روزشمار
رويدادهاي تراورس
۱۳۸۱
به دستور شوراي عالي اداري كشور، ۷ هزار و ۸۴۵ نفر از كاركنان اداره كل نگهداري خطوط و ابنيه فني راه‌آهن به شركت «منتقل» شدند. با اين اقدام، توفاني بزرگ در ادارات خط و ابنيه فني در ۱۲ ناحيه راه‌آهن رخ داد.
۱۳۷۹
شركت از كرج به تهران منتقل شد. شماره ثبت جديد شركت ۱۷۰۸۰۰ بود.
۱۳۷۲
اداره كل «نوسازي خطوط راه‌آهن» در شركت «تراورس نوين» ادغام شد تا شركت جديدي به نام «تهيه و توليد تراورس و روسازي خط» متولد شود.
1371
با تصويب همزمان شوراي وقت اقتصاد و مجمع عمومي راه‌آهن، شركت «تراورس نوين» به شماره ثبت ۲۵۶۵ در اداره ثبت شركت‌هاي كرج متولد شد. اين اقدام فعاليت اداره كل «بالاست و تراورس» را از هم جدا كرد.
1370
«اداره كل بالاست و تراورس» تشكيل شد.
۱۳۶۷
مسووليت ساخت تراورس‌هاي مورد نياز خطوط راه‌آهن به «معاونت نوسازي و بازسازي راه‌آهن» محول شد.
۱۳۶۰
«تراورس» وجود خارجي نداشت و به جاي آن، «اداره كل خط و ابنيه فني» در راه‌آهن بود كه كارخانه‌هاي توليد تراورس زير نظر اين اداره كل كار مي‌كرد.
1381
پس از ادغام‌ها، «تراورس» به «شركت خدمات مهندسي خط و ابنيه فني راه‌آهن» تغيير نام داد.
۱۳۸۴
با تصويب سياست‌هاي جديد اصل ۴۴ قانون اساسي، شركت در فهرست بنگاه‌هاي مشمول واگذاري قرار گرفت.
۱۳۸۶
قيمت اوليه شركت پس از ارزيابي اموال ۴۰ ميليارد تومان عنوان شد. مديرعامل اين قيمت را پايين دانست و از خصوصي‌سازي جلوگيري كرد.
۱۳۸۷ و ۸۸
قيمت جديد اعلام شد: ۲۱۷ ميليارد تومان. شركت براي مزايده، آگهي شد.
۱۳۸۹
شركتي به نام «آهن و فولاد لوشان» متعلق به گروه «اميرمنصور آريا» شركت را به قيمتي پايين‌تر از مبلغ ارزيابي شده خريد.
۱۳۹۰
همان مديرعاملي كه ابتدا با خصوصي‌سازي شركت مخالفت كرده بود، دوباره در دوره «مه‌آفريد اميرخسروي» مديرعامل «تراورس» شد.
1393
مه‌آفريد اميرخسروي به اتهام فساد موسوم به اختلاس ۳ هزار ميلياردي اعدام شد؛ مشكلات «تراورس» نيز شدت گرفت.