضور در يك تورنمنت دوستانه خارج از كشور همراه با تيم پايه را از دست نمي‌دهد اما در تمام اين سال‌ها و به وقت تصميم‌گيري‌هاي مهم بيش از اينكه يك نايب‌رييس فدراسيون باشد، نقش كارمند وزارت ورزش را بازي كرده است.
شكي نيست كه نواب رييس زن در فدراسيون‌هاي ورزشي ايران نقش كمي در تصميم‌گيري‌ها دارند. افرادي كه بيشتر نام رييس را با خود يدك مي‌كشند و در مواقع مهم، تاثير زيادي در هدف‌گذاري‌هاي فدراسيون‌شان ندارند. نوابي كه همراه با رييس توانسته‌اند براي بخش زنان فدراسيون برنامه‌ريزي داشته و موثر باشند يا انگشت‌شمارند يا به محض داشتن نقشي پررنگ، حذف مي‌شوند. فدراسيون فوتبال هم نمود بارزي از فدراسيوني است كه نايب‌رييسش در بخش زنان تقريبا نقش خاصي ندارد؛ موضوعي كه مي‌توان به وقت بزنگاه‌ها بررسي‌اش كرد.
به‌طور مثال هروقت در اين سال‌ها فدراسيون فوتبال ايران ميزبان تيم‌هاي خارجي در بخش فوتسال يا فوتبال بوده و حاشيه‌هاي مرتبط به حضور تماشاگران و حجاب تيم مقابل مطرح بوده، تلفن تماس صوفي‌زاده يا در دسترس نيست يا پاسخ نمي‌دهد. اگر هم جوابي دهد محتوايي شبيه به اين است كه بايد با هماهنگي حراست وزارت ورزش درباره اين ماجرا تصميم بگيريم. در واقع هميشه به وقت لحظات حساس، مسوول زنان فدراسيون توان گرفتن تصميمي از طرف خودش را نداشته است.
ماجراي ورود زنان به ورزشگاه، مطالبه‌اي قديمي است كه مدت‌هاست بر سر آن در كشور مناقشه وجود دارد، با اولتيماتوم دو هفته‌اي فيفا وارد فاز جديدي شده است. اگرچه از نايب‌رييس زنان فدراسيون كه هيچ، از رييس اصلي هم انتظار نمي‌رود نقش تعيين‌كننده‌اي در اين مورد داشته باشد اما حتي اظهارنظرهاي صوفي‌زاده هم به اين مطالبه مهم اهالي ورزش‌دوست ايران نزديك نيست و مي‌بينيم كه در چنين شرايطي صرفا به يك اظهارنظر منفعلانه بسنده مي‌كند.
پاداش تيم ملي فوتسال زنان ايران هم كه ديگر تبديل به پرونده‌اي گريه‌دار شده است. تيمي كه ارديبهشت سال گذشته توانست عنوان قهرماني آسيا را براي دومين دوره پياپي كسب كند، هنوز پاداشش را نگرفته است. مبادا تصور كنيد رقم اين پاداش خيلي بالاست. كل مبلغ پاداش 22 ميليون تومان است اما اين فدراسيون كه بخش اعظم بودجه ورزش قهرماني ايران صرفش مي‌شود، تا به امروز نتوانسته از پرداخت پاداش اين تيم برآيد. در چنين شرايطي كه انتظار مي‌رود صوفي‌زاده به عنوان اصلي‌ترين متولي پيگيري حقوق ملي‌پوشان زن دنبال اين ماجرا باشد، تا حالا حركت جدي‌اي نكرده است. از طرف ديگر چيزي كه باعث نارضايتي اهالي رسانه شده، بي‌توجهي صوفي‌زاده نسبت به تعامل با رسانه‌هاست. اين نايب‌رييس به‌ويژه در يك‌سال اخير تقريبا پاسخ تلفنش را نمي‌دهد و اگر خبرنگاران بخواهند موضوعي را از طريق فدراسيون و به نقل از يك مسوول در حوزه زنان پيگيري كنند، هيچ راه ارتباطي با او وجود ندارد.
بيشتر از يك‌سال است كه خبرنگاران فعال حوزه فوتسال و فوتبال زنان در صدد برگزاري يك نشست دوستانه با نايب‌رييس هستند تا دغدغه‌ها و مشكلات را بررسي و پيگيري كنند و بارها درخواستش را به روابط عمومي فدراسيون داده‌اند اما دريغ از يك پاسخ. اگرچه روابط عمومي فدراسيون مي‌گويد كه خودش هم پيگير ماجرا هست اما تا به امروز نتوانسته اين نشست را ترتيب دهد. اين در حالي است كه هروقت از روابط عمومي جوياي خانم نايب‌رييس مي‌شويم، پاسخ مي‌دهد كه جلسه است و به خاطر شلوغي زياد كارهايش نمي‌تواند اين نشست را برگزار كند. اما در مقابل مي‌بينيم كه سفري نيست كه يكي از تيم‌هاي فوتبال يا فوتسال زنان، حتي در بخش تيم‌هاي رده سني پايه و حتي در حد يك تورنمنت تداركاتي به خارج از كشور اعزام شود و بدون نايب‌رييس برود. با اين شرايط سوالي كه ايجاد مي‌شود اين است كه خانم صوفي‌زاده با اين همه شلوغي، چطور هيچ سفري را از دست نمي‌دهد؟